zaterdag, november 30, 2013

Hansel & Gretel : Witch hunters - Tommy Wirkola

Hansel & Gretel: Witch hnuters op IMDb
Dus! Er zijn van die avonden dat je film kijkt met het hele gezin en dus een beetje moet toegeven aan de artistieke verlangens en interesses. Daarom deze!

Het sprookje van Hans & Grietje, maar dan doorgetrokken naar een wat meer fantasywereld. Broer en zus zijn - net als in het boek - inderdaad in het bos achtergelaten, bij een snoephuisje beland en gevangen door een heks. En net als in het boek pakken ze de heks en weten te ontsnappen.

Daar houdt elke vergelijking op: ze groeien op als premiejagers. Door hun ervaringen (en afkomst?) zijn ze bij uitstek geschikt om hekserij te herkennen en te bestrijden. Zo komen ze uiteindelijk tegenover opperheks Famke Janssen te staan , die het bovendien ook nog eens op hen persoonlijk heeft gemunt.

Veel actie, veel knokken, veel duckface Gretel. Maar ik moet wel zeggen dat het er verrassend goed uitzag.  Visueel was de film zeer oke, de rest ben ik waarschijnlijk volgende week alweer vergeten. De kinderen vonden het oké, dat telt ook.

donderdag, november 28, 2013

Zero Dark Thirty- Kathryn Bigelow

Zero Dark Thirty op IMDb
Eindelijk kwam ie voorbij op de filmzender, deze begin dit jaar zo spraakmakende titel. Voor mij bracht hij niet wat ik verwachtte: niet dat de film tegenviel, maar waar ik vooral een aanklacht tegen marteling van dubieus gevangen gehouden gasten meende te gaan zien, was het vooral een spannend verslag van de jacht op een terroristenleider. Zeer spannend verfilmd en kundig gespeeld, maar wel hyper-Amerikaans. Terwijl ik de mediaberichten rondom deze film destijds opgezogen heb als een kritische blik op de Amerikaanse war on terror, zag ik hier een -vrij kritiekloos- minutieus verslag van hoe dat in zn werk ging.

Ik verklap niets als ik zeg dat de film een min-of-meer happy end kent, we kennen allen de berichtgeving. Ook geef ik geen oordeel over aan welke zijde nu welk gelijk ligt, beide kanten moorden er lustig op los en leveren er met plezier enkele vrijheden en mensenrechten voor in. We hebben het hier over film en als film is ie ok, kent ie een aantal knap gespeelde rollen en zijn de gevechtsscenes technisch knap (Hugo Walker!) in beeld gebracht.
Ophef is dus terecht, waardering ook, maar een Oscarnominatie?


dinsdag, november 26, 2013

Like father like son (Soshite chichi ni naru) - Hirokazu Koreeda



Like Father Like Son op IMDb



Bijzondere insteek van een op zich bekend gegeven: het (ver)wisselen van levens is vaker vertoond in films, maar in deze gebeurt op een aparte en integere manier. Twee gezinnen worden na een jaar of acht gecontact door het ziekenhuis: door een bloedtest op een jongetje is men erachter gekomen dat die niet de biologische zoon kan zijn van diens ouders. En dat hij dus bij geboorte verwisseld moet zijn met een ander jongetje.
Het puzzelstukje lijkt voor de ene, zeer succesvolle en hardwerkende, vader precies te passen: hij acht zijn zoon niet ambitieus en talentvol genoeg, ondanks alle hardvochtige opvoedende pogingen.
De andere vader , een sjofele man met een electronica-winkel, is losser en speelser en heeft dat ook op zijn zoon weten over te dragen. De beide moeders staan er duidelijk anders in: die lopen over van liefde voor hun kind. Wat hun kind dus eigenlijk niet blijkt te zijn.

Het ziekenhuis regelt ontmoetingen tussen de ouders en de kinderen waardoor langzamerhand een fase bereikt moet worden waarop de fout hersteld wordt: de jongetjes worden uitgeruild, de families worden anders ingericht en moeten opnieuw hun levens op elkaar af leren stellen.
Zonder slag of stoot? Nee toch?

Indringend gemaakt, de vele invalshoeken van nature en nurture komen aan bod. Sterke film.


Sorry!

Ik was even weg, mensen.

Niet weg van de wereld en zéker niet weg van de filmwereld. Maar het mede-organiseren van een quiz had me zozeer doen verdiepen in films en genres waar ik verder zelden kom, dat ik even geen tijd en lust had om films te bekijken.
Zondag j.l. pakte ik de draad weer op , met een vernieuwde kijkbeurt van "Searching for Sugar Man".

Gisteren weer het echte werk, ik ga u vanaf heden echt weer bezig houden hier.

Stay tuned!

maandag, november 11, 2013

Into the white - Petter Naess

Into the white op IMDb
WO II, Noorwegen-noord. In een nogal onherbergzaam gebieden vechten Duitse en Britse piloten een battle. De strijd gaat om de hegemonie over Noorwegen, een gebied dat vanwege de grondstoffen nogal gewild is.
Aan beide kanten sneuvelt een vliegtuig, na een barre tocht bereikt de Duitse crew een afgelegen jachthut. Ze prijzen zich gelukkig en installeren zich. Plan is om zo snel als het kan de tocht te voet naar de kust te maken en zich daar weer bij hun nationale leger aan te sluiten.
Een dag later: na een nacht overleven in het vliegtuig bereiken twee Britse piloten dezelfde hut. Uit humanitaire overwegingen besluit de Duitse commandant de mannen binnen te laten, ze daarmee reddend van een wisse dood. De Britten worden als krijgsgevangenen behandeld en delen daarmede ook in het bitter weinige voedsel dat aanwezig is.
Een kat-en-muisspel ontspint zich tussen de drie nazi's en de twee Tommy's. Gaandeweg zien ze in dat ze de meeste kans op overleven hebben als ze samenwerken. Dit terwijl ze weten dat hun bazen van ze verlangen dat ze de tegenpartij ombrengen. Het is oorlog, immers.

Verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen, dat maakt de aftiteling ook tamelijk bijzonder.
Boeiend spel, in meerdere opzichten.

zondag, november 03, 2013

The young & prodigious T.S. Spivet ( L'extravagant voyage du jeune et prodigieux T.S. Spivet) - Jean-Pierre Jeunet

The young and prodigious T.S. Spivet op IMDb
Op zondagmorgen, medewerkersbijeenkomst. Koffie, toespraakje en filmpje toe. Wat heerlijk om dan deze als toetje te krijgen: het nieuwste rariteitenkabinet van Jean-Pierre Jeunet. Niet de meest beroemde naam, maar filmliefhebbers weten dat hij verantwoordelijk is voor de beeldenpracht in o.a. Delicatesssen, Le cité des enfants perdus, Un long dimanche a Fiancailles en zijn meest beroemde project "Le fabuleux destin d'Amelie Poulain".
In het kort: bizarre hersenspinsels, schitterende beelden, invalshoeken, beeldbewerking en animaties. En dat allemaal bijeengevlochten tot een filmverhaal. Schitterend, schitterend. Je moet ervan houden, maar als je meegaat in de fantasietjes en gedachtenkronkels heb je een zeer vermakelijke anderhalf uur.

Verhaal in het kort: jongetje is buitenbeentje in het gezin waarmee op de Amerikaanse prairie woont. Vader is een te laat geboren cowboy, moeder is gespecialiseerd in het determineren van krekeltjes én het opblazen van broodroosters, zusje wil eerst Miss Montana en daarna Miss U.S.A. worden, broertje is junior-cowboy editie van z'n vader. En hij? Hij is whizzkid, nerd, ontdekker en uitvinder tegelijk.
Als hij dan ook een inzending doet voor een prestigieuze prijs en hem uiteindelijk ook wint ( het eerste perpetuum mobile in de geschiedenis van de mensheid), dan moet hij op pad. Om die prijs op te halen. Om zijn verhaal te vertellen.
Een wonderlijke reis begint. Ga er gewoon voor zitten: het is een wonder.

La fille du puisatier - Daniel Auteuil

La fille du Puisatier op IMDb
Het drukke gepraat, het overdadige drama, het accentueren. Ik kan heel goed tegen deze wijze van filmmaken, zoals de Italianen en de Fransen dat zo sterk kunnen. Deze film komt echter net iets te karikaturaal naar binnen om goed te zijn. Het is te eendimensionaal vermaak, terwijl het verhaal an sich voldoende drama in zich heeft. Schijnt al een historisch verantwoord verhaal te zijn in Frankrijk, een soort "op Hoop van Zegen" van La Douce France.
Om die reden stofte steracteur (echt he, die man is zo goed) Daniel Auteuil het verhaal weer eens af om zelf de hoofdrol op zich te kunnen nemen. Hij is de putgraver uit de titel, die als weduwnaar met zijn dochters een moeizaam bestaan leidt en door hard te werken net alle monden weet te voeden.
Zijn oudste dochter is een plaatje om te zien en vertoont daarbij nog eens engelachtig, want voorbeeldig gedrag. Als zij kennis krijgt aan de zoon van de putgraver's rijke opdrachtgever, gaat het allemaal even te snel.
In het pureteinse Frankrijk van die tijd (we schrijven randje WO I) is de zwangerschap van de dochter not done. Hij verbant haar, op hetzelfde moment dat haar liefde onder de wapenen wordt geroepen.
Zo goed en zo kwaad als het kan, herpakt hij zijn leven. Zijn werkgever echter begint zich ermee te bemoeien omdat hij op een of andere manier de controle wil krijgen over wat toch zijn kleinkind schijnt te zijn.

Jammer van het starre overactende acteerwerk, het verhaal werd verpakt als "alle leeftijden" film, terwijl er met meer diepgang en drama een serieus intense film van gemaakt had kunnen worden.

vrijdag, november 01, 2013

Beyond the hills (Dupa dealuri) - Christian Mungiu

Beyond the hills op IMDb
Tja, dat moet je als arthouse-liefhebber ook allemaal maar verdragen. Films van 2,5 uur die eigenlijk zo een uur korter kunnen. Het vraagt om respect voor de filmmaker die de tijd neemt om zijn verhaal te vertellen. Dat lukte bij deze, maar ik zou volgende keer graag met de regisseur tot een compromis komen.

Voichita is een jonge vrouw die is ingetreden in het klooster. Haar devotie valt op , ze wordt alom gewaardeerd bij collega-zusters en bij de "papa" en de "mama"  die het klooster runnen.
Ze krijgt bezoek, haar jarenlange vriendin Alina komt uit Duitsland over. Al spoedig blijkt dat Alina hoopt dat ze Voichita kan overhalen met haar mee te gaan naar de nieuwe wereld, waar banen en geluk voor het opscheppen zou liggen. Voichita volhardt in haar geloof, Alina krijgt een moeizame positie in het klooster omdat men niet overtuigd is van haar reden om daar te blijven hangen.
Als het Alina allemaal te lang duurt en het haar daarmee te machtig wordt, draait ze door. Zij wil alles doen om haar vriendin te "redden" en uit de streng-religueuze wereld weg te voeren, de zusters en de priester denken echter dat zij om andere redenen daar zit: probeert zij het geloof te ondermijnen en is zij daardoor een duivelse verschijning? Ze dient gered, de duivel dient te worden uitgedreven.
Wat is sterker: de wereldlijke wens of de volhardende religie?

De regisseur overigens, dat is dus écht een Oosteuropese grootheid he. ik zeg alleen maar "4 maanden, 3 weken, 2 dagen"...


Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...