donderdag, december 30, 2010

The good shepherd- Robert de Niro

Meisjelief had een stapel aanbiedingen gekocht, dus duik ik even verder terug in de filmhistorie.
Om te beginnen opnieuw een film Matt Damon, die wederom een van zijn zwijgzame rollen.de rol in deze film heeft zonder meer als training gediend voor die in "the Informant".

Good Shepherd is het verhaal over een goed bedoelende CIA-agent , die echter vanwege de trouw aan zn werk zo ongeveer alles fout doet in zn prive. Hij komt daarmee zwaar in de problemen maar de eed aan zn land is hem blijkbaar belangrijker dan zorg voor vrouw en kind.
Zit nog een beetje corpsleer tussen, een stukkie geschiedenis maar verder was de film mij effe te nodeloos complex. De tweeenhalf uur zorgden ervoor dat an sich interessante verwikkelingen tussen de wereld-geheime-diensten steeds onoverzichtelijker werden. En da's jammer. Wat zeggen we dan?
HIER HAD MEER IN GEZETEN.

(overigens, dvd is bij begt en lief te leen)

woensdag, december 22, 2010

The Social Network- David Fincher


Snel, witty, onthullend: dat is mijn korte conclusie over deze veelbesproken film.
En ik vond m goed, dat wellicht ten overvloede aanmerkend.

De sleutelscene zit aan t begin van de film: Zuckerberg zit met zn meisje in een eetgelegenheid, maar zij besluit ter plekke om de verkering uit te maken. Hem toevoegend: "jij denkt dat je nooit een leuk meisje zult krijgen omdat je een nerd bent, maar dat is niet zo. Jij zult nooit een leuk meisje krijgen omdat je een klootzak bent".
Uit woede over deze opmerking stampt hij in een nacht een netwerksite uit de grond, die zoveel bezoekers trekt dat de server van Harvard down gaat. Dat feit lokt weer de reactie op van een corpsballentrio dat een plan heeft, welk plan vervolgens Zuckerberg weer de inspiratie geeft voor het bouwen van het Facebook-model.

Anger is an energy, zo blijkt. En die woede is zo monomaan gericht dat de jonge codeklopper niet doorheeft dat ie alle sociale codes doorbreekt die er zijn. Hij gebruikt vrienden en (on)bekenden om zijn doel te bereiken: hij zal laten zien dat een simpele jongen van simpele afkomst een hele grote (en een hele rijke) kan worden in de zakenwereld.
Het gevolg kennen wij, Facebook is wereldwijd het best bezochte social media-netwerk. Dat het simpele jong wel de jongste miljardair, maar niet de gelukkigste man is geworden is een dure tol die hij heeft moeten betalen: waar was iedereen om hem heen toen hij eenmaal opkeek van zijn toetsenbord?

Aandachtspunt voor de kijker zijn de uitermate boeiende dialogen in de film, vooral die van de momenten waarop Zuckerberg verhoord wordt over de nalatige feiten die hem verweten worden door eenieder die geld van hem tegoed denkt te hebben.

Prima film.

maandag, december 20, 2010

Brood en spelen

Ik krijg een steeds grotere hekel aan t Nederlandse volk. Sinds de jaren 80, sinds de opkomst van de neocons en hun louter economische denken is de discrepantie tussen maatschappelijke verantwoordelijkheid en eigen welvaart enorm groot geworden. Mega-groot en bijna niet meer overbrugbaar.
Pas als er iets heel heftigs gebeurt, roept men moord en brand en schreeuwt men om toezicht. Toezicht van juist die instanties die de afgelopen jaren zijn afgeknepen door de bezuinigingen, die ten koste gingen van meer wegen, meer winst, betere bonussen en een gunstig beleggingskoersje hier of daar.
T is nog maar enkele jaren geleden dat de trieste gebeurtenissen rondom t meisje Savannah het morrende volk deden schreeuwen om acties tegen jeugdzorg. Diezelfde jeugdzorg die door jarenlange bezuinigingen juist het toezicht hadden moeten schrappen om zich toch nog een beetje op hun kerntaak (zorg) te richten.
Nu gebeurt hetzelfde rond de kinderopvang: daar is jarenlang op beknibbeld, bovendien werd marktwerking gestimuleerd. Nu blijkt dat de kinderopvangkosten door een gemiddeld gezin niet meer op te hoesten zijn, terwijl de salarissen laag zijn gebleven. Waar gaat dat geld naar toe? Juist: naar de vrije ondernemer, die zich niet meent te hoeven bekommeren om de mate van zorg en de mate van veiligheid die aan de kinderen gegeven wordt. met alle gevolgen van dien.
Zoals er nu geen rumoer meer is over de jeugdzorg, zo zal over twee jaar dit geschreeuw rondom de kinderopvang ook weer verstomd zijn.
Tegen die tijd zal wel het gekrakeel beginnen dat er voor mensen "niets te doen is in de stad", omdat theaters/concertzalen en andere cultuurinstellingen dan wel eens uitbezuinigd zijn.
En maar mopperen, het volk wenst voor zichzelf brood en spelen, maar weigert na te denken over gevolgen van de eigen daden. de westerse beschaving van nu doet zijn best om de oude Romeinse na te bootsen.

Beyond a reasonable doubt- Peter Hyams

Toch wel wat positieve dingen over gelezen, dus deze werd uit t videotheek rek gepakt gisteren. verkozen boven "de gelukkige huisvrouw" , die door de baliemedewerkster werd afgeraden onder t motto "hij is heel anders dan t boek". Tja, dat is je geraden, want op van Royen-input zat ik niet echt te wachten.

Deze film dus, omdat in spannende films Michael Douglas vaak best wel te pruimen valt. Tegenvaller aan deze film was dat mijn liefje al na 10 minuten de plot wist te ontrafelen, waarbij de hele opzet van een thriller dus wegvalt.

Douglas speelt een succesvolle advocaat, die door een beginnend journalist wordt verdacht van dubieuze technieken om dat succes te behalen. De journalist zet een val op waarbij hij zichzelf als verdachte in een moordzaak laat aanmerken.
Zijn plan slaagt in zoverre dat gaandeweg dat proces Douglas inderdaad zijn laakbare praktijken inzet. En dat lijkt allemaal het beoogde effect te hebben voor de journalist die zo graag zn eigen Woodward&Bernstein-prijs wil halen.
Lijkt...

Ik kan er niet echt een voldoende uit slepen, alhoewel t heel knus was met zn tweetjes op de bank gisteren.

woensdag, december 15, 2010

Better to burn out than to fade away, revisited

Gisteren ontving ik de welgemeende vraag: "Hoe lang ga jij dit nog volhouden, die combinatie van werk en privé?".
Welgemeend, omdat de vraagsteller in kwestie weliswaar van dezelfde leeftijd is, maar moeite heeft met de veranderingen in de maatschappij. Digitale veranderingen, maar zeker ook sociale veranderingen.
Waarom zijn de onderlinge verstandhoudingen tussen de mensen zo opgewonden, waarom is boosheid bij velen de drijfveer? En, net zo belangrijk, waarom meent iedereen juist die boze mening te moeten uiten? En moet ik dat dan wel willen weten, wat er allemaal op die social media gebeurt?

ze bedoelde duidelijk dat ze ziet dat ik die wens om de zaak te volgen wél heb. Met vallen en opstaan uiteraard, maar ik wil t wel allemaal weten. JA, ik lees de kranten en ik kijk diverse nieuwsprogramma's. Ja, ik volg de er-toe-doende blogs en internetpagina's. Nee, ik reageer niet meer op de digitale pvv'ers die een site als hoorngids of ndh volledig in hun macht heben. Nee, ik heb nite meer de illusie dat de samenleving maakbaar is en dat ik deze mensen van hun ongelijk kan overtuigen.

Maar ik vind mijn bijna 50-zijn nog te vroeg om het hoofd in de schoot te leggen en te zeggen dat "deze wereld de mijne niet meer is" of dat het me allemaal te snel gaat.
liever opbranden dan uitdoven, 2.0

donderdag, december 09, 2010

Prioriteiten stellen

Voorbij zou het moeten zijn met gezever over de pvv. maar ook met gezever over "crimineel tuig".
Er is op dit moment maar een item dat de hele wereld zou moeten bezighouden: de zaak Wikileaks en Julian Assange.

voor mij is het van het grootste belang om te zien wie het machtsspel gaat winnen: zijn het inderdaad de kongsi's van banken/regeringen en diplomaten? Of zijn het de hackers, de digitale vrijheidsstrijders, jazelfs de "anarchisten van de 21e eeuw"?

De schan da li ge actie van Mastercard en Visa om de tegoeden van Wikileaks te bevriezen, is terecht bestraft door digi-piraten. zo moet ook de juridische strijd om "de moeder aller condooms' binnenkort maar snel geslecht worden. Als de internationale wereld verkrachting echt zo belangrijk vindt, gaat Afrika eindelijk binnenkort bevrijd worden. Gelukkig.

De komende maanden gaan beslissend worden voor de zekerheid of de oude en de nieuwe wereld vreedzaam naast elkaar leven, danwel dat analoog tegenover digitaal gaat staan.

Een laatste tip van de sluier: ik ben een anarchist van de 20e eeuw, beetje jammer.

donderdag, december 02, 2010

Nuance


Hij is een beetje zoek, ook bij mij.
De nieuwe manier van volgen van de politiek is om zo hard mogelijk op rechts of links te schieten. Zeiken, grof zijn, shockeren en intimideren.
ik doe er hard aan mee, betrap me zelf ook op pavlov-reacties op wel heel simpele insinuaties. Heeft me in ieder geval al 2 "vriendschapsrelaties" gekost op enkele van de nieuwe media. Soit.

Altijd was ik links, ooit was ik dat in de schemering en op de achtergrond. Ook in het begin van mijn politieke bewustzijn was het niet opportuun om links te denken, maar toen liet men elkaar iets meer in zn waarde dan nu.
ik ben niet van plan in te binden, maar verbaas mezelf erover dat ik in de "oog-om-oog" microjournalistiek ben beland. Mijn streven was ooit om zoveel mogelijk de dubbele moraal te ontmaskeren om daarmee het belang van "leven en laten leven" te etaleren. Dat mooie is eraf...

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...