woensdag, maart 28, 2012

Limitless- Neil Burger


En opnieuw een redelijke megafilm die ik odnerging. door de film1-voorraad zie ik wat meer blockbusters dan vroeger. Dus dat..

Deze film baseert zich op de denkwijze dat de mens in principe slechts 20 % van zijn hersenen gebruikt. Eddie Morra, een kansloze schrijver-in-wording, komt door toeval in aanraking met een gloednieuw pilletje, dat de gebruiker de kans geeft de overige 80 procent te gaan benutten.
kansloos als hij is, slikt ie het pilletje door en ziet plots vele deuren voor zich opengaan: zijn boek is binnen een week af, die vervelende buurvrouw is plots gewillig, hij wordt een kundig speculant en zelfs z'n ex wil weer contact.
Maar naast al die positieve zaken komt de duistere kant van de medaille snel naar voren: de onderwereld hoort ook van de pil en wil haar fair share van de markt. En bovendien blijkt het hoge niveau van denken door Eddie niet meer zonder pillen gehaald te kunnen worden. Komen vervolgens de bijverschijnselen....

Ik vond het lang geen slechte film, bij vlagen wat Inception-achtige beelden, beetje surreëel af en toe maar zeker boeiend. En snel. En een op zn minst verrassend te noemen afloopt..

dinsdag, maart 27, 2012

The Adjustment Bureau - George Nolfi


"alwéér een film Matt Damon".
Zolang ik dat nog kan zeggen gaat het goed met zijn filmcarrière en met mijn toekomst als cabaretier.

Deze kwam op film1 voorbij, ik had een loze zondagavond en bleef er dus op hangen. Naar de bios zou ik hiervoor niet gegaan zijn, maar thuis op de bank ging t wel.

Verhaal is van de befaamde sciencefiction-auteur Philip K. Dick, op wiens schrijfsels ook Blade Runner, Total Recall en Minority Report gebaseerd zijn. duss..
Voor mij een branchevreemde hoek, ik ben niet zo van de SF en moest hier dan ook duidelijk even inkomen, haakte zelfs bijna af. uiteindelijk toch uitgekeken omdat het verhaal gaandeweg weliswaar niet realistischer, maar wel pakkender werd.

Het genoemde bureau uit de titel blijkt een organisatie die met een vooropgezet plan mensen carrières en relaties laat uitkiezen, en daarmee het toeval probeert uit te bannen. De voorzitter is dus een soort herejezus, die het totale "plan" heeft uitgedacht.
David Norris gaat op voor het senatorschap, maar vervalt op cruciale momenten in menselijke fouten. Dan ontmoet hij de ravissante danseres Elise. Die is eigenlijk voor iemand anders bestemd, en dus gaat het bureau zich met deze groeiende romance bemoeien.
U snapt: de crux van de film zit m in de kunst om de voorzienigheid te ontsnappen en de eigen geest (en dito gevoel) te laten zegevieren. bij elkaar best nog boeiend. En die Emily Blunt, daar kan ik wel naar kijken trouwens..

zaterdag, maart 24, 2012

Min Dit: The Children of Diyarbakir - Miraz Bezar


zomaar weer eens voor de tv op de late vrijdagavond. Dit werd best nog een bijzondere zit, want waar de film sloom begon , pakte hij langzaam uit tot een heel catchy, edoch loodzwaar verhaal over het lot van de Koerden in Oost-Turkije.

Het verhaal: de ouders van twee heel jonge kinderen geven op verzoek van de schoonzus een dagje onderdak aan een op de vlucht zijnde politiek activist. Van geen kwaad bewust gaan zij door met hun leven, maar het bezoekje blijkt geregistreerd. Op het eerstvolgende familie-uitje wordt de auto staande gehouden en worden de beide ouders zonder pardon geexecuteerd.
De kinderen blijven letterlijk verweesd achter en proberen de zorg voor elkaar te koppelen aan een vorm van streetwise overleven.
Met enige hulp van andere straatkinderen en een vriendelijk handelende callgirl lukt dat. Totdat ze de dader van de moord op hun ouders plots in de ogen kijken.

Boeiende film, triest verhaal doch zeer meeslepend.

woensdag, maart 21, 2012

A dangerous method- David Cronenberg


Schitterend onderwerp! Historisch, psychologisch, beetje filosofisch en veel psychiatrisch. Met dat soort verwachtingen ging ik de antieke Movies- zaal 4 in.

Op de lezer af: die verwachtingen maakt de film mij niet waar. Het kan zijn dat ik in het begin al te scheef op mijn stoel ging zitten door de amateuristische weergave van een dame in psychische nood: de toch al griezelige Keira Knightley doet een staaltje overacting dat het psychiatrie-item in hoge mate belachelijk maakt.
Later wordt de film wat normaler, vooral naarmate de dame die zij speelt wat normaler wordt. Dan wordt het een interessant spel en dáár zit de kracht van de film.

Carl Jung is een jonge psychiater op weg naar grote naam en faam. Hij zoekt aansluiting bij de revolutionair denker Sigmund Freud die op dat moment de grootste in zijn vakgebied is. interessantste case die beiden in hun verklaringen van de psyche vanuit seksuele vraagstukken onder handen krijgen is die van Sabina Spielrein, een veelvuldig mishandeld meisje dat tevens een briljante psychiatrie-studente blijkt.
Jung behandelt haar, ziet kansen tot normalisatie en gaat voor zijn therapie te rade bij meneer Freud in Wenen. Een teacher and pupil-verhouding ontstaat, die gewaarborgd blijft zolang Jung niet boven de meester uitstijgt. En boven zichzelf.

Dat laatste stuk is met afstand het interessantste stuk van de film, mede door goed acteerwerk van opnieuw Michael Fassbender en Cronenberg's hofacteur Viggo Mortensen.
De film is een atypische Cronenberg, wellicht daarom dat ik er iets meer van verwachtte.

Oordeel zelf, al is het maar om uw kennis van psychiatrie (en van debating) op te krikken.

dinsdag, maart 20, 2012

Black Venus- Abdellatif Kechiche


Zelden keek ik een film met zoveel uitstelgedrag en toch volharding uit. Zijn meerdere redenen voor:
- ten eerste duurt de film 2,5 uur. dat is veel te lang voor dit verhaal, kon zo een uur van af.
- ten tweede is het onderwerp naargeestig, mensonvriendelijk en daardoor niet geen prettige zit.
- een aantal van de rollen in de film zijn zwaar karikaturaal neergezet.

Waarom ik m dan toch uitzat? Omdat het een waar gebeurd en mensonterend verhaal is, omdat Olivier Gourmet een keertje geen ingetogen schlemiel speelt maar een uitbundige exploiterende naarling. En omdat je toch wilt weten of er iets aan rebellie en opstand in de hoofdrolspeelster zit..

We schrijven begin 1800, in de hoofdsteden Londen en Parijs gaat een golf van zinderende spanning rond: een circusact is er in geslaagd een heuse Hottentot-vrouw te exposeren. Iedereen is nieuwsgierig naar het negroïde , wilde en ongetwijfeld beestachtige wezen dat ze in een korte show te zien krijgen.
Saartjie Baartman, om haar gaat t, is afkomstig uit Zuid-Afrika en is in het westen een beter leven beloofd: ze zou een heuse actrice worden. Niks dus, ze is circusact en levende attractie. De mensheid vergaapt zich, vooroordeelt er naar hartelust op los. De zedenregels worden afgetast, de wetenschap dringt voor om aandacht en niemand niemand luistert naar de dame in kwestie.

Schokkend, naar. Maar toch zien (al had 100 minuten voor deze film ook volstaan).

donderdag, maart 15, 2012

The first grader- Justin Chadwick



Bekeken in het kader van een mogelijk onderwijs-themadagje op ons filmeiland. De overtuiging dat deze film het goed gaat doen bij ons vaste publiek is er zeker, de gedachte dat ie minder frequente bezoekers gaat boeien is er ook.

Ook deze film is een "waargebeurdje" , althans: based on a true story.


Na jarenlange oorlogen in Nigeria komt de regering met herstelmaatregelen. Een van de zaken die wordt afgekondigd is: gratis onderwijs voor iedereen. Wat voor ons vrij gewoon is, was daar helemaal niet zo. En dat blijkt onder andere uit de schoolaanmelding van Kimani N'gan'ga Maruge , kortweg Maruge. Hij is namelijk al 84 jaar, als hij zich voor het eerst bij de poorten van de school meldt. De reden is helder: hij wil leren lezen, hij heeft een brief waarvan de inhoud hem totaal onbekend is.
Er ontspint zich een spel van voor- en tegenstanders, van tegenslágen ook.

De verdere ontwikkeling kunt u wel raden, erg verrassend is het allemaal niet maar het blijft zeer zeker een mooi en ontroerend verhaal. Vooral om dat laatste absoluut een aanbeveling voor u.

dinsdag, maart 13, 2012

127 Hours - Danny Boyle


Regisseur met lef, hij durft alle kanten op te gaan. Dit was toch weer een behoorlijke switch na een succesvolle megatitel als "Slumdog Millionaire".

ik had deze overgeslagen in de filmhuisperiode en kreeg m nu op film 1 alsnog onder de knop. Veel , heel veel gehoord over "de amputatiescene" dus ik wist waar ik aan begon.

In zn totaliteit deed de film me niet voldoende om blijvend in mn geheugen te komen, maar de meer hallucinante scenes vond ik sterk. Daar zag je wat ontbolstering van de persoonlijkheid die onze hoofdpersoon, de echt bestaande action hero Aron Ralston, in t echie is. Dan blijkt ie toch niet zo onafhankelijk en solitair als ie zich verder opstelt.

Verhaal toch nog even horen? Gast die dol is op outdoor activiteiten mountainbiket zich een weg door een onherbergzaam gebied, gaat aan de wandel in een klovengebergte en raakt klem in een ravijn. Een loszittende steen houdt hem klem , zijn rechterarm zit vast tussen de steen en de muur en er zit geen beweging in.
Dagenlang overleeft de man op een flesje water, op zn laatste voedsel en vervolgens op het drinken van zn eigen urine. Er is maar één manier om los te komen en te overleven.

Waar gebeurd.

zaterdag, maart 10, 2012

Hugo - Martin Scorsese



Mijn eerste 3D-film ooit! De meesten trokken me qua verhaal niet of waren teveel op kinderen gericht, maar deze staat te boek als hommage aan de ontdekkers van de cinema. En daar moet ik bij zijn natuurlijk.

Brilletje voor een euro gekocht, Tuschinski zaal in en kom maar op. ik moet zeggen: ik was meteen overweldigd. Het werkt echt, ik vond t een fijn experiment.
Verhaal is magertjes en erg rechtlijnig, maar dat mag bij een familiefilm. ik zelf werd warm van de bevestiging dat filmliefhebbers aangesproken worden op hun fantasie, dat film een wereld van voorstellingen is en je steeds weer nieuwe inzichten geeft.
De illusie blijf boeien, dat heeft deze fijne film me duidelijk gemaakt.

L'Arnacoeur (Profession: Heartbreaker) - Pascal Chaumeil


Luchtig tussendoortje , voor op de bank thuis.

Man verdient zijn geld door in opdracht relaties te breken van mensen met verkeerde trouwplannen, foute vriendjes etcetera. Dit doorgaans in opdracht van angstige papa's of jaloerse echtelieden.
Nu loopt Alex, de man in kwestie, echter tegen een dame aan die zowel de ideale relatie lijkt te hebben als de ideale partner als de welstand om haar eigen leven te leiden zoals ze wil.
U snapt: het onderste moet uit de kan om hier nog voor de huwelijksdatum een wig in te drijven. U mag raden of dat lukt.

Niemendalletje, met als publiekstrekker mevrouw Depp (geboren Paradis) in een matige hoofdrol. Wel een reeks grappige en glimlachmomenten, dus toch gewoon uitgezeten.

woensdag, maart 07, 2012

170 Hz- Joost van Ginkel


Veel over -ahum- gehoord, over deze film. winnaar publieksprijs Gouden Kalf, dat werk.
Ik heen dus, zeker nadat mijn vrienden van Cinema Oostereiland deze week besloten de film ook te gaan boeken.

Het verhaal is al eerder verteld in andere films (twee jongeren die door weerstand tegen, dan wel problemen mét hun ouders besluiten van huis weg te lopen en elders hun heil te zoeken). Wat het in deze film echter rete-bijzonder maakt is dat beide hoofdrolspelers dóóf zijn. En dat je dat ook als kijker helemaal meebeleeft, omdat je continu van bepaalde delen van de wereld afgesloten wordt.

Wat deze film boeiend maakt is het waanzinnig zinnenprikkelende. De geluidsscore houdt je voortdurend scherp, de beelden zijn prachtig, kleurrijk en volop erotisch.
Dát is de grote meerwaarde van de film, je zit er helemaal in. Een klein stukkie voor het einde even een inzakker qua aandacht, maar de ontknoping maakt dat vervolgens goed.

intrigerende film. Met een hoedje af voor het fruitige spel van Gaite Jansen, die 100 % overtuigt als toekomstdromend meisje.

maandag, maart 05, 2012

Richting West- Nicole van Kilsdonk


Voor een loze zondagavond een prima film, maar feitelijk niet heel veel bijzonders.

Jonge moeder, vers gescheiden, zoekt haar weg in het leven. Ze werkt, ze ontmoet vriendinnen, ze zorgt voor haar kind. En plots komt daar de extra dimensie bij van een mogelijk nieuwe partner.
Het gaat stroef, het gaat moeizaam. Gaat het eigenlijk wel?

Helemaal overtuigen vond ik de film niet, daarvoor was er iets te bewust gekozen voor een trage opvolging van de ontwikkelingen in haar leven, de stills met de achtereenvolgende data deden daar niet veel goed aan.

Maar ach, het was zondagavond, het was Nederlands en ik zat samen met mn vrouw op de bank. Da's ook wat waard.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...