Een eufemisme is het: zeggen dat het filmhuis lekker begint met zn programmering dit jaar. Onderstaande film en deze in de eerste week van het jaar, er zijn er die het voor minder doen.
Begtje was zwaar onder de indruk van deze: Umay is ongelukkig getrouwd, Turkse en tevens behept met een vrijgevochten geest. Ze neemt dus met kind de benen vanuit haar turkse woning en reist naar Duitsland, waar haar ouders en broers en zusje wonen.
De aanvankelijke blijdschap om Umay daar te zien slaat om als de familie achter de reden van haar bezoek komt. She's there to stay, en die schande wil vader niet dragen. Stevig op haar inpraten om bij haar man terug te keren, om haar kind zijn vader niet te ontzeggen: het heeft allemaal geen zin. Umay is vastbesloten.
Gaandeweg de film verhevigt t verzet van de familie en verstart Umay: daarmee de relatie met de rest van de familie op t spel zettend. Ontroerende beelden van moeder en zoon die steeds weer met rugzakje op pad moeten naar t volgende overnacht-adres, ze blijven lang hangen.
maar wat t meest blijft hangen is t ontluisterende einde: een zaal vol schrikreacties en tranen was ons deel.
Indrukwekkend. zeer indrukwekkend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten