Inmiddels zeer fameuze documentaire. Hij stond al een tijdje op mn Film1-harddisk, maar het leek me slim hem gisteren te kijken omdat ie tegelijkertijd op tv vertoond werd.
Wolfpack vertelt het verhaal van de roedel kinderen van het gezin Angulo. Zij wonen in een New Yorks appartement en hebben daar hun complete jeugd doorgebracht. Maar dan ook echt compleet. Ze mochten van vader niet naar buiten. Vader voelde zich verlicht, ontpopte zich tot een soort sekteleider: "zolang ik jullie niet vermeng met de buitenwereld kan ik jullie leren denken , leren lezen, leren schrijven, leren zijn (zoals ik wil dat jullie zijn)."
Thuisonderwijs wordt gegeven door moeder, een hippievrouw die haar man tijdens een of andere Inca-trail ontmoette. Voor hem zette ze terstond haar vrije leven opzij en ze onderwierp zich aan de nukken van de wannabe-despoot.
De enige invloed van buitenaf die de jongens hebben, zijn dvd's . Ze verslinden films, zien ze dermate veel en vaak dat ze de films welhaast scene voor scene kunnen naspelen. Dat levert bizarre beelden en gesprekken op. Immers, al het wereldse taalgebruik leren de jongens van filmdialogen. En we weten dat die vaak nogal onecht zijn.
De catharsis volgt als een van de jongens "uitbreekt". Ondanks het verbod van paps trekt hij op een dag de stoute schoenen aan en gaat (gemaskerd) naar buiten. Zijn eerste confrontatie met de buitenwereld loopt niet goed af, maar smaakt wel naar meer. Langzaam infecteert hij zijn broers met de belevenissen en heel langzaam valt het zelfgebouwde imperium van paps in elkaar. Dat is pijnlijk, maar noodzakelijk. De kwetsbare jongens leren langzamerhand wat leven echt inhoudt.
Als het verhaal al niet zo vaak verteld was, zou je het niet geloven. Er zijn dus echt mensen die kinderen op de wereld zetten om ze helemaal voor zichzelf te houden. Knettergek. Maar het levert wel boeiende docu's op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten