donderdag, januari 31, 2013

Salmon fishing in the Yemen - Lasse Halström

Salmon fishing in the Yemen op IMDb
Toevallig eens een keer een feelgood gisteravond. Daar waren we blijkbaar aan toe. Op andere avonden had ik wellicht dit prettige niemendalletje neergesabeld, maar gister kwam ie me goed toe: prettige acteurs (voor elk wat wils) , een avontuurlijk verhaaltje en her en der wat losse humorflodders.

Stugge, ietwat autistische wetenschapper wordt benaderd door PR-bureau om voor een puissant rijke sjeik een project op te zetten zodat ie in zijn thuisland Jemen zijn favoriete hobby kan gaan beoefenen.
Zo lijkt het althans, later in de film legt de sjeik uit dat het hem ook te doen is om een industrie op te zetten in zijn woestijnachtige land en daarmee meteen een duurzame vergroening toe te passen.
Waar t om gaat: hij bouwt midden in de woestijn een dam, creërt daarmee riviertjes waar perfect de zalm in zou kunnen gedijen. En die zalm moet uit Groot Brittanië komen. En het project dient wetenschappelijk opgezet te worden.

Allemaal ingrediënten voor een avond mooie plaatjes kijken, hier en daar een glimlach. De film haalt daarmee zijn gewenste voldoende.

vrijdag, januari 25, 2013

Skyfall - Sam Mendes

Skyfall op IMDb

Omdat ze altijd zeggen dat je de nieuwe James Bond gewoon moet gaan zien, omdat ie altijd van meet af aan tot de filmhistorie behoort, omdat deze nog een predikaatje "verantwoorde film" mee kreeg, omdat ik van de regisseur meerdere mooie films gezien heb en omdat m'n vrijdagmiddag plotseling een gat in de agenda kende: om die redenen ging ik naar Skyfall.

Pluspunten:
Stukje Istanbul. Iets meer bespiegeling dan in eerdere films. Een gedegen Judi Dench. En heerlijk om Albert Finney weer te zien.

Minpunten:
wel erg veel bommen en knallen en kapotte auto's. En weinig Martini.

Er tussenin: Javier Bardem is nooit een straf om naar te kijken , maar was hier een mindere schurk dan in "No country for old men". En Adele kan ik wel hebben, dus haar liedje kwam prima binnen.

Niet echt een film voor mij, bij deze film had ik veeel meer het gevoel dat ik naar een 2,5 uur durende film zat te kijken dan bij de titel hieronder. Maar ik laat m volgende keer met alle plezier weer aan anderen over.

The Master - Paul Thomas Anderson

The Master op IMDb

Die blijft nog wel een paar dagen onderhuids, deze film. Ik ben er nu- na een nachtje slapen- nog niet uit hoe heel erg goed hij eigenlijk is. Goed, dat sowieso. Waanzinnig goed geacteerd, dat ook.

Maar het is het verhaal dat je bezighoudt: het is aan de kijker om te responderen op het charlatangedrag van de sekteleider. Ben je er gevoelig voor? Zegt ie eigenlijk zinnige dingen? Praat ie poep? Zou jij ooit voor zulke praatjes vatbaar zijn?

Dat is het knappe van deze film: zelf ben ik een man met een tamelijke weerzin tegen massahysterie en religieuze waanzin , dus ik ga wellicht anders in de zaal zitten dan andere mensen. Maar ik moet een reeks petten afnemen voor regisseur P.T. Anderson ("There will be blood" en het onovertrefbare "Magnolia") die zorgt voor een inkijk en inkeer-moment.

De conclusie dat de manipulator niets is zonder de gemanipuleerde is terecht. De conclusie dat de gemanipuleerde óók naar de kloten was gegaan als hij niet in de sekte beland was, idem . De conclusie dat het spel van aantrekken en afstoten een replica is van het ware leven met vriendschappen en relaties, dito.

Schitterend dat regisseur Anderson , hoofdrolspeler Joaquin Phoenix en mijn favoriet Philip Seymour Hoffman me dit allemaal als huiswerk meegeven na de film. Ik neem deze nog een tijdje mee, ik voel me zelfs ingescript.

woensdag, januari 23, 2013

Take Shelter - Jeff Nicholls

Take Shelter op IMDb

Een prettige dreiging zit er in deze film. Met overtuiging speelt Michael Shannon hier een man die langzaam doordraait. Nachtmerries over een aankomende "moeder aller stormen" maken dat ie zijn voorbereidingen gaat treffen: hij bouwt een ondergrondse schuilplaats, legt voorraad aan en zorgt dat ie apparatuur heeft om met zn gezin te overleven.
Zijn omgeving merkt zn vreemde gedrag op en brengt hem aan t twijfelen. Is het wel wat het is, of zijn dit voortekenen van eenzelfde psyschisch ziektebeeld als dat van zijn moeder?

Een continue spel tussen droom en waarheid, tussen gekte en waakzaamheid. Niet wereldschokkend, maar zeker onderhoudend. 

dinsdag, januari 22, 2013

Anton Corbijn inside out - Klaartje Quirijns

Anton Corbijn inside out op IMDb
Het zal wel voor de meeste documentaires gelden , dat ze alleen interessant zijn voor de kijker als het onderwerp in kwestie hem/haar ook boeit. Zo geldt voor deze dat je weinig lol zult beleven als je niets met beeld in het algemeen en fotografie in het bijzonder hebt. Of met muziek, of met film.
Je zou nog geboeid kunnen raken door de getroubleerde persoonlijkheid die Corbijn in wezen is, een man die moeilijk tot genieten komt en een ongelooflijke bewijsdrift in zijn werk legt.

Voor alle anderen is het genieten: kijken naar een parade aan beroemde sterren (als Corbijn niet met/voor je gewerkt heeft, doe je er feitelijk niet toe), kijken naar de gedegen voorbereidingen die de man treft voor zijn fotografie en films.
Kijken naar zn opmerkelijk losse omgang met de groten der aarde, die in schril contrast staat met zijn omgangsmoeite met de rest van de mensheid.

Ik heb genoten, maar ja: ik ben dan ook gek van muziek, van film en van fotografie. Bekijk het maar!

maandag, januari 21, 2013

Un amour de jeunesse- Mia Hansen-Love

Un amour de jeunesse op IMDb
Jeugdliefdes: lust of last? Dat is de grote kernvraag in deze film.
Typisch Frans scholierenmeisje (dartel, donkerharig en donkerogig, speels en toch serieus) denkt in haar vriend Sullivan de liefde van haar leven te hebben ontmoet, maar onderschat de avontuurlijkheid van haar vriend. Die wil nog niet voor zn leven vast zitten en wil dus per se met vrienden een reis naar Zuid-Amerika maken.
Het contaact verwaterd en daarmee de liefde . Meisje is ontroostbaar en wil het leven uit. Dat mislukt en langzaamaan klimt ze er bovenop.
Ze gaat studeren en ontmoet een zeer interessante docent. Dat leidt tot amoureuze taferelen en het leven lijkt haar beslissende slag geslagen te hebben. Totdat ze plots weer contact krijgt met Sullivan.
Wat is sterker? Haar verworvenheden, haar jeugdliefde of juist het feit dat die haar toentertijd in de steek liet?

De film begint een beetje als tienerfilm maar pakt gaandeweg een goede setting en ontwikkelt zich tot fraaie coming-of-age/

zaterdag, januari 19, 2013

Sister (L'enfant d'en haut)- Ursula Meier

L'enfant d'en haut op IMDb

Moeilijke film. Geen echt goede, maar zeker ook geen slechte film. Vooral een film die het eindoordeel aan de kijker laat. Want wat zegt die laatste scene in die skilift eigenlijk?

Sister (zoals de internationale titel) van deze Zwitserse film luidt, is een film over een randfiguurlijk jochie van twaalf, die in zijn dorp (een luxe ski-oord) rondstruint om alles te jatten wat los en vast zit. En vervolgens te verpatsen zodat ie eten en toiletpapier kan kopen voor zichzelf en zijn zus.
Zij is een slappe dame die van baantje naar baantje hobbelt en het nergens kan vinden. Hij is de eigenlijk de man in huis, ondanks dat ie slechts twaalf is en niet eerlijk aan zijn geld komt.
Dat kan natuurlijk niet lang goed gaan: Hij wordt betrapt en hem wordt verboden zich nog op of om de skipiste en de hotels te begeven. Daarmee is hij zijn inkomsten en zijn bestaansrecht kwijt.

En bovendien komt er dan nog die aparte wending aan het verhaal als hij een ontboezeming doet aan het vriendje van zijn zus. Het wringt allemaal een beetje.

Mooie beelden, wrange beelden. En ook hier: her en der denk je dat ze de weg omhoog vinden.

woensdag, januari 16, 2013

Une vie meilleure- Cedric Kahn

Une vie meilleure op IMDb

Tres tres lourd. Loodzwaar en gitzwart. Maar: gitzwart met een paar dunne streepjes licht.

Rinkelende recensies gelezen van deze Franse drama-film. Spekkie naar mn bekkie: uit bovenstaande mag blijken dat het makkelijke snack is, het is een zware zit maar ab so luut de moeite waard.

Yann is een krabbelaar, hij kokt her en der maar krijgt nergens de chef-functie die hij ambieert. Bij weer een mislukte sollicitatie ontmoet hij Nadia, een serveerster. Ze raken "aan elkaar" en na enige tijd introduceert Nadia haar zoontje Slimane. Stiefvader kan goed opschieten met t joch, met de dame eigenlijk ook en ze beginnen aan een toekomst te denken.
Tijdens een uitstapje ziet Yann het toekomstige restaurant van zijn dromen, maar er moet nog veel aan gebeuren. Hypotheek op het huis, extra leningen voor de verbouwingen maar hey, dat gaat allemaal terugverdiend worden vanaf de opening.
Als de opening wegens vergunningproblemen wordt uitgesteld en er extra verbouwingen op stapel staan, beginnen de problemen. Eerst financieel, het ene gat wordt met het andere gedicht. Vervolgens relationeel, want door de geldsores staat de verhouding onder druk. En knalt.
Nadia zegt voor een goede baan naar het buitenland te gaan en laat Slimane bij Yann achter. Noodgewongen leren die aan elkaar wennen, wat vervolgens verplichting wordt als moeder maandenlang niets van zich laat horen.
Er is nergens geld voor, er zijn geen zonnige vooruitzichten. Het knarst en het sijpelt.
Mooi Mooi Mooi.

En ziedaar: één klein streepje blauwe lucht tussen de donkere wolken. Ook de kijker moet even volhouden.

Schitterend,.

Tannöd (The murder farm) - Bettina Oberli

Tannöd op IMDb
Niet bijster geslaagde thriller over een slachtpartij op een plattelandsboerderij. We schrijven Duitsland, ergens halverwege vorige eeuw.
Dorp spreekt schande over de bijzondere gebeurtenissen op een boerderij net buiten het dorp. Incest, mishandelingen, bedreigingen : het is allemaal aan de orde van de dag daar.
Op een dag worden alle bewoners van de boerderij, inclusief de aldaar verblijvende arbeiders, bruut vermoord. Moordenaar wordt nooit gepakt.

Als enkele jaren later een vrouw, die elders in het dorp dienstbode is, een vrouw overlijdt en haar dochter naar het dorp komt voor de begrafenis, worden alle verhalen opnieuw opgerakeld. Inclusief enkele nieuwe.

An sich een prima gegeven, maar het wordt niet sterk genoeg uitgediept. Ook het beloofde horror-gegeven blijft een beetje schimmig ertussen geplakt. Jammer, want sterke actrices als Monica Bleibtreu en Julia Jentsch ( o.a. Sophie Scholl en Der Untergang) krijgen de boel ook niet op stoom.

zondag, januari 13, 2013

The lady - Luc Besson

The Lady op IMDb
Succesvolle biopic van vorig jaar. Erg lang, maar ik heb me geen moment verveeld.

Het ontstellende verhaal van de vrijheidsstrijd van de politieke dochter/moeder en zuster van Birma: Aung Sang Suu Kyi.  Zelf volg ik al een aantal jaren het politieke nieuws, maar ik ben gaandeweg blijkbaar vergeten dat deze mevrouw al 3 decennia bezig is om haar land vrijer te krijgen. Eerst de laatste jaren slaagt ze daarin en zit ze ook daadwerkelijk voor de door haarzelf opgericht National League for Democracy.

De film toont het allemaal: vanaf de politieke moord op haar vader,. haar eerste stappen in de politiek, haar Londonse gezin (met een prachtrol voor David Thewiis , die haar begripvolle man speelt), haar eerste successen, de repressieve maatregelen van de generaals, de huisarrest-periode van 15 jaar (!!) , de familiaire besognes en dan pas, uiteindelijk, enkele successen.

Kalm gespeeld door de bekende Michelle Yeoh , rustig gefilmd en toch zeer indrukwekkend gebracht. Heeft mij fijn beziggehouden.

zaterdag, januari 12, 2013

Emile Roemer, tussen pieken en peilen - Coen Verbraak

Emile Roemer, tussen pieken en peilen op Vara-site
Tijdens de verkiezingen van afgelopen jaar was ik op vakantie, ik liep tussen het vulkanisch gesteente van La Palma. Dat het er op dat moment in Nederland net zo explosief aan toe ging, heb ik voor een deel gemist.

Met bij vlagen openvallende mond keek ik naar de documentaire van vakman Coen Verbraak. Natuurlijk, politiek is niet voor kleine jongens en je moet je redelijk kunnen verweren, maar deze docu maakt duidelijk dat als de echte roergangers je er niet tussen willen hebben, je er ook niet tussen komt. De docu geeft weer hoe je van koploper in de peiling kunt terugvallen naar partij nummer 3 en daarbij geheel geen zetelwinst pakt.

Vooral de dubieuze rol van de Telegraaf komt hierin sterk naar buiten, die hebben Roemer op het moment supreme kapotgeschreven. Dat ze t niet op links hebben is duidelijk, maar zo bewust als ze hiermee het volk manipuleerden is schokkend om te zien.
Net zo schokkend is de setting van DWDD, dat de politicus uitnodigde en tegenover een tribunaal zette: de kale journalist van Reutel 4, wiens naam ik steeds vergeet, hanteerde de handzaag. Sywert van Linden van G500 zat er met zijn figuurzaagje en PeterR de Vries kwam met de kettingzaag. Met een bijzonder gekleurd palet vragen werd Roemer stukje bij beetje bij de grond afgezaagd . Totaal beduusd hoorde hij de afkondigingsklanken van het bekende programma, dat blijkbaar het doel had de PvdA boven de SP uit te laten torenen. Ieder haar belang, tenslotte.

Nooit meer op peilingen letten, niet meer bij elk programma gaan zitten en m.i. een stuk minder regie van tv-debatten accepteren, dat is het devises voor de politicus die volgende jaren tegen de ijzeren hand van Telegraaf, RTL4 en de VARA wil strijden. Meebuigen of kapotgemaakt, meer smaken zijn er niet.

Politiek is een stuk minder geloofwaardig geworden, en dat toont Coen Verbraak fantastisch aan. Het oprechte menneke Roemer is te soft voor het boevengedrag om hem heen, zo blijkt.
Documentaire een vette voldoende, Roemer een dunne, de politiek een onvoldoende en de belanghebbende media de klas uit sturen. Dan kijk ik over 3,5 jaar weer.

vrijdag, januari 11, 2013

Persepolis- Marjane Satrapi/ Vincent Paronnau

Persepolis op IMDb
Dat zult u toch niet vaak tegenkomen op mijn blog, animatie. Net als sciencefiction, fantasy en action is animatie bij mij altijd een van ver buiten mijn interessegebieden. Te formule-achtig, te kinderachtig soms, te weinig variatie.

Voor deze maak ik echter graag een uitzondering, hij is al enkele jaren oud maar ik kwam m pas onlangs op tv tegen. De uitzondering die ik maak is dat dit een bij uitstek politiek verhaal is, en dan nog een biografische ook. Ik ben geen kenner, maar vind het visueel gebodene behoorlijk levensecht. Ik ben van t verhaal, en dat is in deze film uitermate goed.

De jonge Marjani groeit op in een politiek bewust, welhaast revolutionair gezin. Intellectuele stellingnames, hang naar vrijheid, gepast verzet tegen het bestaande regime. Dat is dan nog het regime van de sjah, later is dat het oorlogsregime van de Irak-Iran - oorlog, een strijd die naadloos overgaat in de zo gevreesde Islamitisiche revolutie van Khomeiny, Khamenei en opvolgers.
Marjani's familie lijdt zwaar onder de diverse repressieve regimes, familieleden in de gevangenis of in ballingschap zijn eerder regel dan uitzondering. Zodra ze oud genoeg is, wordt ze door haar familie met een visum het land uit geholpen om te gaan studeren. Ze lijkt vrijheid te vinden maar vereenzaamt en voelt zich schuldig dat zij in rijkdom leeft terwijl haar familie lijdt. Ze versjofelt , leeft op straat, wordt ziek en via het ziekenhuis laat ze zich repatriëren.
Een nieuwe fase breekt aan, ze probeert het, ze trouwt, ze scheidt en merkt dat ze nooit zal aarden in haar moederland. Ze moet en wil weg. En opnieuw helpt de familie. Die maar door lijdt.

Harde film toch, ondanks de lieflijke uitstraling van animatie. Geboeid gekeken.

woensdag, januari 09, 2013

De goede dood - Wannie de Wijn

De Goede Dood op IMDb
Nog zo'n kans op het maken van een goede film: een onderwerp. In dit geval : euthanasie. Omdat dit een NL product is deed ie hier een ronde langs de filmhuizen, ook de onze, maar ik denk dat juist in het buitenland voor deze film markt en kansen liggen. Daar moet nog veel gebeuren.

Ben is dusdanig ziek dat hij zijn oude vriend Robert (die arts is) heeft overgehaald om euthanasie op hem toe te passen. Robert was daar vanwege de stevige impact mee gestopt, maar zijn vriend kan hij dit verzoek niet weigeren.
De film toont de laatste middag, avond en ochtend van Ben, zijn vrouw, zijn beide broers en zijn dochter.
Een van de broers (rol van Huub Stapel) is een irritant zakenkereltje die succesvol doet maar niet tevreden met het leven lijkt. Hij blijkt tevens de ex van Ben's vrouw te zijn, de redenen van hun breuk worden overduidelijk aangetoond. De andere broer is een karikaturaal neergezette "geestelijk minder vermogende", die natuurlijk veel voor de gek gehouden werd en die maar niemand kwetsen wil.

Ondanks deze cliché's, ondanks het niet van iedereen even sterke acteerwerk zat ik op het moment suprème toch geboeid en vlinderslagend door dikke tranen te kijken. De daadwerkelijke euthanasie-scene is indrukwekkend, toont onze unieke positie in de wereld en dient derhalve breed getoond.

En dát maakt een film dan dus wél goed: als ie belangwekkend is. Tis daarom

17 filles - Delphinee & Muriel Coulin


Wat is  scriptschrijven toch een weergaloos en belangrijk vak. Een behoorlijk percentage van de films zou weggeworpen kunnen worden als het script niet zo verdomde intrigerend en aanlokkelijk was.
Niemendalletjes worden verheven tot onderhoudend kijkspel. Dat is een kunst, zo zeg ik u.

Op een middelbare school in een Frans provinciestadje wordt een meisje zwanger. In plaats van zich te verkruipen, vertelt ze het trots aan haar klasgenootjes en ze meldt dat ze niet van plan is het weg te laten halen. Sterker nog: ze gaat het combineren met haar schoolleven, ze gaat zelfs haar nieuwe leven er op inrichten. 
Al snel ontstaat er een inktvlek aan zwangere meisjes, onder de afspraak: we gaan voor elkaar en voor elkaar's kindjes zorgen. We gaan bij elkaar wonen en doen om beurten de vervelende taken. 

De dames zelf hebben elkaar wel gevonden, maar de schoolleiding en vooral de ouders zitten met de handen in het haar. Veel over-en-weer verwijten, wie is er nou eigenlijk verantwoordelijk voor de opvoeding. In die zin is het een waar highschool-drama. 
Voor mijzelf was het meer een coming-of-age drama , met actuele gezichtspunten als "waarom diploma halen als niemand me straks toch aanneemt en als ik net zo'n shitty leven als mijn ouders krijg".

Sterk, mensen, sterk. Ik ben zo blij dat dit soort films toevallig op mijn pad komen/


Bal (Honey)- Semih Kaplanoglu

Bal (Honey) op IMDb
Was effe doorbijten , maar daar schrikken de liefhebbers niet van.
Zwijgzame film, deel van een drieluik, van een filmmaker die duidelijk kiest voor visueel indruk maken. Rustige, lange shots. Weinig verheffende gebeurtenissen. Geen enkele tijdsaanduiding. Beperkt aantal rollen.
Dé hoofdrolspeler, het 6-7 jarige jongetje Yusuf , heeft bovendien bijna geen tekst. Dat moet ook wel want hij komt moeilijk uit zijn woorden. Voorlezen in de klas is dan ook een crime voor m, zeker als de meester hem een ander stuk laat voorlezen dan hij zelf aanbiedt (dat kent ie immers uit zn hoofd, da's te makkelijk).

De jongen kan het slecht met zn moeder rooien, is daarentegen verzot op zn vader. Helaas is die veel de deur uit voor zijn beroep. Hij is imker en hangt bijenkorven hoog in de bomen in het bos in de vallei.
Als vader van huis is, is t jochie alleen thuis en mist z'n vader om hem te helpen z'n dagelijkse glas melk op te drinken.
Aangezien de handel van vader moeizaam gaat, moet hij steeds verder van huis om bijenvolk te zoeken. Op steeds gevaarlijker plekken. Dat kan niet goed blijven gaan.

Als ik een woord aan de film mag verbinden: subtiel . Geen woord te veel, toch begrijp je elke emotie van Yusuf, van vader of moeder , van de onderwijzer en van de klasgenootjes. Niet onaardige film.

Enneh: manmanman, wat is Turkije prachtig

dinsdag, januari 08, 2013

The Artist - Michel Hazanavicius

the Artist op IMDb
Er is zomaar een vreemd rijtje van films die ik nog niet gezien heb terwijl ie al de hele wereld over is gegaan. En iedereen er al een mening over heeft. Deze is bijvoorbeeld op onze prachtfilmlocatie meerdere keren verlengd, ik had er alle kans voor om te gaan. Maar t kwam er niet van.

De film draait om George Valentin, het vleesgeworden anachronisme. Groot geworden in de tijd van de stomme film ziet hij plotseling het fenomeen geluidsfilm de overhand nemen. En dat betekent : geen rollen meer. Hij vecht terug , regisseert zelf nog een film in zijn vakgebied maar die flopt , mede doordat ie uitkomt op het exacte moment dat de crisis van 1929 uitbreekt.
De trots van de man gaat hem parten spelen en hij degenereert steeds verder, raakt alles kwijt wat hij heeft. Uiteindelijk moet hij zelfs zn vaste chauffeur ontslaan en blijft hij nog met zijn hondje Uggi en zn drank over.
Dat moet wel mis gaan.
Het gaat van kwaad tot erger, via bank van lening tot brandstichting in eigen huis tot uiteindelijke zelfmoordpoging. Gelukkig is dan de redding nabij: het meisje Peppy Miller die hij de eerste zetjes in het acteervak gaf, is een grote geworden in de gesproken film en zij ontfermt zich over hem.

Boeiend verhaal, ik heb me geen moment verveeld omdat de stilering van de film erg sterk is en omdat er - gek genoeg - door de gekozen vorm van stomme film erg veel van de acteurs gevraagd wordt.

Hallam Foe - David Mackenzie

Hallam Foe op IMDb
Sinds het overlijden van zijn moeder trekt de jonge Hallam zich min of meer terug uit het gezinsleven. Met z'n zus gaat het nog wel oke, maar met zn vader praat ie niet en diens nieuwe vlam verdenkt hij van moord op zijn moeder.
Terwijl de officiële lezing zelfmoord is , probeert Hallam -teruggetrokken in zijn boomhut en zijn fantasiewereld - de waarheid boven tafel te krijgen hetgeen leidt tot een in alle opzichten emotionele clash met zijn stiefmama.
Hij vlucht noodgedwongen naar Edinburgh , zwerft rond en komt wonder boven wonder een dame tegen die sprekend op zijn moeder lijkt. Hij zorgt ervoor een baantje te krijgen in de keuken van het restaurant waar ze werkt en probeert langzamerhand dichterbij haar te komen. Dat lukt!

Sterk geacteerd, dat vooral. Jamie Bell doet t knap!

zaterdag, januari 05, 2013

The messenger - Oren Moverman

The Messenger op IMDb

Het filmjaar wil nog niet helemaal van start gaan voor me, de eerste die ik zag was een tv-film. En niet eens een heel beroerde. Ondanks de clichématige rol van Woody Harrelson, die langzamerhand een iconische serie bekkentrek-rollen aan het volspelen is, kon ik me wel vinden in dit verhaal.

The Messenger in deze is de soldaat die de opdracht heeft om bij de in de VS achtergebleven familie de boodschap te komen brengen als er een soldaat in den vreemde is gesneuveld. Harrelson is de ervaren man, Foster is de rookie.
Ondanks scherpe instructies lukt het Will Montgomery (Foster) niet om afstand te houden tot de personen die hij de berichten brengt. Steve Buscemi valt als vader fel uit naar de boodschappers, Samantha Morton daarentegen lijkt onaangedaan te reageren. En daar wil Montgomery meer van weten.

Als aperitiefje een aardige film om mee te beginnen, ik weet niet wat de rest van het jaar gaat brengen. Eerste CO-films staan al gereserveerd.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...