Nee, dan Film1. Voorlopig nog ruimschoots een beter filmaanbod dan op Netflix. Deze Nederlandse arthouse-film plukte ik er de afgelopen weken af. Ben best onder de indruk van wat Tamar van den Dop eerder als actrice allemaal heeft gepresteerd, ook als regisseuse begint ze een oeuvre op te bouwen. En - streepje voor- ze houdt van apart en minder gangbare paden.
De film draait om Meis (opnieuw een eigenwijze rol van de best wel spannende Gaite Jansen) . Meis is 15 , woont met haar niet communicerende ouders in een totaal desolate omgeving waar een onafgemaakte brug langs de rivier haar belangrijkste speelvriendje is. Vader is afgekeurd, moeder zwoegt om de eindjes aan elkaar te knopen, opa pleegde zelfmoord en oma dementeert.
Geen omgeving voor een meisje van 15 om ongecompliceerd op te groeien. Dat blijkt. Meis leest zich helemaal suf in wetenschappelijke feitjes en laat elke actie-reactie wet haar doen-en-laten bepalen. Langzaam ontwikkelt zich een verschuiving. Hormonen beginnen te spelen, ze begint doktersromannetjes te lezen en begint te fantaseren over haar aanstaande ontmaagding (haar eigen Big Bang). Of zou ze wellicht voor de damesliefde gaan kiezen, nu haar hartsvriendinnetje dat zo vurig wenst?
Het zich voortharkende leven verandert compleet als een jongeman zich met zijn auto vol in de woonkamer van het gezin boort. Na de aanvankelijke verzorging beginnen dochter én moeder een spel van avances om dit nieuwe element van hun saaie leven voor zich te winnen. Waar en bij wie ligt -sorry- de climax?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten