zondag, juli 27, 2014

Everything will be fine (Alting bliver godt igen) - Christoffer Boe

Alting Bliver Godt Igen op IMDb
Het is niet alles goud wat er blinkt. Niet elke Scandinavische thriller of politieke verbeelding is goed en spannend in elkaar gezet. In het geval van deze film is dat vreemd, want de halve cast komt ons bekend voor. Borgen, Kapringen, enkele Susanne Bier-films: een fors deel van de mensen kende ik van eerdere rollen. En hier komt dat talent er gewoon in het geheel niet uit.

De film is uitvergroot op de hoofdrolspeler: een schrijver van thriller-achtige filmscripts die door toeval zelf in een spannend verhaal verzeild raakt. Hij rijdt een man aan die zwaargewond op de weg nog weet te vermelden dat de tas die hij bij zich heeft weg moet van de plek van het ongeluk. Die mag niet in handen vallen van hen die hem juist graag bemachtigen.
De schrijver rijdt weg om hulp te halen, neemt ondertussen de tas mee. De politie treft op de door hem gemelde ongevalsplaats geen slachtoffer aan.
In de tas bevindt zich een serie foto's, gemaakt in Afghanistan. Duidelijk herkenbaar zijn de Deense soldaten aldaar die martelingen toepassen op gevangenen. Het verhaal moet verteld maar de schrijver kan maar niet het contact leggen tussen de kranten en de oorspronkelijke bezitter van de foto's. Daar zit blijkbaar de geheime dienst tussen.

Wat irriteert aan de film is het overdreven gespannen gedrag van de hoofdrolspeler. Blijkbaar moet hij verbeelden dat de paniek in zijn hoofd toeneemt en hij de controle langzaam kwijtraakt, maar het is zo'n mate van overacting dat de aandacht van de kijker verslapt. Waardoor hij de rare sprong aan het einde nogal plots ervaart en slecht kan plaatsen. Althans, dat overkwam mij.
Geval van jammer.

vrijdag, juli 25, 2014

Trishna- Michael Winterbottom

Trishna op IMDb
Er was een tijd dat ik volop uitkeek naar een nieuwe Winterbottom. De veelfilmer durft elke stijl aan en weet er heel vaak iets moois en indringends van te brouwen. Na een piekperiode met "24 hour party people" en "In this world" zakte de aandacht voor hem een beetje weg. Van deze Trishna kan ik me de zaalpremieres en recensies ook niet meer herinneren. Dat zegt wat, als zo'n regisseur afzakt naar het videotheken-niveau.

Trishna is in mijn visie dan ook een te simpele eendimensionale weergave van een liefdesgeschiedenis. Eigenlijk is het een soort gespiegelde variant van Slumdog Millioniare. Dit keer is de jongen rijk en veeleisend arrogant en komt het meisje van het arme platteland. Maar hey, ze is bloedmooi dus de zoon van de hotelketen-eigenaar zorgt dat ze in dienst komt en een inkomen krijgt waarmee ze heel haar arme familie kan onderhouden.
Trishna went langzaam aan het luxe leventje maar schrikt af als de avances van zoonlief te expliciet worden. Althans, ze schrikt net te laat en vlucht terug naar het platteland alwaar ze zich opnieuw schikt in haar luizenbaantjes-lot.
Zoonlief blijkt toch meer voor haar te voelen dan ze dacht want na enige tijd staat hij toch weer voor de deur en neemt haar opnieuw mee. Ze zwicht voor de inkomsten, haar zusjes kunnen naar school van al het geld dat zij opbrengt.
Maar dat geluk staat haaks op de ontwikkeling van haar relatie met de amoureuze jongeman. Het dreigt mis te gaan..

zaterdag, juli 19, 2014

Zwei leben - Georg Maas

Zwei leben op IMDb
Mateloos interessante periode natuurlijk, de DDR-levensfase en de jaren kort na de val van de muur. Daar kun je bijna geen saaie film van maken.
Blijkt ook bij "Zwei leben" weer te kloppen, want deze film (uit 2012 oorspronkelijk, maar pas nu in de Nederlandse zalen) boeit de kijker per minuut meer. De ontrafeling van de bizarre geschiedenis van de hoofdrolspeelster (gebaseerd op ware verhalen overigens) is aaeerngrijpend en meeslepend. De filmkijker met een beetje historisch besef en ietwat aan gevoel voor lotsbestemming kan zijn lol op.

Kathrina leidt een fijn leven met haar gezin. Verantwoordelijke baan, man is hoge ome bij de Noorse marine en dochter, kleindochter én haar moeder draaien in kleine rondjes om elkaar heen door haar huis.
Er komt een rimpeling in de vijver als er een man aanklopt die voor het Europese hof bezig blijkt om onderzoek te doen naar het Lebensborn-project. Kathrina blijkt al jong te zijn afgestaan en naar Duitsland te zijn verscheept. Alwaar ze later in de DDR terecht blijkt te zijn gekomen. Na haar vlucht over zee weet ze uiteindelijk haar moeder weer te vinden.
De advocaat is bezig om genoegdoening te regelen voor deze kinderen, maar stuit bij Katherine op een aantal niet sluitende bijzonderheden. Waardoor opeens de Stasi in beeld komt, waardoor de verhoudingen binnen het harmonieuze gezin op scherp komen te staan en waardoor voor Katherina geen enkele zekerheid ook nog maar een piepklein stukje zekerheid biedt.

Zonder al te veel uit de doeken te doen, kan ik zeggen dat zich een spannend verhaal ontvouwt, waarbij het lastig is om te bepalen wie nou precies goed is en wie kwaad. En dat is een verdienste van de filmmaker.

maandag, juli 07, 2014

The two faces of January - Hossein Amini

The Two Faces of January op IMDb
Tragedy of Errors. Weet niet of het genre bestaat, maar als het zo zou zijn zou deze film daarin passen. Heel veel veronderstellen de hoofdrolspelers van elkaar, ieder speelt zijn rol blijkbaar net even anders dan de andere twee verwachten. En dat klinkt complex, maar maakt in dit geval een boeiende film.

Gefortuneerd stel (hij wat oudere zakenman, zij type golddigger) maakt een reis door Griekenland en ontmoet op de Acropolis - oh wat mooi om terug te zien - een gids. Helemaal vertrouwen doen ze het niet , maar hij dringt zich succesvol op om ze een rondleiding op een vlooienmarkt te bieden.
Vrouwlief blijkt gecharmeerd van deze marginale oplichter. Hij vraagt net iets te veel geld aan de kooplui als hij vertalingen doet voor het Amerikaanse zakenpaar. Het is allemaal nog knap lieflijk en de man is loaded, dus niemand maalt erom.

Dat wordt anders als de zakenman op zijn hotelkamer bezoek krijgt van een privédetective. Die confronteert hem met malversaties uit het verleden, een confrontatie ontspint zich en loopt uit de hand. De detective valt ongelukkig, wordt niet meer wakker. Om het lijk vakkundig te doen verdwijnen roept de zakenman de hulp van de gids in.
Men moet op de vlucht, omdat de politie al snel lucht krijgt van de zaak. Op Kreta loopt vervolgens elk plan van elk van de drie individuen in het honderd. Ze zitten elkaar in de weg.

Sterk plot. De spanning neemt toe. Niet iedereen is daar even gelukkig mee.

zaterdag, juli 05, 2014

Knife Fight- Bill Guttentag



Niet zozeer een goede als wel een interessante film.

Welkom in de wereld van de spindoctors. En dan niet de makkelijke kant van het promoten van iemand's kwaliteiten om hem verkozen te krijgen. Niet zozeer het benadrukken van hoe goed iemand wel niet is.
Deze film handelt geheel over het doofpot-mechanisme. Hoe het werkt als er van een hooggepeilde kandidaat een ongunstig bericht naar voren komt. Hoe het werkt dat vaste waarden in de politiek met bovenmenselijke inspanningen kunnen worden losgewrikt. Hoe een deugd zomaar ineens een last wordt, en andersom.

Rob Lowe speelt zo'n gast. Zijn ganse leven spendeert ie aan de telefoon en in meeting rooms, op zo ongeveer freelance basis is hij bezig om verschillende kandidaten in verschillende staten tot gouverneur verkozen te krijgen. Een taak waarbij hij totaal niet gehinderd wordt door enige moraal. Het enige dat telt is brandjes blussen en waar nodig bij de tegenstander aanwakkeren.
Hij heeft hulp, maar raakt ontregeld als er een volledig oprechte dame op hem afkomt die om zijn diensten bedelt. Ze is arts, ze is goed, maar ze is volstrekt onervaren en volgens de spindoctor dus kansloos.
De knop gaat om als hij ook tegenwind krijgt van kandidaten voor wie hij weer eens een leugen om bestwil plaats, met welhaast fatale inloop.
Zoals gezegd, echt hartstikke goed is het niet maar de film is wel zeer verhelderend en verschaft inzichten. En dat is nu weer wel (altijd) goed.

woensdag, juli 02, 2014

The last sentence (Dom över död man) - Jan Troell

The last sentence op IMDb
Oftewel : het laatste oordeel.
De titel verwijst naar een gedicht dat de hoofdpersoon aanhaalt. Alles vergaat en vervalt± het vlees, de botten, de stem. Alles vergaat, behalve het oordeel over de dode. Er blijft altijd een mening bestaan over hoe de overleden mens was, hoe hij-zij geleefd heeft.

Torgny Segerstedt is professor en journalist. We schrijven 1933, hij voelt de opkomst van het nazisme in Duitsland een bedreiging. In zijn commentaar in de Zweedse krant schrijft hij van begin af aan over het opkomend gevaar en dat men daar niet stil en afzijdig bij mag blijven.

Een moreel hoge standaard dus, deze meneer. Aan de ene kant wel. Aan de andere kant is hij een man die zijn vrouw kleineert en krenkt en die een welhaast openlijke verhouding heeft met de eigenaresse van zijn krant. Een mevrouw, die toevallig joods is en dus gaandeweg de bedreiging voelt van de verandering van de internationale verhoudingen.

Omdat het stel in intellectuele en politieke kringen verkeert, wordt alle invloed toegepast om te waarschuwen. Maar steeds krijgt de journalist last van de reputatie van de overspelige man die hij ook is. Er wordt continu gedreigd met maatregelen, een probaat middel om de man zo af en toe tot zwijgen te brengen.

Was de film van gister al traag, deze ging daar nog eens overheen. Wel prachtig gefilmd in zwart/wit. Echt volhouders-verhaal, maar dan krijg je wel wat moois.

Blancanieves - Pablo Berger

Blancanieves op IMDb
Sneeuw(zwart)witje in een moderne vertelling.
Het oude sprookje in een hedendaags jasje gevat. Beroemde stierenvechter staat op het punt vader te worden. Terwijl zijn vrouw in het kraambed ligt en het daar uiteindelijk begeeft, wordt een woeste stier hemzelf noodlottig. Hij raakt verlamd en kan niet voor zijn dochtertje zorgen.
Die komt bij oma terecht, maar als die overlijdt moet ze uiteindelijk toch naar vader en haar nieuwe stiefmoeder (type golddigger) toe.
Ze wordt gedwongen zware werkzaamheden te doen en de toegang tot de tweede etage wordt haar verboden. Als ze daar uiteindelijk toch een keer terechtkomt, ontdekt ze haar papa. Er onstaat een goede band die blijft tot papa overlijdt.
Ze loopt weg en komt uiteindelijk bij een rondreizend circus terecht. Van een stuk of zeven... juist ja. Daar ontwikkelt ze haar door papa aangeleerde techniek van het stierenvechten.
U snapt dat het op een confrontatie gaat aankomen. Met de stier. En.... met de stiefmoeder.

Gestileerde zwartwitfilm, traag doch voor de geoefende filmkijker goed te doen.



Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...