zondag, september 23, 2012

Het verdriet van Westfriesland - Leen van den Berg

Het verdriet van Westriesland , via CO

Zelf ben ik halffabrikaat: mijn vader was volbloed Westfries, mijn temperamentvolle moeder kwam uit Apeldoorn. Om die reden heb ik niet een 100 procentsherkenning met de karakters die in deze film zitten. Wel heb ik 18 jaar in een Westfries dorp gewoond en ben ik daarna -via omzwerving- in de hoofstad van de regio terecht gekomen. Hetgeen juist weer wel reden tot herkenning geeft, want ik heb ze gezien hoor: de stugge niet-praters, de harde arbeiders die zich kapotsloven om vervolgens drie dagen in het jaar als een bezetene te gaan zuipen op de dorpskermis. Om daarna weer aan t werk te gaan.

Emotioneel is de Westfries niet echt - althans: niet naar buiten toe -, en daarom greep deze film me meer aan dan ik vooraf dacht: hij gáát juist over het omgaan met emotie in een gemeenschap die van "doe effe normaal man" aan elkaar hangt. Nooit klagend (een van de meest gebruikte teksten in overlijdensadvertentie hier) , nooit zeurend en zeker niet sippend en treurend: een Westfries hoort te doen en te zijn. Dat is mooi zat.

De film draait vooral om de zelfmoord van de 21-jarige Stefan: een getapte jongen die voetbalde, werkte, een grote vriendengroep had en die ondanks al die ogenschijnlijke voorspoed last van neerslachtigheid had. En die daar niet mee te koop liep. En die vervolgens een keer 's nachts de spoorlijn op liep. Om het nooit meer na te kunnen vertellen.
Nabestaanden komen aan t woord, alsook meisjes uit de regio die ook zelfmoord overwogen. Ook wordt lichtjes het actuele "comazuipen" aangestipt.

De emotionele vlakheid spat er bij vlagen van af, en da's naar om te zien.
Kernzin was volgens mij diegene die een lokale boer uitsprak: "ze hebben hele grote vriendengroepen, maar ik weet zeker dat sommigen heel alleen zijn in die groepen. Er is niemand echt verantwoordelijk en daardoor zijn ze allemaal verantwoordelijk".

Het leven hier is zwaar. Blijf om je heen kijken, raak je vrienden (aan). Dat is mijn advies.


zaterdag, september 22, 2012

Inside Job- Charles Ferguson

Inside Job op IMDb

Had m al een tijdje op de harddisk staan maar nog niet gekeken, deze documentaire uit 2010 die de zomergast-keuze was van Adriaan van Dis.
Film is twee jaar oud, maar nog hyperactueel omdat de wereld nog steeds niet uit de financiële crises vandaan is.

We krijgen hier een inkijkje in hoe het zover heeft kunnen komen. De continue zichzelf kietelende sfeer die heerst in de sector maakte dat men steeds gekkere producten ging verzinnen om de schulden zo hoog mogelijk op te stapelen, waardoor het gek genoeg allemaal veel rendabeler werd.
Wat mij tegenstaat in de docu is dat het zelfs met deze goede bedoelingen moeilijk lukt om een echt inzicht te krijgen in de constructies die ze ontwikkelen ter zelfbevrediging van de portemonnaie.
Het duizelt van credit default swaps en derivaten en andere massavernietigingswapens.

Fijn om te kunnen ontwaren hoe schaamteloos men is, hoe harteloos en hoe ongebreideld egoïstisch. En daar is nog niet veel aan veranderd. Wrange conclusie is dat het niet uitmaakt hoeveel besluiten er door gezamenlijke regeringen worden genomen, omdat deze sector die besluiten steeds weer zal weten te omzeilen met nieuwe wegsluis-technieken. We hebben het als maatschappij simpelweg verloren. Verloren van mensen die de mammon aanbidden. En die heel dicht bij hem staan.

donderdag, september 20, 2012

Barbara- Christian Petzold

Barbara op IMDb

Vier sterren kreeg ie in de Volkskrant, dus deze moest ik zeker zien. Kwam nog bij dat de hoofdrolspeelster een aanbeveling is, Nina Hoss zag ik in fraaie rollen in "Aimee et Jaguard" en recent nog het WO2-drama "Anonyma". Een ingetogen vrouw met immer zeer teruggetrokken rollen.

Barbara is arts. Barbara leeft in Berlijn ten tijde van de DDR maar wil daar weg. De autoriteiten weten dat en fixen een overplaatsing naar een plattelandsziekenhuis, waar de controle een stuk makkelijker is.
Met grote afstandelijkheid benadert ze haar nieuwe collega's, elke collega kan immers onderdeel zijn van het grote en bedreigende systeem. Hoe dichtbij dat systeem kan komen, blijkt diverse malen in de film. Op naargeestige wijze, that is..
In haar werk met de patienten kan ze haar menselijkheid gelukkig nog kwijt , een gedrevenheid die ze ook terugziet bij haar collega Andre. Hoewel hij ingepakt lijkt door de autoriteiten, blijkt dat al snel niet zijn vrije wil te zijn.
Als er eenmaal twee verschillende cliënten worden opgenomen die beide slachtoffer van het systeem lijken, komen de ontwikkelingen snel.

Film is zeer kalm, ademt een prachtig geremde sfeer waardoor de benauwdheid van de DDR-jaren van het scherm afspiegelt. En dat is razend knap. Bovendien is de aankleding van de woonkamers en de ziekenzalen van een schitterende jaren 60-70 treurnis dat je je vanzelf in die DDR-tijd waant. Knappe film!

maandag, september 17, 2012

Habemus Papam - Nanni Moretti

Habemus Papam op IMDb
Schitterende film, prachtige sfeer in een gewaagde schets van "what could have happened in the Vatican".
Heb tegenstrijdige berichten gehoord over deze film, maar mij had ie helemaal te pakken.
Van de regisseur zag ik eerder enkele sterke films, waaronder het enorm aangrijpende "La Stanza del Figlio", dus deze moest. Voeg daar een hoofdrolspeler van marmer aan toe, de oude maar loeisterke Michel Piccoli , en als cinefiel moet je dan al beginnen te borrelen.

 Verhaal is een prachtige vorm van "what if" : bij de kardinalensynode wordt gestemd en na drie keer komt er witte rook ten faveure van een volstrekte outsider. Net als vele anderen blijkt hij de functie liever niet te willen, maar hij gaat verder dan dat: hij weigert de balkonscene te doen en stort zelfs geestelijk in.
Een psycho-analist wordt het grondgebied binnengehaald om te kijken wat er aan scheelt.
Ik wil er niet al te veel over verklappen, maar het verhaal ontwikkelt zich prachtig.

Respect voor de moedige Moretti, die dit durft te maken in zijn overwegend katholieke vaderland. En respect voor iedereen die een beetje met hem mee durft te gaan in deze (stiekem wel kritische) droomverbeelding.

Empties (vratné lahve) - Jan Sverak

Empties op IMDb
Had ik nog op de harde schijf staan, in twee delen gekeken.
Omdat ik de vorige film van zowel regisseur als hoofdrolspeler een warme film vond (het prijswinnende "Kolya" ) deze ook op de kijklijst gezet.

Kleine film over beetje medderende pensionado die het onderwijs niet meer aan kan en dus gevraagd wordt te stoppen, maar die er als een beer tegenop ziet om dag in dag uit thuis met moeder de vrouw opgescheept te zitten.
Hij neemt dus een volstrekt nutteloos baantje aan als lege-flessen-innemer in een lokale supermarkt en verdomd: hij bloeit op. De sociale contacten, zijn vaardigheid in het motiveren van mensen en de vele vrouwen aan zijn balie doen hem dromen van mooier tijden.
Vrouwlief kan m niet meer bereiken maar ziet wel dat er iets met hem gebeurt. Daar moeten natuurlijk toestanden van komen.

Lieflijk, niet ontzettend goed maar geen straf om te kijken.

What to expect when you're expecting- Kirk Jones

What to expect op IMDb

De terugreis daarentegen, dat werd een bezoeking. Waar heb ik t aan verdiend dat ik al 2 keer een film met Jennifer Lopez kreeg in het vliegtuig? En waarom moet ik Cameron Diaz weer zien comediennen?

Hoe dan ook, over deze film kan ik weinig meer vertellen dan dat ie de tijdens de terugreis in het vliegtuig werd afgespeeld en dat ie ging over verschillende vrouwen die zwanger werden of net wilden worden of niet konden worden. En wat hun vriendjes daar dan mee doen.

Of zo..

The best exotic Marigold Hotel - John Madden

Best Exotic Marigold Hotel op IMDb
Voor het eerst in het vliegtuig een film met veel interesse zitten volgen. Deze hadden we afbgelopen zomer al in onze programmering staan, maar ik miste hem. En nu , zo opgesloten tussen wat vleugels, was het een mooie gelegenheid om ervoor te blijven zitten.

Vooral interessant wat mij betreft vanwege de topacteurs die er in spelen, de voornaamste bekenden zijn Tom Wilkinson, een schmierende Bill Nighy en de simpelweg altijd goed acterende Judi Dench.

Zij zijn 3 van de zeven ouderen die om moverende redenen uitgekeken zijn op hun land, opzien tegen hun pensionering en daarom ieder voor zich de oversteek maken naar "rentenieren" in een ver vreemd land.
Dat vreemde land is India, met haar gekte en met haar drukte.
Natuurlijk begint hun verblijf met veel problemen, natuurlijk komt er zin om terug te keren naar Albion, maar gelukkig komen er -natuurlijk - ook bevrijdende inzichten en fraaie persoonlijke ontwikkelingen.

Feel good all over, voor ons als kijkers vooral plezierig vanwege het acteerspel dat van de film afspat.

zondag, september 02, 2012

A royal affair (En kongelig affaere) - Nikolaj Arcel

A Royal Affair op IMDb

Gepolijst kostuumdrama over een waargebeurd hofschandaal.
Einde 18e eeuw, de tijd van de verlichting. Koning Christiaan VII is min of meer ontoerekeningsvatbaar, wordt door zijn moeder een huwelijk in gefixt om aldus voor troonopvolgers te zorgen en de monarchiële greep op het land te bestendigen. Dame in kwestie is ietwat rebels maar schenkt hem de zoon die hij zo wenst.

Als de koning zieker wordt tijdens een Europa-reis wordt een nieuwe hofarts aangesteld, die echter in zijn vrije tijd een groot voorvechter van verlicht denken blijkt. En dus masseert hij via de koningin de koning om stukje bij beetje de adel minder macht te geven en de kerk op een zijspoor te zetten.
Dat gaat al niet zonder slag op stoot, maar het verhaal wordt complexer als de konining blijkt te vallen voor zowel de ideeën als de charmes van de hofarts. Dat kan niet goed gaan.

Als je, zoals ik, gevoelig bent voor het immer sterke spel van Mads Mikkelsen, dan kun je deze film straffeloos gaan kijken. Film is niet echt snel geschoten, je moet er wel de tijd voor nemen, maar het is de moeite waard.
Kijk : dit is vriend Mats..

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...