donderdag, maart 31, 2016

De Helleveeg - Andre van Duren

De Helleveeg op IMDb (8,0)
Er zijn vast nog niet heel veel reacties gegeven op deze film op IMDb. Want een 8,0, dat is een uitzonderlijk hoog cijfer. En dat vind ik m ook niet waard. Wel een voldoende, maar dat is op andere gronden verdiend dan louter de film zelf.
Meerdere malen las ik AFTH (Advocaat van de hanen, Tonio, Movo-tapes) maar deze las ik niet. Derhalve liet ik me in de zaal verrassen, wetende dat van der Heijden een vileine schrijver kan zijn.

Zo feeksachtig als de titel verraadt, zo is Tiny niet. Daarvoor laat ze zich te veel wegzetten als "Tientje Poets", de huissloof die haar familie van haar gemaakt heeft. Moeder ziekelijk, vader oer-burgerlijk, zus het Eindhovense huis uit gevlucht (lees: tijdig getrouwd). Het is aan Tiny om de koffie te zetten voor de visite, de was en de schoonmaak te regelen. Ze voelt zich misbruikt. En dat blijkt later terecht.
Ze ontwikkelt een stevige grote bek, maar handelt er niet naar. Immers, in die tijd -aren vijftig tot zeventig- begon de grote ontkerkelijking en trokken duizenden uit de provincie naar het ruimer denkende Amsterdam (of vergelijkbare steden). Het benauwende plattelandsleven met zijn overmatige dienstbaarheid aan de werkgever, met de bemoeienis van de kerk en met zijn dreigingen van incest en misbruik liet zijn sporen na. Tientje's broertje vlucht wél, maar zij blijft. Gek genoeg.
Hordes minnaars verdringen zich om het vrijpostige meisje, maar stuk voor stuk haken ze af. Meestal om redenen van familieplanning, want ze (b)lijkt onvruchtbaar.
Tussen Tiny en haar neefje Albert is een sterke band. In haar momenten van rust neemt ze hem apart en vertelt ze hem verhalen die hij met rooie oortjes aanhoort. Pas decennia later, als Tiny toch vertrokken is (zij het naar het aanpalende Breda), komt het tot een catharsis: de jonge neef is een man geworden en wil klaarheid scheppen in zijn gevoelens voor zijn rebelse tante. Dat moet wel knallen.

Stilistisch goede film, een sterke Hannah Hoekstra en een permanent aanwezige moraal, dat zijn de goede kanten van de film. Ze winnen het van de mindere kanten (het overdreven Brabantse accent, de bij vlagen potsierlijke grime). Voldoende film, maar zeker geen 8.

woensdag, maart 30, 2016

Brooklyn - John Crowley

Brooklyn op IMDb (7,5)
Alles zit in het gezicht van Eilis. De onwaarschijnlijk mooie mimiek van Saoirse Ronan is de sterkste troef van deze film. Terecht genomineerd voor een Oscar. Ze is timide waar ze dat moet zijn, ze verraadt hunkering en twijfel als de situatie ernaar is, ze is verdrietig en blij zo blij of verdrietig als je maar kunt zijn. Prachtig om naar te kijken, ijzersterk verbeeldt ze het steeds ingewikkelder geworden leven van een jonge vrouw.

Om en nabij 1950. Eilis is een jonge vrouw in het Ierse gehucht Enniscorthy. Met moeder en zus woont ze in dit uitzichtloze dorp: de jongens zijn allemaal hetzelfde, geen van hen interesseert Eilis. Uitzicht op werk of een iets grootser dan saaie toekomst is er niet. Ze waagt de stap en emigreert.
Over de grote plas belandt ze in Brooklyn waar ze - na een stevige tik die "heimwee" heet- gaandeweg de stapjes neemt die de zo gewenste spanning en verandering in haar leven kan brengen. Ze belandt bij een hospita die meerdere meisjes onder haar hoede heeft en ze doet het goed. Haar werk begint te floreren als ze meer zelfvertrouwen krijgt, ze start een studie (om net zo te worden als haar zus) en uiteindelijk ontmoet ze op het bal een meer dan lieve jongen. Die investeert veel in haar en aarzelend zet Eilis de eerste stapjes op het pad der liefde. Dan slaat het noodlot toe.
Haar beminde zus in Ierland overlijdt plotseling en Eilis wil erheen. Om nog even bij haar zus te zijn, maar ook om haar moeder te steunen. Vriendlief snapt het maar dwingt toch nog - net voor haar vertrek- af dat ze gaan trouwen. Als ware het om zeker te weten dat ze terugkomt.
Terug in Ierland verwerkt Eilis het verdriet en wacht ze met de terugkeer naar de VS totdat ze het huwelijk van haar beste vriendin heeft bijgewoond. En die vriendin die heeft weer een vriend. Die ze probeert te koppelen. En de baas van haar zus biedt haar werk aan. Plotseling zijn voor Eilis de kansen gekeerd: opeens zou ze wel een toekomst hebben in haar eigen geboorteland. Maar ze draagt dat geheim, dat ze met niemand kan delen.

Met oa; Saoirse Ronan, Jim Broadbent, Julie Walters, Dromnhall Gleeson

zondag, maart 27, 2016

Slow West - John Maclean

Slow West op IMDb (7,0)
Type Western dat zelfs ik grotendeels kan verdragen. Het "slow" uit de titel wordt waargemaakt, we kuieren langzaam richting de climax. Aan het eind is het dan wel weer een potje genadeloze pangpang, maar daar is blijkbaar geen ontkomen aan. Wat mij betreft mag dat altijd even minder, dan kun je je als kijker meer op het verhaal concentreren, maar blijkbaar moet de regisseur altijd nog iets etaleren. Hoe dan ook: het leeuwendeel van de film vertelt een verhaal, een prettig volgbaar verhaal.

Jay is een jonge emigrant. Hij is Schotland ontvlucht na een ongelukkig gebeuren in zijn familie waardoor hij verantwoordelijk wordt gehouden voor de dood van zijn oom. In het grote Amerika reist hij nu in zijn eentje naar het Westen, om daar zijn óók gevluchte droomliefde en haar vader te vinden.
De reis is uiteraard niet zonder gevaar en zijn grote geloof in het goede van de mens wordt Jay bijna fataal. Net op tijd ontmoet hij de ruige cowboy Silas, in wie wij Michael Fassbender (tevens producent van de film) herkennen. Die redt hem zijn leven en blijkt bereid tegen betaling Jay verder op zijn reis te helpen. Als kijker weten wij op dat moment al meer dan Jay, Silas heeft zijn redenen.
Jay's zachtaardige karakter botst met de ruwe bolster van Silas, meermaals wenst hij niet af te wachten of er wel een blanke pit onder zit.
Onderweg ontmoet men gelukszoekers maar ook premiejagers en op een of andere manier weet iedereen de reden van de tocht van Jay. Blijkbaar is zijn gewenste vrouw heel niet zo heilig geweest als hij denkt, dat moet hij haar toch eens vragen. Op het moment dat hij zijn landgenote in het vizier krijgt, komen alle lijnen van het verhaal bij elkaar. Het is gedaan met het "slow", we gaan effe climaxen.



donderdag, maart 24, 2016

Time out of mind - Oren Moverman

Time out of mind op IMDb (5,7)
Prettig klein gehouden film over het dak- en kanslozenbestaan. Op een goede manier wordt er niet al te diep ingegaan op de reden waarom George nou op straat is komen te staan (nou vooruit, vrouw ziek en vervolgens dood, drinken, bedrijf op de fles. Kort gezegd: omstandigheden).
Belangrijker is dat wordt getoond hoe hij zich staande houdt in die onmetelijk harde maatschappij: de weerstand bij de officiële instanties omdat hij geen papieren bezit, de schuine blik van mensen die hem voorbij lopen omdat hij er slonzig uitziet en waarschijnlijk stinkt, de regelgeving in de opvanghuizen waar hij bij vorst probeert binnen te komen om daar te mogen overnachten.
Dat allemaal draagt George (een goede rol van Richard Gere) allemaal met verve. Hij probeert zijn trots te houden, ook al stelt hij zichzelf continue vragen. Zijn focus ligt op het proberen contact te krijgen met zijn dochter, die uiteraard niet trots is op het bestaan en op de keuzes van pappa. Ze houdt hem af, maar hij houdt vol.
In de opvang bouwt hij min of meer een vriendschap op met de hyperactieve Dixon, een fulltime pratende geesteszieke, die over een zeer goed hart en een opgewekt mensbeeld beschikt. Stukje bij beetje weet hij George op het goede pad te zetten om toch de confrontatie met zijn dochter weer aan te gaan. Om de strijd met de instanties niet langer uit de weg te gaan, omdat een beetje regelgeving ook voor een beetje geld en dus een beetje bestaan kan zorgen. George vermant zich.

dinsdag, maart 22, 2016

Jimi: All is by my side - John Ridley

Jimi: All is by my side op IMDb (5,6)
Niet beroerde biopic over the rise van meestergitarist Jimi Hendrix. Zonder the fall dus: de film behandelt slechts de korte periode van de eerste signalering van zijn talent tot aan de stap naar zijn eerste grote festival. Niets over Woodstock, niet over epigonisme en weinig over zijn ongebreidelde drugsgebruik.
Als begeleidend gitarist staat hij in op zich nog best gerenommeerde clubs te spelen, maar er is bijna niemand die het ziet. De lounges waar hij speelt trekken niet veel publiek. Totdat Linda, op dat moment de bijvriendin van Keith Richards, een keer in de zaal ziet. Zij ziet de grote mogelijkheden van het losse spel van deze - op dat moment nog - introverte jongeman.
Jimi vindt in eerste instantie de door haar geschetste toekomst maar niks: veel te veel gedoe, veel te veel initiatief, hij wil lekker spelen. Toch laat hij zich overhalen: ze introduceert hem bij een mogelijke manager, hij leert op dat moment succesvolle muzikanten kennen (in de periferie van The Animals en Eric Clapton), de ruimte die hem geboden wordt, pakt hij gretig aan.
Hij duikt in de Londonse scene omdat daar meer lucht zou zitten., ontmoet een meissie en kan steeds vaker lekker spelen. Echter: daardoor ontmoet hij ook steeds meer fouterikken: drugsdealers, een dominante vriendin, kritisch publiek. Maar Jimi wil eigenlijk alleen maar lekker spelen.
Er wordt geinvesteerd om werk uit te brengen maar het slaat maar matig aan. De live-reputatie is nog grondig, maar recencies boren hem de grond in. Het drugsgebruik en de desinteresse slaan toe.
Zijn manager weet hem nog net binnen de lijntjes te houden want man, man , dat podium van Monterey gaat voor hem echt het grote podium worden waarop hij de wereld zijn vaardigheden kan tonen.

Gaandeweg de film blijkt Andre "Outkast" Benjamin een behoorlijk geloofwaardige rol neer te zetten. Het duurt effe maar opeens is ie ook echt Hendrix.

Met o.a. Andre Benjamin en Imogen Poots.


zondag, maart 20, 2016

De Reünie- Menno Meyjes

De Reünie op IMDb (5,5)
Ze waren een tijdje heel hip, ik weet eigenlijk niet of het nog zo is. Nederlandse thrillers , en dan heb ik het over de boeken. Opeens hadden we een aantal schrijfsters die erin slaagden hun boeken dusdanig populair te maken dat er een verfilming kwam. Ik heb er niet veel van gezien, maar deze kwam gisteravond voorbij op de filmzender en we zijn (met z'n drietjes) eens voor gaan zitten.

Welnu, ik hoop dat mijn vrouw en dochter er meer van hebben genoten dan ik. Ik vond het allemaal maar matig gescript. Voeg daarbij dat ik Thekla Reuten wel eens doortastender heb zien acteren en ik Daan Schuurmans zelfs bloedirritant vond spelen, en je snapt dat deze bij mij niet in het goede rijtje komt. Ach, we kunnen er altijd nog een quizronde van maken.

Whodunit? Wie zit er achter de verdwijning van de 15-jarige Isabel? Daar proberen wij in anderhalf uur achter te komen, maar Sabine doet er al tientallen jaren over. Haar voormalige hartsvriendin, met wie ze puberdromen en weltschmerz deelde en die zich zo plots van haar had afgekeerd. Sterker nog: die zich ontpopte tot een ware plaaggeest op schoolplein en in het groepsleven. Wat was er gebeurd tussen deze twee BFF's?
Sabine heeft het er moeilijk mee gehad, kon moeilijk aarden in het leven. De kijker schakelt in als zij na enkele depressieve maanden weer aan het werk gaat en daar geconfronteerd wordt met een jongen van haar voormalige school. Er komt een schoolreünie aan, beiden zijn uitgenodigd en zonder twijfel zal het daar ook gaan gonzen over de verdwenen Isabel. Wat was eigenlijk de rol van deze Olaf toentertijd? En wat speelde er tussen de jongen die Sabine graag wilde, die Isabel daarom plagerig probeerde te versieren en Sabine zelf?
Stukje bij beetje wordt het mysterie - wellicht- ontrafeld.Wellicht, zeg ik u, omdat van de kijker verlangd wordt dat hij aan het eind zelf oordeelt wat er nu precies gebeurd is.

maandag, maart 14, 2016

De Surprise - Mike van Diem

De Surprise op IMDb (6,7)
Mike van Diem, mensen. Ooit won ie een Oscar voor de beklemmende regie van Bordewijk's boekverfilming "Karakter". Hij deed nog wel van alles daarna maar niets dat zo spraakmakend werd. En vorig jaar maakte hij dus deze. Een vehikel voor het droogkomisch talent van Jeroen van Koningsbrugge. Die overigens in deze film verdacht ingehouden acteert.

Jeroen speelt Jacob, een adellijke miljonair die geen zin heeft in het leven. Hij wacht keurig tot het overlijden van zijn moeder voordat hij zijn eigen dood zal kunnen veroorzaken. Klunzige zelfmoordpogingen mislukken waarna hij zich meldt tot een instituut dat op verzoek het levenseinde bespoedigt.
Daar ontmoet hij een gelijkgezinde, maar toch nog leuke dame en u kunt al raden wat het vervolg zal zijn: gaandeweg wil hij toch proeven wat het leven hem te bieden heeft maar helaas, hij heeft al getekend voor een onaangekondigd noodlottig overlijden. De organisatie zit achter hem aan, hij probeert zijn gevoelens voor het wijffie te plaatsen en er ontstaan ontwikkelingen.

Matig. Matig. Geheel in de stijl van de formulefilm "romantische komedie" die de Nederlandse markt de laatste jaren overspoelt. Maar daar is publiek voor, dat zeker.

Met Jeroen van Koningsbrugge, Georgina Verbaan en Jan Decleir.

zaterdag, maart 12, 2016

The Lady In The Van- Nicholas Hytner

The Lady in the Van op IMDb (6,9)
Als je Maggie Smith-fan ben, dan probeer je alles te kijken. Ook vehikels als deze. Het is een lieve film, eerder dan een goede film. Fijn klein gespeeld, zowel door haar als door tegenspeler Alex Jennings. Dat maakt de film draagbaar. Vederlicht, kortstondig vermaak. Fijn voor een zaterdagmiddag.

Alan is toneelschrijver en woont in een keurige villastraat in Camden. Het fraaie uitzicht wordt ontsierd door een dame die in een busje woont dat ze om de zoveel dagen voor een ander huis parkeert. Net snel genoeg verplaatst ze zich om steeds alle bewoners tegen zich in het harnas te jagen.
Alan is alleenstaand en bekommert zich een beetje om de dame. Gaandeweg kweekt hij sympathie voor de mopperende zwerfster, die hem aan zijn (dementerende) moeder doet denken. Uiteindelijk geeft hij zelfs toestemming om het busje op zijn terrein te parkeren, als de verordeningen van de gemeente een dreigend wegslepen van de van aantonen. Stukje bij beetje leert hij meer van haar levensverhaal en de redenen van haar kommervolle bestaan.

Smith glorieert als de mekkerende zonderling, Jennings is uitmundend als de stugge maar lieve Alex. Dat spel, dat maakt de film voor iedereen te doen.

woensdag, maart 09, 2016

Bloed, Zweet en Tranen - Diederick Koopal

Bloed, Zweet en Tranen op IMDb (7,2)
Ik heb het altijd een bijzonder fenomeen gevonden, die Hazes. Fenomenale stem, onweerstaanbare levensliederen en doordrenkt van kunstenaarstragiek. Maar ook een man die eigenlijk een fanbase kreeg die niet geheel weerspiegelde waar hij eigenlijk voor stond. Iedereen wilde steeds maar die "Uit de goot' zinnetjes meebrullen, terwijl hij juist daarín wilde: hij wilde liever blueskunstenaar dan levensliedkunstenaar zijn. Het lot bepaalde anders.

De film is mij te karikaturaal, die zal op het grote publiek geschreven zijn: opkomst en ondergang van een cultheld. Wel uitstekend spel van Hadewych Minis en Raymond Thiry, bij vlagen ook wel van Martijn Fischer. Het overdreven gedweep met blikjes Heineken wordt op een gegeven moment irritant, maar de manhaftige pogingen om gezien te worden als een grote, die stralen ervan af.

Het verhaal kent u. Hij is dood. Opgeleefd. Maar hij lied wel een erfenis na. Van onnavolgbaar sterke liedjes. Pak de kans om daarvan de wording nog een keertje mee te pikken.

Im Keller - Ulrich Seidl

Im Keller op IMDb (6,8)
Kaleidoscopische documentaire over wat mensen zoal in hun kelder doen. In Oostenrijk in dit geval, maar ik maak me maar geen illusies dat het in ons land veel anders is, of in andere.

De film is een plaatjesboek en dus is het lastig om in een verhaal te komen, het is feitelijk een opsomming van rariteiten. Vrij expliciete rariteiten bij vlagen, daar moet je tegen kunnen. Maar als dat zo is, dan zie je een boeiend portret van de donkerste krochten van de menselijke geest.

Er is een club van oude musici met versleten nazi-idealen, er is een kinderloze vrouw die in de kelder een "kinderkamer" heeft ingericht met allerlei levensechte poppen, er zijn SM-stellen en jachtschutters. En nog zo wat

Niet zo filmisch als zijn Paradies-trilogie, maar minstens zo verontrustend. Seidl is een urgente filmer.

While we're young- Noah Baumbach

While we're young op IMDb (6,3)
Vermakelijk. Niet van de diepe soort, maar het was wel vermaak. En dat mag ook gewoon in film he, het hoeft niet allemaal van alles te betekenen.

Josh en Cornelia vormen een stel dat op de rand staat. Ze zijn in een leeftijd dat alle vrienden kinderen krijgen maar ze koesteren hun vrijheden nog. Hoewel: hoe vaak maken ze daar eigenlijk nog gebruik van? Zitten zij niet ook gewoon in een sleur van dagelijkse verplichtingen?

Alles verandert als documentairemaker en filmdocent Josh een jonge gozer ontmoet die zegt zijn eerdere werk te hebben gezien. Alles wervelt aan deze Fletcher en zijn vriendin. Gaandeweg zien we het oudere stel veel overnemen van de houding van het jongere stel. De hipheid geeft hen een boost en ze hebben het gevoel weer echt te leven. Ondertussen vervreemden ze zich van hun oude vrienden, maar hey, een paar kinderfeestjes kun je best missen.

U mag zelf invullen hoe het allemaal afloopt.

Met Ben Stiller, Naomi Watts en Adam Horovitz.

zondag, maart 06, 2016

The Necessary Death of Charllie Countryman - Fredrik Bond

The Necessary Death of Charlie Countryman op IMDb (6,4)
Nutteloze film. Alles is gezocht, bij elkaar geraapt. Gemaakt avontuurlijk. Gemaakt spiritueel. Gemaakt onderwereld. Of ik snap m niet. Dat kan ook.

Charlie besluit, direct na het overlijden van zijn moeder, er een tijd tussenuit te knijpen. In contact met de geest van zijn moeder besluit hij dat Boekarest het doel moet zijn. In het vliegtuig zit hij naast een man die in zijn stoel overlijdt. In contact met diens geest neemt hij de opdracht aan diens dochter het cadeau dat hij voor haar in Chicago gekocht had.
Op het vliegveld ontmoet hij het mooie moppie en hij maakt nader kennis. Ze is muzikante maar heeft wel rare vrienden die gewelddadig met haar omgaan. Charlie is natuurlijk ridder en werpt zich voor haar op maar daardoor raakt hij verstrikt in criminele kringen, die nogal bedreigend te werk gaan. En het loopt bijna fataal af.
En dat allemaal om met zichzelf en zijn moeder in het reine te komen.

Met Shia Leboeuf en Mads Mikkelsen

vrijdag, maart 04, 2016

Kingsman: The Secret Service - Matthew Vaughn

Kingsman: The Secret Service op IMDb (7,8)
Heel hard doe ik mijn best als filmkijker en -beoordelaar. Heus, ik probeer me echt in meerdere genres te verdiepen en regelmatig uit mijn lekker zware arthouse-hoekje te komen. Bovendien: niet álle films kijk in mijn eentje, soms zit mijn vrouw gewoon naast me. Ook met haar eigen mening.
Acteerwerk acht ik van belang, dus bij het zien van het affiche van deze film ging ik er eens echt voor zitten: hyperbritse steracteurs als Michael Caine en Colin Firth gekoppeld aan het flamboyant onaangepaste van Samuel L. Jackson, dat moet wel knetteren.
Welnu, dat knetteren deed het ook maar anders dan ik verwachtte. We belandden in een soort futurische actie-spionagekomedie (heb ik hiermee alle genres wel gehad?) die uiteindelijk ontaardde in een massaslachting onder invloed van technologie. Bent u er nog?

Eggsy is op jonge leeftijd zijn vader verloren. Die blijkt zijn leven te hebben gegeven om een groep upperclass-spionnen te redden van een aanslag. Een van de leden van de groep (Colin Firth) zegt Eggsy en zijn moeder toe altijd voor ze te zullen zorgen zodra zij daartoe een oproep doen. Sprongetje: Eggsy is einde-tiener, moeder is verslonst en in de goot beland met een set lowlife-vrienden. Knokken, vernederen en in uiterste nood besluit Eggsy alsnog een beroep te doen op de hulp van die meneer. Inderdaad blijkt die zeer hulpvaardig: Eggsy wordt een opleiding aangeboden tot geheim agent in een zeer ondergrondse organisatie. De opleiding is zwaar en gevaarlijk maar als hij het volbrengt, zal hij grootse daden kunnen verrichten voor de mensheid.
Dat blijkt nodig, want aan de andere kant van de oceaan zit een mafketel te azen op wereldheerschappij. Althans: onder de noemer van klimaatbeheersing probeert meneer Valentine (Samuel L. Jackson) een deel van de wereldbevolking eerst onder zijn heerschappij te krijgen om ze vervolgens elkaar te laten elimineren. Dat zou een vorm van natuurlijke selectie zijn: of de aarde gaat ten onder, of de mensheid.
Valentine doet dat door gratis simcards uit te delen over de gehele wereld: vrij internet en zo. Echter, hij kan op afstand die kaarten dusdanig activeren dat de gebruikers hun zelfbeheersing verliezen en elkaar beginnen af te slachten. Bent u er nog?
Eggsy worstelt zich door de opleiding heen en u snapt dat het einde van de film ertoe moet leiden dat hij die grote gevaarlijke meneer Valentine onschadelijk maakt.

Tussendoor wordt u getrakteerd op veel futuristische technologie en veel wonderlijke knokpartijen. Als u dat leuk vindt, dan moet u deze film zeker gaan zien. Meerdere positieve reacties zag ik al voorbij komen. Alleen wij tweeën thuis, op de bank, wij konden er weinig mee. Deze film is voor anderen gemaakt.

Met oa: Colin Firth, Samuel L. Jackson, Michael Caine and "introducing" Taron Egerton.

Mr. Kaplan - Alvaro Brechner

Mr Kaplan op IMDb (6,5)
Lekker klein filmpje, niet wereldschokkend maar ook heel geen straf.

Jacob Kaplan is in de Tweede Wereldoorlog gevlucht naar Zuid-Amerika. Gevlucht voor de Duitsers, gevlucht voor het geweld dat zijn Joodse gemeenschap in Polen trof. Hij weet een bestaan op te bouwen, gezin te stichten en gaat uiteindelijk mokkend met pensioen. Het leven valt hem wat zwaarder, vergeetachtigheid dreigt en autorijden gaat ook niet meer. Wat moet hij aan met zijn leven nu zijn verantwoordelijkheden wegvallen?
Als zijn kleindochter hem vertelt over die bijzondere man in dat strandtentje, die man die ze "De Duitser" noemen, spitst hij zijn oren. Had hij niet gehoord over een schip vol nazi's dat kort na de oorlog Zuid-Amerika had weten te bereiken? Was daarna niet Adolf Eichmann gepakt? En gedroeg deze Duitser zich ook niet heel vreemd alsof dat hele strandtentje een cover-up zou zijn?
Hij besluit er zijn laatste levenswerk van te maken: hij zal de man ontmaskeren en uitleveren. Op amateuristische wijze speelt hij spionnetje, daarbij zijn nietsnut-vriendje als recherche-assistent gebruikend. Er wordt geblunderd bij het leven, maar stukje bij beetje ontrafelen ze het leven van die rare strandgast. Het lukt uiteindelijk om hem te ontvoeren, maar op volle zee blijken de zaken zich heel anders te ontwikkelen dan Jacob had gedacht.

Frank - Lenny Abrahamson

Frank op IMDb (7,0)
Uitermate aparte film. Want vervreemdend. En dat pakt best OK uit, al zitten er iets te veel matige momenten in. Dat opzij zettend, komt er een bijzondere film over wasdom en geestelijke vrijheid uit.

Jon is een wanna-be muzikant, die - nog thuiswonend- op zijn kamertje liedjes zit te componeren die steeds maar nergens heen gaan. Hij wil schrijven over alles wat hem bezighoudt, maar dat blijkt daardoor louter naar los zand te leiden.
Alles verandert als hij toevallig getuige is van het onvrijwillige ontslag van een bandlid van de groep die in zijn woonplaats optreedt. Terloops meldt hij dat hij ook muzikant-toetsenist-componist is(beetje bluf hoort erbij) en hij wordt ter plekke ingelijfd: vanavond 20 uur bij de artiesteningang svp.
Hij kijkt zijn ogen uit, hij hoort zijn oren uit met wat hij op het podium beleeft: atonale muziek, improvisatie, geen songstructuren en een zanger die zich verstopt onder een groot poppenmasker. Het optreden lijkt geen succes te worden, maar toch wordt Jon teruggevraagd: of hij mee wil naar Ierland, plaat opnemen.
Het creatieve gezelschap verschanst zich in een landhuisje en het proces kan beginnen. Al snel blijkt dat meerdere muzikanten een psychiatrisch verleden hebben, er loopt nogal wat GGZ-geld rond in het huisje. Jon probeert zijn plek te veroveren, vooral bij zanger Frank. Immer getooid in masker speelt die de mysterieuze bandleider die eigenlijk elke invalshoek een stap tot creatie vindt. Maar Jon is niet de enige, hij wordt met argwaan bekeken en als indringer beschouwd.
Doordat hij de enige van de groep is die met de buitenwereld communiceert via sociale media, ontstaat er zoiets als een hype rond de band. Er komt zelfs een tournee, maar die dreigt de grote splijtzwam te worden in het muziekgezelschap. Wie komt er zo ongeschonden mogelijk uit deze persoonlijkheidsstrijd?

Met oa Maggie Gyllenhaal, Michael Fassbender, Domnhall Gleeson

dinsdag, maart 01, 2016

The Second Best Exotic Marigold Hotel- John Madden

The Second Best Exotic Marigold Hotel op IMDb (6,6)
Feitelijk kan een film met respectievelijk Maggie Smith, Judi Dench en Bill Nighy niet slecht zijn. Want omdat.
Toch kan ik deze film met de beste wil van de wereld niet goed noemen. Waar het eerste deel nog kon bogen op een oorspronkelijke invalshoek is deel 2 een absoluut uitmelken van het succes van zijn voorganger. Dat is jammer, want als je zoveel acteerkunde in huis heb moet je die mensen aan het werk zetten. Dan zet je ze een script voor met enige uitdaging. Niet dus.

Sonny is nog steeds de hotelbaas, alleen wil hij nu zijn succes bestendigen en uitbreiden. De zoektocht naar geld zit de aandacht voor zijn aanstaande huwelijk in de weg. En dus heeft ie steeds mot met zijn meissie. Ondertussen denkt hij dat een van de aanwezige gasten wellicht is ingehuurd door een mogelijke geldschieter. Hij overlaadt de man met aandacht, dit ten koste van de andere gasten.
Zijn bejaarde collega Mrs. Donnelly voelt haar einde naderen, terwijl haar leeftijdsgenote die als gast ook in het hotel zit juist zowel op amoureus als op arbeidsvlak grote stappen maakt.
Het huwelijk nadert, de deal met de geldschieters moet snel gesloten worden. Hopelijk valt alles op zijn plaats.

Mijlenver van tevoren zijn alle scriptontwikkelingen reeds te zien. Maar ach, de film doet niemand kwaad. En inderdaad: je gaat toch weer grijnzen om die heerlijke Bill Nighy en die eeuwig cynische Maggie Smith. Dat is sowieso al even leuk om naar te kijken.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...