In zijn genre waarlijk een briljante film. Een kinderserie-idee, het verhaal uitvergroot naar filmscript-lengte en dan op behoorlijk sterke wijze alle cliché-invullingen doen. Klinkt simpel, maar het effect is verbluffend goed. Ik heb me in ieder geval goed vermaakt en betrapte mezelf geregeld op grinnik en schater. Zo ook de rest van de zaal, waar opvallend veel volwassenen aanwezig waren voor deze jeugdfilm.
Het verhaal: door het overheidsbeleid moest de vorige opvanglocatie van de pyschisch nogal instabiele hoofdpersonen worden gesloten. Ze moesten terug in de maatschappij, midden tussen de mensen. Ook hun verzorgende zuster moest op zoek naar een nieuwe baan.
Kort na een van haar sollicitaties verdwijnt ze, buurvrouw ziet nog net hoe de zuster een busje in getrokken wordt: ontvoering op klaarlichte dag.
Via de voormalige arts worden alle oud-cliënten opgespoord om vervolgens de zoektocht in te zetten naar de verdwenen verpleegster. De majoor zet de plannen uit, Bep Brul charmeert en schmiert om informatie los te krijgen, ook de overige cliënten worden vol ingezet. Zal het ze lukken om de zuster te vinden en te bevrijden?
Vooral gaat mijn petje af voor John Buisman, die op onnavolgbare wijze de angstige en huilerige dierenvriend Dokter Doolittle speelt. Prachtig zoals hij zijn rol vormgeeft.
Andere open doekje gaat naar Karen van Holst Pellekaan, die talloze woordgrapjes in het script vervlocht. En verder: lachen geblazen voor jong en oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten