Hoewel matig geacteerd (alleen Adrian Brody stijgt - ver - boven het gemiddelde uit) is dit toch een film die me wat doet. Dat zal wel met mijn vrijheidsdrang te maken hebben. Of met mijn aversie van religieuze overheersing. Hoe dan ook, ik werd boos tijdens het bekijken van deze film. Boos op mensen die onder het mom van revolutionaire vrijheid het gedrag en de gedachten van een volk weten in te perken. Voor de Khomeiny-revolutie was Iran een "modern" land. Met corruptie ja, en met een foutieve rijk-arm verhouding. Maar ook met menselijke waarden, met gelijkheid van man en vrouw en met minder angst voor verklikkers en lange armen.
Teheran, augustus 1979. Het land is al lang onrustig, de hoofdstad vooral. De Islamitische Revolutie is aanstaande. Isaac (Adrian Brody) is nog niet zo ver, de succesvolle diamantair is vol vertrouwen in de toekomst. Het zal toch zo'n vaart niet lopen met die religieuze verdwazing? En bovendien, hij doet toch niemand kwaad? Sterker nog: hij helpt toch vele arme gezinnen aan werk, hij is feitelijk toch een goed mens?
Niet in de ogen van de Revolutionaire Garde. Isaac heeft voor het regime van de sjah gewerkt, of eigenlijk: hij verkocht zijn mooiste diamanten aan diens vrouw. Isaac wordt opgepakt, gemarteld en uitgehoord over zijn banden met het regime. Terwijl hij in zijn eigen ogen niets anders heeft gedaan dan handel gedreven, wordt hij langzamerhand toch een vijand van het nieuwe volk. Omdat hij simpelweg geen foute handelingen kán bekennen, rest hem nog maar een manier om hieruit te komen: hij geeft al zijn bezittingen weg aan de revolutionairen en wordt daarmee een van de belangrijkste "sponsoren" van de omwenteling.
Het leidt tot zijn vrijlating, maar nog niet tot rehabilitatie. De dreiging van arrestatie blijft. Isaac besluit - uiteraard- dat niet af te wachten.
Met : Adrian Brody, Salma Hayek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten