woensdag, maart 29, 2017

Violet - Bas Devos

Violet op IMDb (6,0)
An sich kan ik een beetje vaagheid wel hebben, maar deze film doet het erom. Geïnteresseerd geraakt door de informatie-beschrijving klikte ik deze aan. En nog steeds vind ik de boodschap van de film fraai, maar de uitwerking tergde me. Het werd iets te onwezenlijk gebracht. Jammer, dat had directer gekund.

Jesse is een 15-jarig knulletje dat met een groepje vriendjes al zijn tijd verdoet aan fietscrossen en BMX'en. Het leven is niet gecompliceerd. Totdat hij getuige is hoe een vriend, ook lid van diezelfde fietsgroep, in een winkelcentrum met zinloos geweld te maken krijgt en overlijdt.
Niet alleen het getuige zijn trekt zwaar op Jesse, ook het gevoel dat hij niets gedaan heeft, niets heeft gedurfd. Hoeveel begrip we daar ook allemaal voor kunnen hebben, het begint bij hem te knagen. Hij is een vriend kwijt en hij twijfelt aan zijn eigen aanstaande mannelijkheid. Hij verzwijgt het allemaal, verstopt zich en durft pas langzaam aan weer terug te keren in de fietsersgroep.
Het aanvankelijke begrip van die jongens slaat om als een van hen Jesse zijn gebrek aan daadkracht begint te verwijten. Langzaam kantelt de opinie, sommigen denken dat zij allemaal een vriend kwijt zijn door Jesse's angst en afzijdigheid.

Een sterk gegeven, toch? Exact. Ik had dat graag anders uitgewerkt willen zien dan in dreamsequences en vage omgevingsbeelden. Misschien begreep ik het niet allemaal.

Met : Cesar de Sutter, Koen de Sutter

woensdag, maart 22, 2017

Louder than Bombs- Joachim Trier

Louder than Bombs op IMDb (6,6)
Ook al geen makkelijke film, ik had mijn avondje wel gisteren. Deze was vooral goed vanwege het uitstekend ingetogen acteerwerk en het ietwat mystiek gehouden verhaal. Acteurs als Jesse Eisenberg, Isabelle Huppert en Gabriel Byrne kun je daartoe wel om een boodschap sturen. Toch draait de film eigenlijk om geen van deze drie: ze zijn respectievelijk broer, moeder en vader van Conrad.
Conrad is een stil en teruggetrokken puberjongetje, ogenschijnlijk niet veel anders dan anderen van zijn leeftijd. Moeilijk in de communicatie, veel aan het gamen etcetera.
Echter, we leren al snel waarom het bij Conrad even anders werkt dan bij andere pubertjes. Zijn moeder is twee jaar geleden omgekomen en de oorzaak daarvan is voor vele uitleg vatbaar. Ongeluk of zelfdoding? Moeder was oorlogsfotografe, had daardoor een bijzondere kijk op het leven. Ze was niet gemaakt voor alleen moederschap en echtgenote. Dat heeft zijn weerslag op het gehele gezin.
Vader beschermt zijn zoon, maar dringt niet tot hem door. Pas als de oudste zoon tijdelijk weer thuiskomt om te helpen bij het ontmantelen van de doka, ontdooit Conrad enigszins.
Het blijkt dat alle gezinsleden hun eigen geheimen dragen en dat ze allemaal een flinke tik van het gebeurde hebben meegekregen,


In the fog (V Tumane) - Segey Loznitsa

In the fog op IMDb (6,8)
Zeer moeizame maar niet verkeerde Oosteuropese oorlogsfilm. Bij vlagen even doorbijten, maar het vertelde verhaal was interessant.

1942, Wit Rusland. De soldatenpakjes kennen een Russische, een Partizan- en een Duitse editie. Voor de nijvere bevolking is het bijna onmogelijk om onpartijdig te blijven en aldus schadevrij te overleven.
De keuterboer Sushenya krijgt in zijn schamele hutje bezoek van twee partizanen-soldaten. Ze komen hem op halen. Hij beseft wat er staat te gebeuren, probeert nog zijn vrouw gerust te stellen maar dat gaat moeizaam.
In hun midden wandelt hij naar de onherbergzame plek waar hem ongetwijfeld zijn einde staat te wachten. Hij weet dat deze partizanen, waarvan één een oude schoolmakker is, hem de dood van drie van hun collega's in de schoenen zullen schuiven. Ze gaan er daarbij van uit dat hij hen verraden heeft aan de Duitsers.
Redding voor Suzhenya komt er als het partizanenduo op hun beurt onder vuur komt te liggen van andere milities. Al snel blijkt dat Suzhenya helemaal niet op die redding zat te wachten. Immers; hoeveel is er waar en hoeveel is er onwaar van de beschuldigingen? Zelfs als hij het niet gedaan heeft, kan hij onmogelijk blijven leven in de gemeenschap waar hij vandaan komt.

met: Vladimir Svirskyi, Vladislav Abashin, Sergey Kolesov

dinsdag, maart 21, 2017

Mein Blind Date mit dem Leben - Marc Rothemund

Mein Blind Date mit dem Leben op IMDb (7,1)
Fijne niets-aan-de-hand film , uitstekend voor de maandagavond. 3 mensen in de zaal en tóch een nagesprek, waar maak je dat nog mee?

Saliyah is een jonge vent van Sri Lankese afkomst die het goed doet op school. Kort voor zijn Abitur overkomt hem echter iets vreselijks: een aandoening aan zijn netvlies maakt dat zijn zicht afneemt tot slechts 5 procent van het gebruikelijke. Vanwege zijn eerdere uitstekende resultaten krijgt hij alle medewerking om zijn diploma te halen.
Voor hem is daarmee echter de kous nog niet af: hij wil door. Al vanaf zijn vroege jeugd wilde hij hotelier worden, een branche waarin volgens hem de hele wereld samenkomt. Het is natuurlijk de goden verzoeken: hoe wil hij die stevige opleiding doorstaan als hij niet ziet welke kamer hij schoonmaakt, welke drankjes hij mixt en inschenkt en welke tafel hij op welke wijze aan het dekken is?
Hij krijgt hulp en onvoorwaardelijke steun van Max, een medestudent die wel inziet hoe briljant Saliyah eigenlijk is. Samen slaan ze zich er wel doorheen, denken ze. Maar daarvoor moeten ze elkaar regelmatig als alibi, steun en backup dienen. Gaan ze slagen voor hun diploma ?

Hoewel je de plot al mijlenver zijn bochtjes ziet nemen, is dit toch gewoon een leuke en lekkere film. Doe je niemand kwaad mee.

Met: Kostja Ulmann, Jacob Matschenz , Anna Maria Mühe


woensdag, maart 15, 2017

A Bigger Splash - Luca Guadagnino

A Bigger Splash op IMDb (6,4)Vreemde film ,weet niet precies wat ik er van moet vinden. Mooie mensen, lege hoofden en weinig inzichten. We bevinden ons op het eiland Panterellia (mooi trouwens). In een chique villa herstelt een beroemde zangeres van een soort burn-out. Ze is haar stem kwijt en moet ontspannen: tournee afgezegd , even weg van de mensen. Hopen maar dat de stem terug komt.
De rust wordt wreed verstoord door een telefoontje van haar ex-partner: "over een kwartier landen we. Lachen, joh!".
Ze moet in een keer de knop omzetten: weg is  de rust, haar ex-man is een narcistische adhd'er die alle aandacht naar zich toe trekt, die je leeg zuigt.
Hij is in het gezelschap van zijn dochter, een mooie jongedame die het leven allemaal maar met een kritische blik bekijkt.
De rust is weg, direct is de situatie explosief. Ondanks alle pogingen om gezellig van feestje naar feestje, van etentje naar borreltje te trekken, zien we dat er iets staat te gebeuren. De spanningen tussen de ex-geliefden zijn voelbaar, maar ook de groeiende interesse van de vriend van de zangers voor de dochter van haar ex is opvallend. Er gaat iets knallen. Met een grote plons.

Het acteerwerk, dat is dan weer wel zeer oké. En het einde van de film wist iets van de leegheid die het eerste deel kenmerkt.
Met : Tilda Swinton, Matthias Schoenaerts, Ralph Fiennes, Dakota Johnson.



woensdag, maart 08, 2017

Verdwijnen - Boudewijn Koole

Verdwijnen op IMDb (7,0)
Lekker heavy arthouse. Zo'n film waarbij je jezelf betrapt op denken dat je eigenlijk al weet waar het eindigt maar dat het nog even weg mag blijven omdat de acteurs een grillige doch sterke weg er naartoe bewandelen.Rifka Lodeizen mag zichzelf inmiddels een gearriveerd actrice noemen in ons land (hoofdrollen in o.a. "Publieke werken" en "Tonio" maar geregeld kiest ze juist ook voor kleine en fijne producties als "Kan door huid heen" en nu dus deze).
Het verhaal is helder: Nederlandse dochter zoekt haar moeder op die op een eenzaam doch wonderschoon plekje in Noorwegen woont. Ze is heel dat lange stuk gereden om haar moeder iets te vertellen. Al snel blijkt echter dat juist de communicatie tussen die twee ontbreekt. Dochter koos ervoor bij papa te blijven in Nederland, moeder ging met het toen nog piepjonge broertje de sneeuwvlakten in.
Moeder is een moeilijk mens, kortaf en onvriendelijk. Maar de dochter is wel heel blij haar broertje weer te zien, ze doet toch een beetje een poging die jongen wat over opvoeding mee te geven omdat moeder dat klaarblijkelijk niet tot haar vermogens en verplichtingen rekent.
Wat de dochter haar wil vertellen, is gruwelijk. Door de continue confrontaties tussen de twee dames schuift ze steeds maar op om te zeggen wat ze op haar hart heeft: ze is ongeneeslijk ziek. Gaat ze het uiteindelijk melden of keert ze onverrichter zake terug naar Nederland? Bestaat er na al die jaren enige kans op toenadering?

Sterke film. Als je ervan houdt.
Met : Rifka Lodeizen, Elsie de Brauw

Fathers & Daughters - Gabrielle Muccino

Fathers & Daughters op IMDb (7,1)
An sich mag u het een prestatie noemen: dat ik een hele film heb uitgezeten waarin Russel Crowe de hoofdrol speelt. Er bestaan smalende plaatjes waarin een raadseltje wordt gespeeld met de afbeelding van de acteur: kijkt ie hier boos, blij , bang, of bedroefd? Laat ik het zo zeggen: mimiek is niet zijn effort.

Dat ik de film toch heb uitgekeken , komt doordat ik meedreef op het verhaaltje van de kleine krabbelaar die goed probeert te doen. In dit geval goed voor zijn dochtertje. Met haar alleen is hij overgebleven na een hevig ongeluk waarbij zijn vrouw omkwam en hijzelf een levenslange kans overhield op psychoses (eigenlijk meer epileptische aanvallen, maar dat vergeef je de Amerikanen).
Jake Davis is schrijver en niet eens zo'n slechte. Althans, hij won prijzen met zijn debuutroman en borduurt daarop voort. Echter: nu nieuw succes uitblijft, zitten zijn steenrijke zwager en schoonzus hem op de hielen. Ze hebben al een tijdje voor zijn dochter gezorgd toen Davis in het ziekenhuis lag en nu proberen ze de voogdij geheel naar zich toe te trekken. Argumentatie is dat Davis instabiel is, nog niet geheel hersteld en bovendien geen gegarandeerd inkomen heeft. Het wordt hard gespeeld. Davis moet alles op alles zetten om zijn dochtertje, van wie hij zielsveel houdt (en dat is wederzijds), bij zich te houden.
Tweede verhaallijn die door de film loopt is het volwassen leven van datzelfde dochtertje. Kate is een instabiele jonge vrouw, die moeite heeft zich te hechten en die seksueel nogal ongeremd is. Gaandeweg de film zien we de oorzaken van die instabiliteit, die uiteraard in het eerste deel van het verhaal liggen.

Het verhaal is vooral sympathiek. Niet licht of makkelijk, maar uiteraard ga je als kijker je voorkeuren opbouwen. Dat maakt dat de film wel met een voldoende wegkomt, hoe cliché de aanpak bij vlagen ook is.

Met : Russel Crowe, Amanda Seyfried, Aaron Paul 

dinsdag, maart 07, 2017

The happiest day in the life of Olli Mäkki ( Hymyilevä mies) - Aki Kauriskmäaki

The happiest day in the life of Olli Mäkki op IMDb (7,4)
We schrijven 1962. Het is nog ruim voor de periode dat Cassius Clay de bokssport tot een dermate glorieuze maakt dat de boksers zelf media-sterren worden. Olli Mäkki is beginnend profbokser, hij heeft eind jaren 50 de Europese titel in een lichtere gewichtsklasse behaald en gaat nu op voor zijn eerste wereldtitelgevecht. Het unieke aan dit gevecht is dat het in zijn thuisland zal worden gehouden: een aantal financierders hebben het voor mekaar, eh, gebokst om voldoende geld te vergaren voor dit evenement. Bokspromotor (en zelf ex-kampioen) Elis Ask werpt zich op om Olli klaar te stomen voor dit gevecht.
Daarvoor moet Olli ("De bakker van Kolkka" is zijn glorieuze bijnaam) huis en haard verlaten en naar het "hippe" Helsinki reizen. Daar wacht hem een mediacircus. Nou ja, circus anno 1962 dan. Hij moet met een miss op de foto, hij moet reclamewerkjes doen en er wordt een heuse film van hem gemaakt. Finland rekent op hem, ze doen het niet voor minder dan de wereldtitel.
Dat zijn nog de minsten van Olli's problemen: in de tussentijd is Olli verliefd geworden en eigenlijk wil ie niet te lang bij haar weg zijn. Daarnaast, en dat is een serieus probleem, is Olli op dit moment te zwaar voor zijn gewichtsklasse. Er zal nog fors moeten worden getraind wil hij op tijd klaar zijn voor de belangrijkste dag in zijn leven. Waarvan nog maar moet blijken of het zijn gelukkigste dag wordt.

Veel werk van deze regisseur gezien. Altijd kleinburgerlijk leed, op een droogkomische wijze gebracht. Zo ook deze. Als je van zijn werk houdt, is dit een fijne aanvulling. Als je niet tegen onderkoelde traagheid kunt, tegen kleine gebeurtenissen die groot uitpakken, sla hem dan over.

Met: Jarkkö Lahti , Oona Airola, Eero Milonoff


zondag, maart 05, 2017

Hidden Figures - Theodore Melfi

Hidden Figures op IMdb (7,9)

Of : hoe verlammend racisme kan werken.
Deze film toont duidelijk aan dat racisme een rem is. Een rem op gelijkwaardigheid, een rem op capaciteit en een rem op samenwerking. Pas als de blik ruimer wordt gezet, onstaat synergie, ontstaat productie en gaat de mens iets bereiken.
Ik vergeef deze film trekjes van drakerigheid, de boodschap is er te belangrijk voor. En , schokkend genoeg: het is een waargebeurd verhaal. Nog maar één generatie geleden ging de westerse samenleving op een gefrustreerde manier om met de medemens. De angst bleek onnodig, er is sindsdien veel bereikt.

Drie jonge zwarte vrouwen proberen hun weg te vinden in de wereld van de ruimtevaart. NASA is altijd op zoek naar de slimste mensen, naar de onnavolgbare wiskundige en de briljante architect. Probleem is dat in het tijdperk waarin de ruimtevaart begon te groeien de rassenscheiding nog volop aanwezig was. Aparte toiletten, aparte werkkamers en aparte behandeling. Je zou het bijna apartheid noemen.
Echter, omdat er een wedstrijd gaande is met de Russen moet alles op alles gezet worden om de eerste te zijn. En de beste. Helaas blijkt dat men daarbij nét over de hoofden heenkijkt van drie vrouwen die ze het beste direct hadden kunnen inzetten. Er is een lange weg voor nodig, er wordt tijd verspild en er wordt vernederd. Dusdanig dat men de wedloop blijkt te verliezen: nét voor de Amerikanen lukt het de Russen om een man de ruimte in te sturen. Dat allemaal in het beslissende jaar 1961. Let op dat jaar, de wereld veranderde. Ook voor u en mij.

Bij vlagen is de film larmoyant, iets te suikerzoet. Maar dat doet niets af aan het verhaal: dat is een signaal aan ons allen. Doe normaal, kijk naar wat iemand kan en niet naar wie iemand is. Pas dan ga je resultaten boeken, pas dan win je wedstrijden, pas dan werk je echt samen. Het is zo simpel. Nee, sorry, het líjkt zo simpel.
Het werd niet de Oscarwinnaar, maar de film incasseerde wel terecht een nominatie voor "beste film". Beetje geschiedenisles kan geen kwaad, ook niet voor de geoefende filmkijker.

Met : Taraji P. Henson, Janella Monae , Octavia Spencer, Kevin Costner, Mahershala Ali , Kirsten Dunst

Né quelque part (aka Homeland) - Mohammed Hamidi

Ne quelque part op IMDb (6,2)
Farid voelt zich Fransman. Zijn Algerijnse afkomst doet weinig ter zake , hij spreekt niet eens Arabisch. Hij verzwijgt voor zijn familie dat hij een Frans vriendinnetje heeft ,want alleen thuis leeft eigenlijk de Noord-afrikaanse sfeer nog.
Vader raakt ziek en moet worden opgenomen, precies op het moment dat er onrust is in het thuisland: het huis dat vader heeft gefinancierd met zijn werk in den vreemde dreigt te worden onteigend wegens bouwplannen van de Algerijnse overheid. Er moet iemand naartoe, maar vader kan zelf niet.
Farid wordt door de familie gedwongen maar heeft eigenlijk helemaal geen zin.
Moeizaam vindt hij zijn weg, langzaam komt hij in contact met mede-getroffenen en ze vormen een pact. Samen met de mooie Samira zet hij een actie op touw om rechtvaardigheid te krijgen voor zijn vader en de andere getroffen dorpelingen.
Intussen probeert Farid met zijn neef het uitgaansleven in de omgeving te verkennen. Bij een van de nachtelijke braspartijen loopt het uit de hand: Farid's neef piept er tussenuit. Met zijn paspoort. En vlucht naar Frankrijk. Farid kan nergens naar toe, zit vast en blijft gedwongen zitten in het achtergebleven gebied waar zijn familieroots liggen.
Hoe gaat hij zich hieruit redden? Wie kan hem helpen? Vader niet. Vriendin niet. De Algerijnen zeker niet. Het loopt spaak.

Met : Tewfik Jawlab, Jamal Debbouze , Zineb Obeid,   Julia de Bona

American Sniper - Clint Eastwood

American Sniper op IMDb (7,3)
Schietfilms. Bij opbod verkopen, wat mij betreft.
Ik ben deze toch gaan kijken omdat me destijds verteld dat de film veel op de psychologie ingaat en tja, dan praat je toch echt over andere dingen dan actie en piep-paf-poef.
Helaas voor mij lag de overhand toch bij het kundige schuttersgedeelte, helaas werd het een hommage aan de Amerikaanse soldaten die in den vreemde hun leven geven voor hun vaderland.

Chris Kyle heeft dus echt bestaan. Een Texaanse cowboy, die in de jaren 90 gealarmeerd wordt door het opkomend terrorisme tegen VS-ambassades in Afrika. Hij besluit zich aan te melden, hij kan wel aardig schieten. Feitelijk is hij al wat te oud voor de training maar hij slaat zich er door heen.
Eenmaal in Irak ontpopt hij zich als een topschutter: niemand anders in de toch zo glorieuze geschiedenis van US Army heeft zoveel personal kills op zijn naam staan als deze meneer Kyle.

In de tussentijd ontstaat natuurlijk weerstand van het thuisfront, dat vindt dat papa thuis moet zijn en dat anderen nu maar eens hun leven moeten wagen. Maar ja, meneer Kyle is van de rechtvaardigheid: het zijn onze mannen die worden vermoord door die rarabieren. En hij verhardt zelfs dusdanig in zijn strijd dat hij vastbesloten is om zijn Iraakse tegenhanger , net zo'n succesvolle scherpschutter als hij, persoonlijk uit te schakelen.

Zo'n film.

Met : Bradley Cooper, Sienna Miller

Our kind of traitor - Susanna White

Our kind of traitor op IMDb
13-in-1-dozijn spionage film waar ik slecht de aandacht bij kon houden.

Het draait allemaal om de Russische maffia die in de City van London een bonafide bank wil oprichten (althans: de buitenkant netjes, maar onderwater natuurlijk een witwas-instituut). Ze worden daarbij dwarsgezeten door de afvallige Dima , een rol van Stellan Skarsgard met raar haar.
Dima kiest een totaal onschuldige poëzieprofessor (Ewan McGregor) om zijn belastende informatie over de Russen naar Engeland gesmokkeld te krijgen. MI5 erbij, de professor is van goede wil maar wordt heen en weer geslingerd tussen alle verstrengelingen van de diverse partijen.
Voor de liefhebber.

Met : Ewan McGregor, Stellan Skarsgard, Naomie Harris ,

zaterdag, maart 04, 2017

Monsieur Chocolat - Roschdy Zem

Monsieur Chocolat op IMDb (7,1)
Aandoenlijke film met komische publiekslieveling Omar Sy in een wat serieuzere rol. Jazeker, hij speelt de clown. Daar is ie goed in. Maar in deze rol probeert hij ook meer van zijn kunnen te tonen waar het op het ware acteren aankomt.
Dat lukt niet altijd even goed, maar dat kan ook aan de keuzes van de regisseur liggen: het is een op waarheid gebaseerd verhaal: Rafael Padilla heeft echt bestaan en heeft in zijn tijd serieus geprobeerd een voet aan de grond te krijgen in de Parijse theaterwereld. Dat lukte slechts tijdelijk.

We ontmoeten Padilla als hij in het circus Delvaux werkt als kannibaal Kananga. De clown van dienst, George Footit, merkt dat hij moeite heeft mensen nog aan het lachen te maken en probeert nieuwe acts te bedenken. Plots krijgt hij het lumineuze idee zijn Pierrot-type te koppelen aan een sullige clown. Een duo, waarbij de andere helft ook nog eens neger is. En dus rechtmatig op zijn falie kan krijgen. Ze reizen naar Parijs en bouwen een act waarbij de donkere acteur (al snel "Meneer Chocola' gedoopt) elke keer er van langs krijgt: hij wordt geschopt en geslagen, maar behoudt zijn komische waardigheid.
Het publiek vreet het, de zalen zitten vol en beide acteurs eten er goed van. Nou ja, de blanke iets meer dan de donkere. Die rechtsongelijkheid begint Padilla te steken. Hij droomt van een serieuze carrière, hij kent zijn Shakespeare, maar het blijkt lastig te realiseren.
Hij en Footit groeien uit elkaar, hun duo-carrière splijt. Het is de vraag of Monsieur Chocolat daar verstandig aan gedaan heeft.

Met : Omar Sy, James Thierrée , Olivier Gourmet


Manhattan Nocturne (a.k.a. Manhattan Night) - Brian Decubellis

Manhattan Nocturne op IMDb (6,2)
Niet goed, wel spannend. Zo ervoer ik deze misdaadthriller gisteravond. Hier en daar wat gezochte plotwendingen, maar toch zat je af te wachten of en hoe onze hoofdpersoon het tot een einde zou brengen.

Die hoofdpersoon is Porter Wren, een rol van de immer aandoenlijke Adrian Brody. Porter is misdaadjournalist in New York, die op gezette tijden zijn scoops heeft maar verder een marginaal bestaan leidt. Als de krant waarvoor hij schrijft, wordt overgenomen door een zakenman met bizarre reputatie moet hij opdraven op een feestje. Daar ontmoet hij Caroline Crawley, een bloedmooie jonge vrouw die hem aanspreekt omdat ze hem van zijn fotootje naast zijn rubriek kent. Ze trekt hem mee in een gevaarlijk verhaal en misbruikt haar welgevormde uiterlijk om Porter te overtuigen voor haar op onderzoek uit te gaan.
Het gaat al snel van kwaad tot erger. De schrijver zet zijn ingedutte huwelijk op het spel door te vallen voor de avances van deze dame (een rol van Yvonne Strahovski). Hij duikt in de afpersingszaak die speelt rondom haar persoon en , juist ja, de zakenman die zijn krant heeft overgenomen.

Met : Adrian Brody, Yvonne Strahovski , Jennifer Beals

vrijdag, maart 03, 2017

Black Cat, White Cat - Emir Kusturica

Black Cat White Cat op IMDb (8,1)
Oude films (her)zien doe ik niet vaak. Te weinig in ieder geval. Er is natuurlijk ook veel te veel nieuw werk dat ik nog moet zien, dat ontneemt mij de tijd om eens terug te bladeren in het rijke filmregister. Gisteravond was dat anders. Er was "Mannenclub", er was een filmavond bij onze bijzondere gastheer in de binnenstad. Uit zijn collectie toonde hij ons deze, in het kader van het thema "Familieleven en zakendoen"

BCWC is een film van naam en faam, hij staat met een 8,1 enorm hoog aangeschreven op de moviedatabase. Gevoelsmatig denk je dat je naar een jaren80-film zit te kijken, maar hij is nog geen 20 jaar oud. Het is slapstick, het is grappig en bij vlagen zelfs hilarisch. Maar wel gedateerd.

Ritselaars en maffiose zigeuners vormen de hoofdpersonen, waarbij het verhaal voornamelijk draait om de niet al te geslaagde sjacheraar Mlatko. Steeds op zoek naar de grote slag, denkt hij zijn kostje gekocht te hebben door een met benzine volgeladen trein te overvallen. Hij gaat een deal aan met wat onderwereldjongens, die hem vervolgens genadeloos neppen. Mlatko is al zijn geld kwijt en moet afbetalen. Onderdeel van die afbetaling is de eis dat Mlatko's zoon met de onbemiddelbare zus van de maffioos gaat trouwen. Die zoon wil natuurlijk niet, die heeft zijn zinnen op een ander meisje gezet. En de zus wil ook niet, dus het echtpaar zet een plan op om er onderuit te komen. Dat gaat niet zonder de bemiddeling van de capo di tutti capi, die handig zijn spel speelt tussen Mlatko en de randdebiele maffioos in. Eind goed?


woensdag, maart 01, 2017

Moonlight- Barry Jenkins

Moonlight op IMDb (7,8)
Altijd fijn als een film een beetje controverse oproept. En helemaal als ie ondanks die controverse zelfs de Oscar-winnende film wordt. Moonlight wordt huizenhoog bejubeld, hetgeen weer tegenstand oproept van mensen die hem slaapverwekkend dan wel rolbevestigend vinden. Uiteraard moet ieder er het zijne van vinden. Ik zet daarom een stap opzij, even weg van controverse en reputatie, en beschrijf hoe ik de film ervaren heb.
Volgens mij heb ik gekeken naar een indringende film. Vooral in het eerste deel zaten wat mij betreft een aantal confronterende momenten. Chiron is een klein timide mannetje dat veel geplaagd wordt. Al snel leren we waarom: hij is verlegen en bescheiden terwijl hij woont in een rauwe wijk waar armoede en drugs de leefwereld bepalen. Mama is crack-verslaafd, is weliswaar bij vlagen heel lief voor hem maar verwaarloost op schandalige wijze de zorg voor het jonge ventje, dat ook nog eens bezig is te ontdekken waaróm ie nou zo anders is dan al die andere stoere gassies in de straat. Hij is - dan nog latent- homoseksueel en moet regelmatig de hoon van de groep over zich heen laten komen. Alles verandert als hij de steun krijgt van Juan, de wijkdealer. Die ontfermt zich over het jongetje, geeft hem veiligheid en eten en drinken. Op zijn beurt leert Juan weer veel van de ontwapenende vragen die "Little" Chiron hem stelt: het maakt hem duidelijk dat hij juist iemand is die de verslaving van Chiron's moeder in stand houdt.
We leven in drie verschillende levensfasen met de jongen mee: jochie, tiener en uiteindelijk volwassene. Uit alles blijkt dat in de jeugd de kiem gelegd wordt voor zijn moeizaam bestaan. Uiteindelijk kiest hij ervoor om de confrontatie aan te gaan met jeugdvriend Kevin, die hem veel goeds maar uiteindelijk ook het meest kwade heeft gegeven dat hij kon treffen.

Zelf zeg ik: goede film, boeiende film. Meer dan over homoseksualiteit of de zwarte identiteit ging het volgens mij over een moeilijke jeugd. Een jeugd die verantwoordelijk is voor  het leggen van de kiem van veel leed bij een kwetsbare persoonlijkheid. Ondanks liefde, warmte en vriendschap blijkt er al vroeg iets te kunnen worden stukgemaakt. Het kan geen kwaad om deze film te ondergaan en eens te spiegelen hoe veilig je zelf eigenlijk bent opgegroeid, hoe makkelijk het jouw leven verging ten opzichte van die van dit aandoelijke jongmens.

Met : Ashton Sanders, Naomi Harris, Mahershala Ali en Janella Monae

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...