maandag, augustus 29, 2016

Out of love - Paloma Aguilera Valdebenito

Out of Love op IMDb (7,1)
Moeilijk hoor. Wat ga ik hier nou over zeggen? Dat het een intens liefdesverhaal was? Ja, dat was het zeker. Intens is zwak uitgedrukt, het was bloedheftig en golfde alle kanten op?
Dat liefde allesverzengend is? Dat kan, zeker, maar doorgaans gaat het met minder pijn, vernedering en geweld gepaard dan bij deze relatie.
Dat de titel uitstekend gekozen is in zijn dubbelzinnigheid? Dat ook. De twee handelen meestal uit liefde, maar gek genoeg is dat ook de reden dat hun liefde verzwakt en knippert.

Out of Love is in ieder geval een film die beklijft. Niet makkelijk om naar te kijken, je voelt mee met de pijn van de twee gepassioneerde jonge mensen, die een love-at-first-sight uitbouwen tot samenwonen, gewenning, clashes, afstoten en toch weer aantrekken. Er vloeit bloed, er vloeit wijn, er vallen woorden en er vallen meubelstukken. Er wordt heftig bemind maar ook heftig gehaat.

De film is in zekere zin ongrijpbaar. Althans, ik hoop dat weinig mensen meemaken dat het schone gegeven dat liefde is, zo destructief kan werken.
Intrigerend is de film, bij vlagen met nare kantjes, maar bij vlagen ook uitermate liefdevol en opwindend. Doorgaans noem je dat een terechte doorbraakfilm.

Met Naomi Velissariou en Daniil Vorobyov

Hallo Bungalow- Anne de Clercq

Hallo Bungalow op IMDb (4,3)
Omdat ik mijn abonnement op Film1 vijf filmzenders tot mijn beschikking heb, klik ik nog wel eens iets op opnemen wat er niet hoort. Maar iemand zoals ik , die het ook een beetje doet voor de kritieken, zal er toch doorheen moeten. Derhalve deze aangeklikt en nog uitgekeken ook (al moet ik toegeven dat ik makkelijk iets anders erbij had kunnen doen.
Deze film is een schande voor de intelligentie van de kijkers. Zijn Nederlanders al van twijfelachtig niveau als ze thrillers maken, ze zijn van nog minder kwaliteit als ze komedies gaan maken. Of ik tref het gewoon niet, dat kan ook. Misschien zijn ze er wel, de goeien, maar loop ik ze steeds mis.

Hallo Bungalow speelt op een pretpark. ngwaar drie medewerksters de directeur chanteren omdat ze denken dat ie zijn vrouw heeft vermoord. Maar ja, amateurs, dus het gaat niet vanzelf. Het stuntelt.
Dan zijn er verder nog een cliche-autist, een cliche- beroepscrimineel, een cliche-golddigger en een cliche esoterische zwever, een cliche-asielzoeker en een paar clichematiche zangcarrierewensen en wat moeder-dochterproblemen.
De film loopt gelukkig af.

Met Lies Visschedijk, Eva van der Gucht en Anne-marie Jung

The One I Love - Charlie McDowell

The One I Love op IMDb (7,1)
Beetje rare film, wat mij betreft. Een beetje surreëele insteek, die mij op een gegeven moment irriteerde maar die juist wel de crux van de film was.
Het komt hier op neer: stel is iets te lang bij elkaar en ondervindt sleur (het eenmalige overspel van de man doet daar ook geen goed aan). Ze bezoeken een psychiater die na een lange reeks gesprekken met een bijzonder aanbod komt: hij stuurt ze een weekje op vakantie naar een chic huisje waar alle stellen die er geweest zijn zeer "hersteld" van terug komen. Vol goede moed gaan ze er heen.

Op het goed uitgeruste terrein (villa, zwembad, tuin) staat ook een goed uitziend guesthouse. Dit plekje gaat een belangrijke rol spelen: beurtelings bezoekt het stel het huisje en ontmoet daar de andere in een optimale bui. Gelouterd keren ze terug naar de villa waar ze de ander echter weer in de status quo-hoedanigheid beleven. Het lijkt erop alsof hun "betere ik" in het guesthouse woont en daarmee een poging doet de relatieverbeteringen vorm te geven. 
Waar het echter ook voor zorgt, is voor wantrouwen bij degene die in de villa achterblijft.  Want toneel spelen is leuk, soms zijn de feiten echter niet voor niets de feiten. 
Het stel moet zijn best doen om niet uit elkaar te groeien in plaats van dichter tot elkaar te komen.

Met Mark Duplass, Elisabeth Moss en Ted Danson
 

zondag, augustus 28, 2016

De fazantenmoordenaars (Fasandraeberne) - Mikkel Norgaard

De Fazantenmoordenaars op IMDb (7,1)
Bleek ik met " Keeper of the lost causes"  zomaar deel 1 van een heuse trilogie te hebben bekeken. Deze , de Fazantenmoordenaars, is deel 2 van een reeks van de schrijver Jussi Adler-Olsen. Deel 3 (Flessenpost) is net deze week verschenen. Daarover heb ik een andere lokale filmfanate al zien schrijven, daar ga ik dus ook maar achteraan.

Deze, deel 2, is nogal heftig. Althans, ik vond het een harde film die desondanks wel in de Scandinavische thriller-traditie past. Want ook hier gaat het om een bijzonder rechercheursduo waarbij 1 van de 2 totaal onaangepast is. Carl Morck (op het lijf geschreven van Nikolaj Lie Kaas) is een morsige en mopperige detective, een dwarspisser van het zuiverste water: Waar het complete politieteam overtuigd is van de oplossingen in een zaak, stelt hij net de volgende vragen omdat hij gelooft dat ze er nog niet zijn. Zijn maatje Assad (de olijke acteur Fares Fares) kan hem soms moeilijk volgen maar is ten volle overtuigd van de kwaliteiten van zijn collega.
Hierdoor pakken ze een coldcase aan die opgelost leek. Weliswaar onbevredigend (de bekennende verkrachter/moordenaar van een jonge tweeling kreeg slechts 3 jaar) maar toch opgelost. Morck krijgt een doos met archiefmateriaal van deze zaak in handen en vertrouwt het niet. De sporen leiden naar een peperdure kostschool in de buurt, waarbij alle oud-leerlingen elkaar blijken te dekken. Men speelt elkaar de baantjes toe, maar blijkbaar steunt men elkaar ook in de soms misdadige paden die jaargenoten lopen. Morck is voor niemand bang en neemt de handschoen op tegen Ditlev Pram, een steenrijke en invloedrijke zakenman. Die Pram blijkt in zijn jonge jaren toch wel wat minder zuivere noten op de zang te hebben gehad.
Via een verdwenen gewaande zwerfster bouwt Morck aan informatie over zijn zaak. Hij is vastbesloten deze arme vrouw te helpen. En het onrecht dat haar is aangedaa, alsnog recht te zetten.

Beelden zijn niet altijd even prettig, het gaat er soms nogal grof aan toe. Maar de spannende interactie tussen het rechercheteam, de getuige en de criminelen is boeiend genoeg om rechtop op de bank te zitten. Komt natuurlijk ook door de stevige kwaliteit van de acteurs.

Met Nikolaj Lie Kaas, Fares Fares, Pilou Asbaek , David Duncik



Unfair world (Adikos Kosmos) - Filippos Tsitos

Unfair World op IMDb (6,4)
Iets te trage film die echter , tegen het licht van de aanhoudende geschiedenis van de aanhoudende crisis in Griekenland, toch interessant wordt. Immers, politieagent Sotiris is van nature helemaal niet zo fout en corrupt als hij uiteindelijk lijkt te worden. In eerste instantie is ie eerder de goedheid zelve, een agent die ter plekke allerlei processen-verbaal verscheurt dan wel een voor de verdachte gunstige draai geeft. Hij weet immers dat die mensen geen cent te makken hebben, dat zij hun overtredingen maken uit nood , uit de drang om te overleven.
Zo beschermt hij een winkeldievegge, een gunst die hem later van pas komt als hij plotseling in een echt nare zaak terechtkomt. Hij is van plan een collega te gaan helpen, de man zit bijna aan zijn pensioen maar belandt in een soort afpersingszaak. Sotiris gaat mee op gesprek maar het loopt uit de hand, waarbij uiteindelijk de crimineel wordt omgebracht. Sotiris en zijn collega moeten het lijk wegmoffelen maar vergeten daarbij de envelop met geld die meegebracht moest worden.
Die envelop is de prooi voor de schoonmaakster. De dame die - u dacht het al - in een eerder stadium de winkeldievegge bleek te zijn.
Hij zoekt haar op: ten eerste moet de envelop terug, ten tweede moet er een sluitend verhaal bedacht worden voor de recherche en ten derde vindt hij haar eigenlijk een aantrekkelijke dame.
Maar - zoals de titel van de film al zegt- de wereld is niet eerlijk.


vrijdag, augustus 26, 2016

Suburra- Stefano Sollima

Suburra op IMDb (7,4)
Een moeilijke film om te recenseren. Want ja, ik snap zeer zeker dat ie goed gewaardeerd wordt. Ik denk zelfs dat ie goed is zijn genre, maar..  U proeft een "maar". En wel deze: ik kwam helemaal naar uit de zaal vandaan.
In de recensie wordt vaak verwezen naar branchegenoot "Gomorra" (het boek/de film/de serie). Echter, daarin zag ik in de ontwikkeling van de personages toch nog enkele lichtpuntjes. Die mis ik ten enen male in deze film. Iedereen, werkelijk iedereen, is uit op de totale verwording. De film straalt een nihilisme uit waar ik even moeilijk mee uit de voeten kon. Nu, een dag later, gaat dat al beter maar manmanman, is de mensheid dan echt zó slecht? Is er niemand meer eerlijk, is er niemand die zich beperkt tot liefde en tevredenheid? Is iedereen hebzuchtig, hedonistisch, machtsbelust en bloeddorstig?
Einde preek.

We kijken naar Rome, november 2011. De film behandelt vijf dagen in die maand die leiden tot de apocalyps: de stad zal (symbolisch) vallen. De toenmalige paus loopt op zijn laatste dagen en overweegt af te treden, hetgeen een unicum in de geschiedenis zou zijn. De zoveelste naoorlogse regering staat op het punt van omvallen. De maffia heerst en controleert. Nero kijkt lachend toe, als het ware.
Een consortium van maffia-families heeft het oog laten vallen op Ostia, het Zandvoort van Rome. Casino's, hotels en boulevards moeten er komen, de inkomsten moeten uiteraard richting de clans. Daartoe moet de politiek onder druk worden gezet. Gelukkig is daar Filippo Malgradi, een volbloed corrupteling die zijn parlementstaken afwisselt met hoerenbezoek en drugsgebruik. Tijdens een van die uitspatting overlijdt een minderjarige sekswerkster en Malgradi moet verdoezelen. De eerste misstap die gemaakt wordt is dat voor die schoonmaakoperatie een jonge misdadiger wordt ingeschakeld die toevallig lid is van een ambitieuze maffiafamilie. Deze jongen probeert Malgradi te chanteren, waarop die weer andere contacten moet aanspreken om de jonge crimineel tot zwijgen te brengen. Het loopt uit de hand, er ontstaan onderlinge twisten tussen de clans waardoor de hele deal van het bouwconsortium op losse schroeven dreigt te komen te staan. Dat kan Samurai, de capo di tutti capi, natuurlijk niet op zich laten zitten zitten. Hij grijpt in, hij gaat bemiddelen tussen de families.

Oordeelt u zelf, wellicht bent u minder gevoelig dan ik. Nogmaals: niet de film is slecht, maar de mens.

Met Pierfrancesco FavinoGreta Scarano, Alessandro Borghi

Meet me in Venice- Eddy Terstall

Meet me in Venice op IMDb (6,7)
Fijne kleine film over dochter die na meer dan 20 jaar voor het eerst haar vader ontmoet.
Zij kiest ervoor dit in een videoverslag aan haar zoontje weer te geven, opdat die later zal weten wie zijn opa was en waarom de relatie tussen vader en dochter zo was zoals ie was.
Vader is muzikant en globetrotter, dochter is begin 30 en heeft behoefte aan bevestiging. Waarom liet hij haar moeder in de steek, waarom nam hij nooit contact op en waarom beantwoordde hij de emails niet?
Vanuit het niets krijgt ze een verzoek binnen om haar Italiaanse vader te ontmoeten: kom naar Venetië en ik zal alles verklaren. Zo geschiedt, maar vanaf het eerste moment loopt het anders. Hij neemt Liza mee op een reis dwars door Europa. Ondertussen wijsheden en verhalen debiterend die ze helemaal niet wil horen; ze wil helemaal niet weten dat haar vader zo'n hyperintelligente en bereisde man is, ze wil emotie.
Gaandeweg de reis wordt duidelijk dat de verklaringen pas zullen komen aan het einde van de reis. Als ze dwars door de Balkan, dwars door Bulgarije en verder dan uiteindelijk in Istanbul aankomen, voel je de spanning oplopen. Hier is ze ontstaan, maar hier gaat ook iets eindigen.

Met : Beppe Costa, Roberta Petzold en Meral Polat

donderdag, augustus 25, 2016

Julieta- Pedro Almodovar

Julieta op IMDb (7,3)
Voor aanvang van de film zei ik in de zaal tegen een bevriend stel dat ik van Almodovar hield. Vooral van zijn vast thematische aanpak: een enorm moedercomplex en iets met religie. En ja hoor, ook nu weer komt dat in deze lekker weemoedige film weer sterk naar voren. Ik hartje dat!

We leren Julieta kennen als een vrouw van middelbare leeftijd. Duidelijk getroubleerd. Ze staat op het punt haar Madrid-appartement te verlaten en achter haar vriend aan te reizen naar Portugal. Een toevallige ontmoeting op straat verhindert dat: ze ontmoet een jeugdvriendin van haar dochter en komt er aldus achter dat haar plotseling vertrokken dochter inmiddels in Zwitserland woont en moeder is van drie kinderen.
Julieta zegt haar verhuizing af en begint met het schrijven van haar verhaal. Ze richt zich daarbij tot haar dochter en wij reizen mee naar haar jonge jaren. We ontdekken hoe de relatie ontstond waaruit dochter Antia ontsproten is, we ontdekken ook hoe Julieta geworden is zoals ze nu is en waarom juist daardoor die afstand ontstond tussen moeder en dochter. Het contact lijkt beperkt te blijven tot een jaarlijkse verjaardagskaart en een onaangeroerde verjaardagstaart.

Weemoedig, somber, maar - zoals we van Almodovar kennen- ook heel kleurrijk en joyeus. Als kijker kun je niet anders dan sympathie opbrengen voor de gekwelde moeder, hoezeer die ook af en toe egoïstische keuzes heeft gemaakt. Moeders moeten op een voetstuk, zoveel is duidelijk. Oedipus rules.

Met Adriana Ugarte en Emma Suarez , beiden als Julieta.

dinsdag, augustus 23, 2016

The November Man - Roger Donaldson

The November Man op IMDb (6,3)
Tikker dezes probeert veel verschillende genres uit. Niet allemaal, er zijn er waarvan ik vooraf weet dat ik me de tijd kan besparen. In het genre van deze film, de actiethriller,  wil er echter nog wel eens een verstopt zitten die de moeite waard is. Deze? Mwoah, deze deden we beiden een beetje smalend af met een "Tja". Edoch, laat u niet weerhouden, het zou kunnen dat u het heel spannend vind.

Peter Devereaux is een afgezwaaide CIA-agent. Terwijl hij in Zwitserland tot rust probeert te komen in een kalmer bestaan, krijgt hij bezoek van een van zijn oude leidinggevenden die hem vertelt dat er iets met zijn ex is. Die is in gevaar door de nieuwkomende sterke man van Rusland, Arkady Federov. Deze meneer blijkt in Tsjetsjenië foute dingen te hebben uitgevreten maar omdat slechts één iemand daarvan weet, maakt hij nu kans op het premierschap van Rusland.
Die ene is dus de ex van Devereaux, hij zoekt haar op om van haar te horen hoe de zaak in elkaar steekt. Hij ontlokt haar nog net de naam van de sleutelpersoon, als ze op dat moment neergeschoten wordt. Door de CIA, dat ziet hij meteen.
Devereaux zet een plan op om haar te wreken, om zijn oude werknemer te grazen te nemen en tegelijkertijd te proberen die ene naam op te sporen.

Dat werk: heel complexe belangenverstrengelingen, een eenling die het opneemt tegen het gehele apparaat en heel veel geknal en geschiet. U hoopt met mij dat de goeden zullen winnen, toch?

Met: Pierce Brosnan, Olga Kurylenko ,

zondag, augustus 21, 2016

Absolutely Fabulous: The Movie - Mandie Fletcher

Absolutely Fabulous: The Movie op IMDb (6,0)
Het was natuurlijk onvermijdelijk, dit zat er al lang aan te komen. Na de seizoenlange reeks van dolkomische afleveringen van het overjarige societyduo Patsy en Edina moest er een zinderende apotheose komen.
Nog eenmaal vlammen de beide dames in een verhaal dat illustreert hoe wanhopig hun pogingen zijn om hip te blijven, om mee te blijven tellen.
Eddie is vervallen tot het managen van langzaam in de vergetelheid geraakte artiesten. Als ze hoort dat Kate Moss " vrij" komt, is ze vastbesloten haar diensten aan te bieden en aldus een grote vis te strikken. Die grote vis, dat neemt ze iets te letterlijk want als ze Moss ontmoet op een party stoot ze haar in grote onhandigheid van het balkon: pardoes in de Theems.
Moss komt niet boven water en Eddie wordt ervan verdacht het lievelingetje van de Britse jetset te hebben omgebracht. Omdat het ook effect heeft op de " carriere"  van Patsy, besluiten de beide dames te vluchten uit het benauwde London en strijken ze neer in Cannes.
Daar moeten ze werken aan plannen om hun toekomst veilig te stellen. Terug naar Engeland kan niet, het moet hier gebeuren. Als er in het casino een rijke weduwe verschijnt, een barones die toevallig de rijkste vrouw op aarde is, zijn de dames het snel eens: Patsy verschijnt als man ten tonele en vraagt de barones ten huwelijk. Nu alleen nog maar het testament zien aan te passen.

De film zit - net zoals destijds de serie - bomvol met dezelfde clichegrappen, met de archetypes van de mode- en reclamewereld, met de verstandige maar chagrijnige dochter, met de onbeholpen maar komische assistente, met de geringe zelfkennis van de beide dames. Maar het werkt opnieuw. Verwacht geen verrassingen, maar dompel je onder in de cliche wereld van de Abfabs. Dan is de film heel goed te doen.

Met: Joanna Lumley, Jennifer Saunders, Kate Moss

Sicario - Denis Villeneuve

Sicario op IMDb (7,6)
Dit genre wordt doorgaans hogelijk gewaardeerd onder filmkijkers. Maar mij laat het aardig lauw.
Het is een snufje misdaad, een snufje rauwe romantiek en verder is het onderling gekissebis tussen geheime diensten, politiefunctionarissen en overheden. Waar een film als "Eye in the sky"  daarbij heel sterk de morele dilemma's weet bloot te leggen, blijft het in deze film maar een matig stukje competentiestrijd. Althans, mijn oordeel. Een 7,6 op IMDb haal je niet zomaar. Oordeel dus zelf.

Emily Blunt bestrijdt in deze film de misdaad. Ze (Kate) wordt gekoppeld aan een anti-drugs-commando dat er op zijn zachtst gezegd een ruimere interpretatie van de bevoegdheden op loslaat. Men is op zoek naar de Mexicaans-Colombiaanse drugsbende die via de grenzen van Arizona de VS overspoelt met hun verslavende troep.
Ze botst regelmatig met Matt, de leider van dat commando. Die laat haar heel duidelijk merken dat ze als legitimatie gebruikt wordt om bepaalde operaties te mogen uitvoeren zoals zij het nu doen. Matt (Josh Brolin) staat voor zijn mannen, waarbij hij in Alejandro de meest vreemde medewerker heeft. Deze zwijgzame engerd (Benicio del Toro) blijkt gaandeweg de film een dubbele agenda te hebben. Hij is niet alleen bezig de drugsbende op te rollen, hij moet ook nog wraak nemen voor hetgeen hem aangedaan is.
En Kate kijkt het allemaal met grote ogen aan. Ze is gebonden aan regels waar de anderen zich blijkbaar niet aan hoeven te houden. Ze raakt gefrustreerd.


Teach me love (aka How to make love like an Englishman/aka Some Kind of Beautiful) - Tom Vaughan

Teach me love op IMDb (5,8)
Romkommig niemendalletje dat hier ten huize aangezet werd omdat vrouwlief aardig gecharmeerd is van hoofdrolman Pierce Brosnan. Die doet hier weer zijn aantrekkelijke ding, maar niet meer dan dat.

Brosnan speelt Richard, een hoogleraar Engelse Romantiek (dat is literatuur he, geen versiertechnieken) met een joekel van een vadercomplex. Pappie was ook hoogleraar, maar pappie was flamboyant en tegendraads en vernieuwend. Dat alles heeft Richard niet, daar is hij te stiff upper lip voor. Maar ach, hij slaat een mooi studentenmoppie (Jessica Alba) aan de haak, hij bezwangert haar en reist met haar mee terug naar de VS. Inmiddels heeft ie dan ook haar zuster ontmoet en stiekem vindt hij die veel interessanter (Salma Hayek). Maar ja, conventies.
Gelukkig loopt zijn relatie mis. Hij is vastbesloten voor hun kind te blijven zorgen en gaat in het tuinhuis wonen, met alle complicaties van dien.
Op een gegeven moment moet zijn ex op zakenreis en zij regelt dat haar zus in huis komt omdat ze Richard de zorg voor het jochie niet alleen toevertrouwt. De rest moet u raden.


zaterdag, augustus 20, 2016

Black - Adil el Arbi/ Billal Fallah

Black op IMDb (7,2)
Op het moment van overstappen van vrijdag naar zaterdag - vrouw en dochter gaan al naar bed- zet ik nog even een filmpje aan. Ik kies voor deze. En dat blijkt een verontrustende keuze.

" Black" is een moderne variant op een bende-oorlogfilm als " West Side Story" , maar veel heftiger. "Black" is een moderne variant op een afkomst-film als "Romeo & Juliet" , maar veel minder romantisch. " Black'  is een hard-realistische weergave van het moderne leven in de binnenstad van een metropool. Hier is het Brussel, maar het zal in Parijs of London of New York niet heel veel anders zijn. Hoewel ik de film bij vlagen te zwaar aangezet vind (en daarmee een beetje afdwalend van de mogelijke realiteit), is hij wel goed in elkaar gezet en onderhoudend. Als maar de helft waar is van wat er hier getoond wordt, dan staat ons ook in Europa nog wat te wachten aan stammenoorlogen.

De film draait om de opbloeiende liefde tussen Marwan en Mavela. Marwan is een Marokkaans straatschoffie dat steelt als de raven. Politiebureau in en uit, grote bek en schijt aan alles.
Mavela is een midden-Afrikaans meissie van 15 of 16, dat aanhaakt bij de gang van zwarte gangsters die een andere wijk van Brussel controleren dan eerder genoemde Marokkanen. Mavela is gestopt met luisteren naar haar moeder, een krabbelende vrouw die zich met moeite staande houdt in de harde Westerse wereld: amper werk, amper toekomst en veel zorgen om haar dochter.
Als Mavela voor het eerst opgepakt wordt bij een opschoonactie door de politie, ontmoet ze Marwan op het bureau. En in haar rebellie valt ze voor dat brutale joch, voor zijn charme en zijn babbel.
Echter: ze zullen nooit een toekomst hebben want ze behoren tot verschillende stammen. Midden in die moderne stad die Brussel is, wordt keihard gevochten om elke meter macht. De ene keer winnen de Afro's, de andere keer de Mocro's. Onderling geweld, maar vooral ook veel criminaliteit, seksueel geweld en afpersing/mensenhandel.
We kunnen erop wachten dat de liefde tussen M&M bekend wordt bij de respectievelijke partijen. En we kunnen vervolgens ook wachten op de clash. Tenzij, tenzij de politie er dit keer misschien een vinger tussen krijgt.

De roem van deze film is hem vooruitgesneld, mede door optredens van de beide regisseurs in DWDD. Naar nu blijkt terecht, want de film is onprettig goed. Zozeer dat ik me zit af te vragen of het echt zo erg is, de situatie van de diverse vreemdelingengroepen in wereldsteden. Als het waar is dat zij dusdanig afgesneden zijn van eerlijke kansen en daarmee echt als enige weg die van de criminaliteit kunnen kiezen, dan is onze huidige samenleving gedoemd om te vallen. Ik hoop dat ik meer naar film dan naar realisme heb zitten kijken.

Met: Sanaa Aloui, Aboubakir Bensahi


vrijdag, augustus 19, 2016

Cafe Society - Woody Allen

Cafe Society op IMDb (7,1)
Van mij mag ie nog jaren doorgaan. Het zal niet allemaal even hoogstaand zijn wat Woody Allen de laatste jaren maakt, maar de man is zonder twijfel een begenadigd verteller. Ook deze film is weer een verhaaltje wat je in twee minuten aan de mensen kunt uitleggen, maar Allen gebruikt de volledige duur van de film om zijstapjes te maken, om karakters uit te tekenen en om zijn bekende tongue-in-cheek humor los te laten op de dialogen. Niks verrassend, maar wel onderhoudend.

Bobby is een jongeman die in de vroege jaren van de vorige eeuw van New York naar Hollywood verhuisd. Zijn oom heeft daar een uitstekend lopend managementbureau van grote filmsterren, die heeft vast wel werk voor zijn kleine neefje.
Inderdaad krijgt hij na enig aandringen een taak, waarbij hij ingewerkt wordt door de bevallige secretaresse Vonnie. Bobby ontwikkelt gevoelens voor haar,  maar ze houdt af omdat ze al "involved'  is. Langzamerhand blijkt wie haar verkering is: Vonnie doet het met haar baas.
Als zij de keuze moet maken tussen de twee mannen, kiest ze voor de luxe en de zekerheid. Waarop Bobby teleurgesteld terugkeert naar New York. Daar bekwaamt hij zich in het managen van een nachtclub, een waarvoor zijn broer de dubieuze financiering verzorgt.
Bobby bouwt een nieuw leven op, trouwt en wordt vader maar de oude gevoelens slijten niet. Zeker niet als Vonnie plots met haar partner verschijnt in zijn nachtclub. De twee blijken nog steeds goed met elkaar te kunnen praten. En meer. Maar ach, ze zitten beiden verstrikt in andere verplichtingen.

Met oa: Jesse Eisenberg, Kirsten Stewart, Steve Carell

Ugly - Anurag Kashyap

Ugly op IMDb (8,2)
8,2 op IMDb. Dat gebeurt niet heel vaak. Zelf zie ik het er niet aan af, maar het zou kunnen dat vanuit Azie heel veel sterren worden gegeven voor deze Indiase film die wat mij betreft op teveel gedachten hinkt om zo goed te zijn dat ie in de hogere regionen van de all-time IMDb ranking kan belanden.

Rahul (gescheiden vader) is beginnend acteur in Mumbai. Als hij op z'n pappadag even langs een regisseur moet om een script op te halen, vraagt hij zijn dochter even in de auto te blijven wachten zodat ze daarna verder kunnen op weg naar de bioscoop.Bij die bios komt ie echter nooit aan, want terwijl hij in huis is bij de regisseur wordt zijn dochtertje gekidnapped.
Een sneeuwbal aan verwikkelingen ontstaat, waarbij de verdachtmakingen continu een andere kant op schieten. Zit Rahul er zelf achter? Of heeft juist zijn ex iets gedaan om haar onvrede over twee mislukte relaties (die met Rahul 'en die met haar huidige vriend, de hardvochtige politie-commissaris Shaumik Bose)? Zijn het mensen die de rijke familie van de moeder geld afhandig willen maken? Of is het toch de bevriende regisseur, die een bepaald script in zijn hoofd heeft?

Gaandeweg de 2 uur reizen we mee langs alle mogelijkheden. Dat is soms vermoeiend, soms verwarrend. Maar het is wel interessant om de Aziatische invulling te zien van wat wij een komische thriller zouden noemen. Dat maakt de film best te harden. Niet heel goed, maar ook niet slecht.


Glassland - Gerard Barrett

Glassland op IMDb (6,0)
Niet goed genoeg om het een pareltje te noemen, maar boeiend dan wel indringend was deze zeker.
Glassland vertelt het verhaal van John, een Ierse jongeman die een marginaal inkomen binnenhaalt als taxichauffeur. Met dat inkomen moet hij alles financieren: zijn huis, zijn leven maar ook dat van zijn moeder. En dat laatste is het grootste probleem.
Moeder is alcoholiste en lijkt aan alle kanten de moed opgegeven te hebben. John sprokkelt geld bij elkaar voor eten en boodschappen maar als ie er niet genoeg bovenop zit, spendeert mams alles aan flessen drank.
John is de wanhoop nabij en probeert moeder in een afkickcentrum te krijgen. Dat lukt korte tijd, maar de mogelijkheden van het opvanghuis zijn beperkt. Als ze echt geholpen wil worden, moet ze naar een particuliere kliniek. En dat kost uiteraard net die scheppen geld die John niet heeft.
De baas van de taxicentrale weet raad: als John bereid is enkele "klusjes"  op te knappen, zal hij de kosten van moeder's therapie betalen. U raadt het al, die klusjes zijn niet fris en John raakt aan de randen van het pad der misdaad. En dat allemaal voor die hopeloze moeder.

Met oa Jack Reynor en Toni Collette.

donderdag, augustus 11, 2016

Kidnapping Mr. Heineken - Daniel Alfredson

Kidnapping Mr Heineken op IMDb (6,1)
Uiteraard enige tijd geleden de Nederlandse versie al gezien, maar als deze dan voorbij komt op Filmnet en je bent net afgemat na wat uurtjes sporten, dan is het logisch dat je de verAmerikanisering toch gaat proberen te begrijpen.
De film ken een duidelijk andere insteek. Minder de kneuterig boerse benadering van de plattelandscriminelen, meer ontzag voor de gekidnapte grootheid. De insteek in deze film is meer dat Freddy Heineken standvastig blijft tijdens zijn gijzelingsperiode en met zijn voortdurende vraagstellingen de psyche van de ontvoerders aan het wankelen brengt.
Anthony Hopkins speelt Heineken zeer direct en zonder enige vorm van twijfel. Dat werkt. De ontvoerders die wat lager in rang staan, beginnen als eerste te twijfelen als betaling van het losgeld uitblijft. En dat heeft zijn uitwerking op Van Hout, die twijfelt mee maar wordt vooral door Holleeder bij de les gehouden. Vooral Holleeder ontpopt zich hier al als hardere en minder afhankelijke crimineel: waar de anderen nog familiaire beslommeringen hebben en erg aan thuis hangen, blijkt Holleeder vastberaden om het eenmaal ingezette pad tot het einde toe te bewandelen.



Zoals gezegd verschillen de films dus wezenlijk, ondanks dat ze beiden gebruik maken van hetzelfde basisverhaal (van Peter R de Vries natuurlijk). Scripting is derhalve belangrijk, het bepaalt welke kant een film op kan gaan.

Met Anthony Hopkins, Jim Sturgess en Sam Worthington


zondag, augustus 07, 2016

Sneekweek- Martijn Heijne

Sneekweek op IMDb (5,0)
Tjeeesus. Slecht, doorzichtig, droevig. Mag ik u het kijken van deze film ten strengste afraden?

Studentenclubje krijgt bij een ontgroening met een sterfgeval te maken. Omdat ze voor hun examens staan en vrezen voor een toekomst, besluiten ze te zwijgen en het geheel op een ongeluk te laten lijken.
Twee jaar later gaat het groepje op vakantie naar de Sneekweek. Niemand weet eigenlijk wie het huisje geboekt heeft. Een van de groep verdwijnt. En later wordt er een vermoord. En dan pleegt er een zogenaamd zelfmoord. Tien kleine negertjes in een poging tot thriller.

Maar dan op zn Hollands. Jammer.

Met Carolien Spoor, Jelle de Jong en Jordi Knotter

El Olivo- Iclar Bollain

El Olivo op IMDb (7,3)
Heerlijke film, aanbevelenswaardig. Zowel feelgood als drama.
Alma is een wispelturig meisje. Koppig , avontuurlijk, anti-autoritair. Maar wel een hart van goud: ze is stapelgek op haar opa. Die is dement, zwijgt constant en vertoont tekenen van rouw. Hij rouwt overigens niet om zijn overleden vrouw, maar om een boom.
Een markante olijfboom in zijn veld, volgens opa duizenden jaren oud, is in een periode van geldnood door de familie verkocht. Tegen opa's wil, zijn zoons drukten de redding van het familiebedrijf met deze verkoop door.
Die boom was meer dan een producent van olijven voor opa en voor Alma. Hij vertelde haar verhalen over de geschiedenis van de boom, zij klom in de takken en zag in elk deel van de stam wel een ander figuurtje.

Als Alma ziet hoe opa lijdt, breekt haar hart en neemt ze een wild besluit. Ze gaat de boom terughalen. Via via spoort ze de olijf op: die blijkt bij een grote verzekeringsmaatschappij in Duitsland te staan.Bij gebrek aan een concreet plan bedenkt Alma een list. Haar verzinsels zijn sterk genoeg om haar collega (die heimelijk verliefd is op haar) en haar oom (die na vele mislukkingen nu eindelijk iets goeds wil doen) te overtuigen/ Ze gaan op pad, maar eenmaal in Dusseldorf blijkt dat Alma niet helemaal de waarheid heeft gesproken. Scheiden hier hun wegen en komt de boom nooit meer op tijd thuis? Zl opa overlijden zonder ooit zijn boom terug te zien?

Her en der wat lichte humor, her en der wat hartverscheurende scenes, fris en fruitig spel: prima film!

Met Anna Castillo, Pep Ambros en Javier Gutierrez

Regression - Alejandro Amenabar

Regression op IMDb (5,7)
Interessant onderwerp, dat zeker. Toch beklijft de film niet helemaal. Waar dat precies aan ligt, weet ik niet. Het is de som der delen , vermoed ik. Net iets te veel onwaarschijnlijkheid in de vertelling, het acteerwerk net niet overtuigend genoeg, de droomsequenties net iets te overtrokken.

Detective Bruce Kenner krijgt te maken met een gevangene die verdacht wordt van het misbruiken van zijn dochter. Hij wil wel bekennen maar weet zich te weinig te herinneren. Er wordt een psycholoog ingeschakeld die volledig overtuigd is van het succes van regressie-therapie. Dmv hypnose wordt de patient teruggebracht naar de situatie waar het misging, in de hoop dat de dader zich stukje bij beetje meer herinnert.
Gaandeweg de bekentenis vertelt de vader over satanische rituelen, waarna het hele verhaal op de loop gaat. Media duiken erop, de agenten in het kleine stadje vertrouwen elkaar niet meer omdat men denkt er echt collega's op de hoogte moeten zijn geweest , of zelfs betrokken zijn geweest.
Kenner richt zich volledig op de bekentenissen van de dochter en probeert daarmee haar broer en oma te confronteren. Gaandeweg kantelt niet alleen het verhaal, maar ook de detective. Ziet hij wel wat hij ziet, hoort hij wel wat hij hoort en -woordspeling- gelooft hij wel wat hij gelooft.

Met Ethan Hawke, Emma Watson en David Thewlis

L' Chaim!: To life! - Elkan Spiller

L' Chaim: To Life op IMDb (7,7)
Ietwat eentonige documentaire over het bijzondere leven van Chaim Lubelski. Net als veel andere tweede generatie joodse mannen draagt hij het concentratiekamp verleden van zijn ouders en grootouders met zich mee.
Hij verliest zich in zwerversgedrag, drugsgebuik en afzijdigheid van de maatschappij. Zijn enige betrokkenheid met de buitenwereld beperkt zich tot schaken en beurshandel, beiden redelijk succesvol.
Veel van zijn dagen gaan op aan het verzorgen van zijn dementerende moeder, die hij uit voorzorg maar niets vertelt over het overlijden van zijn zus. Omdat de wetenschap dat ze ook nog een kind verloren had, waarschijnlijk teveel zou zijn voor deze vrouw.

Als moeder uiteindelijk overlijdt, is het leven voor Chaim nutteloos geworden. Zelfmoord mag niet van zijn geloof, derhalve moet hij zijn dagen uitzingen.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...