maandag, februari 20, 2012

My week with Marilyn- Simon Curtis


Geen Oscarwinnaar, maar wel gewoon een prettige film om te ondergaan.
Prettig om verschillende redenen:
- een "waar gebeurdje" bekijk je toch altijd met een speciale blik
- de bijzondere taak die de casting dit maal had om gelijkende acteurs te vinden bij rollen voor bekende , wat heet, iconische personen.
- t sterke, welhaast toneelmatige acteerwerk van een Kenneth Branagh en een Judi Dench
- Britse landschappen, Brits taalgebruik

Ingrediënten genoeg om deze film prettig onderhoudend te laten zijn: gebaseerd op het boek van Colin Clark die in zijn gedrevenheid om "bij de film" te komen verzeild raakt in de wereld van Marilyn Monroe. Zowel op de filmset als in de huishouding dient hij ondersteunende taken te verrichten om de onevenwichtige persoonlijkheid, die de diva nu eenmaal was, een beetje in goede banen te leiden.
Dat kan niet goed gaan. Of net aan wel: oordeel zelf.

zondag, februari 19, 2012

Muziek

mocht u onderstaande film willen gaan zien, luister dan ook eens naar de prachtige filmmuziek (nee, niet die disco die er in zit

Ludovico Einaudi heet die pianist. Doe nie vergeet nie

Intouchables- Olivier Nakache/Eric Toledano



18 miljoen Fransen gingen ons voor, en toch hadden we een beetje exclusief gevoel vandaag. De medewerkers van Cinema Oostereiland kregen als dank voor bewezen vrijwiliige diensten een voorpremière aangeboden van een an sich kleine titel, die dit jaar in Frankrijk echter onverwacht de hit van het jaar was. En terecht.

Een prachtig klein verhaal van een puissant rijke maar tamelijk ongelukkige man en een straatarme maar ogenschijnlijk tevreden kerel. De ene is door een paragliding-ongeluk vanaf de nek verlamd, de ander is een randcriminele allochtoon met een hang naar een uitkering.
Omdat Driss (de laatste) moet solliciteren voor genoemde uitkering,komt hij terecht bij een intakegesprek voor de persoonlijk verzorger van Philippe, de invalide man van hierboven.
Onconventioneel gaat Driss het gesprek in en u snapt het: het is juist dat onvoorspelbare waar Philippe behoefte aan heeft.
Wat volgt is hilarie, ontroering, schaterlach en veel persoonlijke ontwikkeling. U leert ondertussen iets van kunst, van persoonlijke verzorging en vooral van hoe je OOK in het leven kunt staan. Want koek noch ei zijn de hoofdingrediënten van dit schitterende verhaal. Ga m zien, vanaf maart draait ie in de Nederlandse zalen.

Ik heb genoten

dinsdag, februari 14, 2012

Shame- Steve McQueen



Zo spraakmakend en revolutionair en gedurfd als de reputatie deze film vooruitsnelde, zo vond ik m niet. Pijnlijk, dat vond ik m. Pijnlijke rollen, pijnlijk mensbeeld, pijnlijke samenleving waarin men zo moet leven.

Seksverslaving, dat is waar alle recensies bij deze film om gaan. ik keek echter ook en vooral naar het onvermogen van een moderne en succesvolle man, helaas behept met een afwijking. Een psychische afwijking, met sterk fysieke gevolgen.
Dat deel brengt Michael Fassbender (wat weer een sterke rol) schitterend en helder in beeld. Wat ik echter een veel bepalender deel van de film vind, is de onmacht tussen de man en zijn plotseling opduikende zus. Ze zijn niet in staat tot het geven van warmte, ruimte en begrip aan elkaar. Terwijl dat wel moet als de dame opeens in de flat van de man opduikt.
Aftrekken en aanstoten, eh sorry: aantrekken en afstoten. Daarover gaat deze film volgens mij véél meer dan over in beeld gebrachte expliciete seks.

prima film, moderne film, urgente film.

maandag, februari 13, 2012

Snabba Cash- Daniel Espinosa


Mevrouw mijn lief had t boek verslonden en daarin genoeg reden gevonden mij over te halen de verfilming met haar mee te kijken.
Ik ben bang dat ik niet het juiste type ben om dit soort thriller-/misdaad-achtige films oprecht te regisseren. Ik vind het al gauw gezocht, gekunsteld of irreëel.
Loslaten en toch proberen:

Jong economiestudentje is wannabee in de wereld van t grote geld. Zijn studievriendjes komen uit oud-geld-families en hij ervaart vernederingen. Via zijn bijbaantje als taxichauffeur komt ie met drugssmokkelaars in aanraking, dankzij zijn economische achtergrond weet hij ze te adviseren hoe het zwarte geld gewit kan worden. hij wordt dus min of meer bankier van de maffia.

als dat maar goed gaat. En zo...

vrijdag, februari 10, 2012

Brownian Movement- Nanouk Leopold


Ze is jong, ze is arts, ze is niet onknap, ze heeft een kind en ze heeft een mooie man (Dragan Bakema!!). En toch, toch knaagt er iets aan Charlotte.
Om onverklaarbare redenen zoekt ze ontspanning in seks met onooglijke mannen. Ze huurt er zelfs een kamer voor om haar momenten uit t zicht van het gezin te houden.

Dat kan niet goed gaan, wel dan? Na de nodige therapeutische sessies , waaruit blijkt dat ze deze aberattie niet helemaal kan verklaren, neemt haar man het besluit om te emigreren en daarmee de angel uit het probleem te halen.
Het gaat ook lang goed in India.

Mooi gefilmd, intrigerend gespeeld maar wat een hemeltergende traagheid in de film. Leopold heeft er al een handje van om de kijker doelbewust te ontregelen (Guernsey is daar een nogal sterk voorbeeld van), maar in deze film stelt ze het geduld van de aanschouwer zwaar op de proef. Dat is klaarbklijkelijk ook de pointe van de film, want qua verhaal had er zeker een half uur af gekund. Maar nee: je moet het ondergaan, je moet proberen in het wankele , continue denkende hoofd van CHarlotte te komen. Althans, dat vermoed ik.

Greenberg- Noah Baumbach


Veel over deze film gehoord, en juist de melding die voor vele kijkers tégen deze film pleitte, deed mijn nieuwsgierigheid groeien: het is een film met Ben Stiller, "maar hij is helemaal niet grappig".

Stiller is Roger Greenberg, een man met psychische problemen; net ontstlagen van/uit een therapeutischebehandeling. Voor een periode van 6 weken trekt hij in het huis van zn broer, die op reis is in Vietnam.
Hij maakt daardoor kennis met de buren, met de hond , maar vooral met de huishoudelijke hulp van het gezin van zijn broer. Deze Florence (een uitermate sterk gespeelde rol van de mij onbekende Greta Gerwig) even aan Roger wennen, maar gaat m uiteindelijk leuk vinden. Van bemoederen komt beminnen. En daarvan komt weer afstoten.

Stiller overtuigt als lastige man, die maar doorratelt met een reeks "waarom"-vragen, die zijn oude vrienden nog steeds tegenover zich vindt in de gemiste kansen van vroeger, die worstelt met zich geven aan een dame die duidelijk t beste met me voorheeft.

Bij vlagen maakte de film een Woody Allen-indruk: dat werk.

donderdag, februari 09, 2012

Dogtooth (Kinodontas) - Giorgos Lanthimos



Volstrekt belachelijke film. Als ik het erg positief wil brengen, dan kom ik als uiterste op "oorspronkelijk".
Terwijl het qua insteek een uitermate origineel verhaal zou kunnen zijn: vader besluit dochters en zoon geheel op zijn eigen wijze op te voeden en houdt ze om die reden opgesloten in en om het eigen huis. Samen met zn vrouw spreekt hij bandjes in waarmee hij zijn kinderen taalcursussen geeft (zo zijn zombies "kleine gele bloemetjes"), hij chauffeurt regelmatig een prostituee naar zijn huis toe om zijn viriele zoon terwille te zijn. De kinderen (gewoon jongvolwassenen overigens, dat maakt het allemaal iets belachelijker) worden beloond met stickers en kunnen daarmee leuke huis-feestjes verdienen.

Klinkt hartstikke interessant, zou ook geweldig uitgewerkt kunnen worden maar het lijkt of de regisseur niet veel meer wil dan continue aparte invalshoeken op normale dingen tonen. En dat vermoeit aan het eind een beetje.
Ik ben gek op arthouse, maar artyfarty gaat me effe te ver.

dinsdag, februari 07, 2012

In a better world (Haevnen) - Susanne Bier


Vooraf: ik ben zwaar fan van deze regisseuse. Haar eerdere films "Brothers' en vooral "Open Hearts" en "After the wedding" heb ik verslonden. Gretig.

Deze film hinkt voortdurend op twee gedachten, maar eigenlijk leidt dat hier tot een wereldrecord hinken. Zowel de ene verhaallijn (relatieproblemen verwijderen stellen niet alleen van elkaar maar ook van hun kinderen) als de andere (hoe maak je een betere wereld voor je kinderen , hoe geef je het goede voorbeeld) worden hier razendscherp aangesneden. Veel moraliteitskwesties: leven in de eerste en/of de derde wereld, pestgedrag of pubergedrag op school, kun je je kind als verse halve wees overmatig verwennen, hoe leer je kinderen verbaal en fysiek geweld te pareren.

De film draait eigenlijk om de twee jongetjes Christian en Elias. De eerste is nieuw op school want net verhuisd na het overlijden van zijn moeder. De andere wordt op diezelfde school hevig gepest door de schoolbully. Ze worden vriendjes nadat Christian op uitermate heftige manier voor Elias in de bres springt.
Ouders ontmoeten elkaar, de ene een teveel werkende weduwnaar, de ander een artsenstel in scheiding.

Over de ontwikkelingen hoef ik niks te zeggen, die laat ik volledig aan uw eigen morele oordeel over. Prachtig intens, dito in beeld gebracht: plaatje van een film

Le Havre- Aki Kaurismäki



Nooit, nee nooit is het bekijken van een Kaurismäki een makkelijke ervaring. Altijd wringt er iets, altijd zit er een "onderhuidsje" in de gortdroge manier van presenteren.
Ook in zijn laatste film is dat het geval: is dat het bewuste toneelmatige acteren? is het dat opgelepelde Frans, dat duidelijk niet bij alle acteurs de moedertaal blijkt te zijn? Is het dat eigenlijk doodsaaie wandelen door een meer dan voorspelbaar verhaal?
Zegt u het maar. Hoe het ook zij, de film beklijft ondanks alle bovenstaande bezwaren. Gewoon een oprechte rolprent over een simpele man die goed wil doen en goed wil zijn. Veel meer dan dat is t niet.

Eenvoudige schoenpoetser wordt in de havenstad Le Havre (juist ja, aan de Franse kust dus doorvoerplaats voor vluchtelingen die naar Engeland willen) geconfronteerd met bot politieoptreden die op zoek zijn naar een minderjarige vluchteling.
Omdat zijn vrouw (in wie we de oorspronkelijke Match Factory Girl van een eerdere Kaurismäki herkennen)op dat moment toch in het ziekenhuis ligt, neemt hij de jongen in huis en zorgt voor hem. De ganse buurt helpt mee, van bakker tot groenteman.
Terwijl het net van zoekende politie-agenten zich steeds nauwer sluit om de schoenenman, zoekt hij een manier (en geld) om de jongen richting zijn familie in Londen te helpen.

Eenvoudig, dat is eigenlijk het toverwoord van deze film.

maandag, februari 06, 2012

The Descendants - Alexander Payne


Gelauwerd en nog veel te lauweren ook, zo schat ik in.
In een ijzige filmzaal zag ik een warme film, een film die een schitterend midden houdt tussen schaterlachen en tranenplengen. Met dialogen en filmkarakters die bij vlagen doen denken aan the Coen Brothers komt het vrolijke en grappige deel ruim aan bod. Met het verloop van het verhaal en de ontwikkeling in de familiebanden benadert de film het larmoyante van Terms of Endearment en dergelijke tragiek.

George Clooney schittert, laat dat duidelijk zijn. Nog niet eerder zag ik hem zo sterk een rol vervullen, zonder te vervallen in speelsheid of overacting. Hij is de oprecht gekwetste vader - aanstaand weduwnaar - die de zware verantwoording over twee lastige en opstandige dochters krijgt. Terwijl moeder nog niet overleden is maar het gezin weet dat haar coma eindig is, wordt stukje bij beetje haar handel en wandel ontleed. Pijnlijk ontleed, mag je wel zeggen. Verwijten vliegen over en weer, maar vader doet zijn best om respect voor zijn vrouw overeind te houden en tegelijkertijd de banden met zn dochters aan te trekken.

Schitterend gespeeld, ook door Shailene Woodley, die de meer dan opstandige probleemdochter Alex speelt. Karakter, daar draait het om in deze prachtfilm

woensdag, februari 01, 2012

Süskind - Rudolf van den Berg


Al eerder omschreven als een "Schindler's list- light". Ik wilde hem dan ook absoluut zien, al wist ik vooraf dat ik enkele bedenkingen heb.
en já: hij is de moeite waard om te zien, het is een heroïsch -tragisch- waargebeurd verhaal en het onderwerp WO-2 zorgt altijd voor voldoende betrokkenheid bij de kijker.
maar helaas kwamen ook mijn bedenkingen uit: het is weer een verzameling bijeengeraapte Nederlandse acteurs die iets te veel aan "opzeggen vanuit het tekstboek" doen en te weinig met snot en tranen acteren. Niet iedereen overigens, de beide hoofdrolspelers jeroen Spitzenberger en Karl Markovics zijn redelijk overtuigend. Van de laatste is nog de bijzonderheid te vermelden dat hij eerder in "Die Falscher" (oscarwinnend) een joodse vervalser speelt, juist de mensen die hij in deze film bestrijdt.

Verhaal mag redelijk bekend verondersteld worden: Joodse man werpt zich op als coordinator van de transporten van Amsterdamse gevangenen richting Westerbork. Door er midden in te zitten hoopt hij er nog enkelen van te kunnen redden cq wegsmokkelen. Gaat redelijk goed, totdat hij in gewetensnood en dus opstand komt. Risico van fouten neemt daardoor toe.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...