Het is smullen geblazen deze dagen op het Oostereiland. Twee dagen achtereen een sterke film en dan draaiden er gisteravond nóg twee die ik graag wil zien. Deze ging voor vanwege de aanlokkelijkheid van script en beelden.
Prima film over predestinatie en kruispunten. De plek waar je geboren wordt bepaalt voor een groot deel je leven en dan nog blijkt dat er daarin grote ongelijkheid bestaat.
Dura is een kind van immigrantenouders in het Algerije van de jaren 50. We spreken 1954, het jaar dat de Algerijnse opstand begint en de burgeroorlog daarmee losbarst. Dura is buitenlander, maar zeer begaan met de Algerijnse jeugd, hij runt een klein schooltje in een verlaten woestijnvlakte.
Kort na het begin van de oorlog wordt bij hem een gevangene gebracht door een ruwe overheidsdienaar. Of Dura deze man over de vlakten naar een paar stadjes verderop wil brengen, daar zal deze moordenaar worden berecht en ter dood gebracht.
Aanvankelijk weerstandig omdat hij nergens in betrokken wil raken, gaat Dura om als dat betrokkene uiteindelijk onvermijdelijk is. Hij gaat op pad en leert de man een beetje kennen.
Deze bekent direct de moord maar legt ook de omstandigheden en zijn keuzes uit: de dorpswetten dwingen hem zich door de Fransen te laten vermoorden omdat anders de beide families van dader en slachtoffer een onuitputtelijke slachting onderling moeten beginnen, dit alles om de familie-eer te wreken.
Dura begint sympathie op te vatten en gaat de gevaarlijke tocht aan (immers, met een moordenaar op pad door een gebied dat jou als buitenlander vijandig gezind is). Er onstaat een boeiende verstandhouding tussen de twee, onvermijdelijk op weg naar iets hevigs en definitiefs.
Prachtige beelden, sterk gespeeld (gotta love Viggo Mortensen) : hele sterke film. Dat vonden veel IFFR bezoekers blijkbaar ook al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten