woensdag, september 27, 2017

Deepwater Horizon - Peter Berg

Deepwater Horizon op IMDb (7,2)
Wat doe ik mezelf toch aan dat ik films als deze gewoon toch ga bekijken? Ik vind er niks aan. Ik kan er weinig aan doen: rampenfilms spelen zich wmb af volgens een bekend scenario. Punt 1 is dat je weet dat je naar een rampenfilm kijkt. Punt 2 is dat je weet dat de ramp gaat komen, ondanks enkele pogingen die te vermijden. Punt 3 is de strijd om te overleven, waarvan je weet dat niet iedereen dat gaat halen. Punt 4 is dan de catharsis en de nazorg.

Toen je destijds het krantenbericht las over de ontploffing en vervolgens de brand op het booreiland Deepwater Horizon wist je al dat er een verfilming in zat. Welnu: die is er vorig jaar gekomen.
Hier gaat het om de wisseling van de wacht op het eiland waarbij de nieuwe ploeg zich afvraagt of de vorige wel de juiste (en álle) tests heeft gedaan om tot boring in de oceaanbodem over te kunnen gaan. We krijgen te maken met de geldbeluste eigenaren van BP , die bewust risico's nemen om maar zo veel mogelijk winst te halen. En we krijgen te maken met de bemanning die eerst opstandig is maar toch uiteindelijk moet luisteren naar de hoge (brood)heren. En dan gaat het mis.

Met : Mark Wahlberg, Kurt Russell, John Malkovich, Gina Rodriguez

zondag, september 24, 2017

Sing Street - John Carney



Belandde ik zomaar in een jeugdfilm, al leek het door de beschrijving aanvankelijk niet zo. Hoe dan ook, redelijk vermaakt bij dit feelgoodje. 

Conor is een knultje van 15 die - vanwege de penibele financiële situatie thuis- van school moet veranderen en terechtkomt bij intimiderende priesters en bully'ende schoolplein-etterbakken. 
Hij ontdekt aan de overkant van het schoolplein een stoer meisje, een jaar ouder dan hemzelf. Hoe haar te imponeren? Hij verzint dat hij in een band zit en vraagt haar in een video te spelen. Als ze toezegt, heeft hij zichzelf voor het blok gezet. Hoe dan? 
In no time formeert hij een bandje en begint liedjes te schrijven. Uiteraard is het meisje de grote inspiratiebron, uiteraard zijn er vele andere tijdgeest-invloeden en komt het zowaar tot een heus repertoire en een heus optreden. Maar ja, wat is het allemaal waard als het meisje van Dublin naar London verhuist? 
Weltschmerz en puberleed, het levert in deze muzikale setting best een aardig filmpje op. 

Jack Reynor

Inferno - Ron Howard

Inferno op IMDb (6,2)
Totaal niet mijn type film, maar ik weet wel altijd de krenten uit de Dan Brown-pap te halen. Historisch verantwoorde verhaallijnen, beetje kunst en cultuur en veel prachtige steden en gebouwen.
Ditmaal zitten we voornamelijk in Florence. En dat vind ik fijn. Via Venetië belanden ze later in de film ook nog in Istanbul. En dat vind ik ook heel fijn. Daarnaast: Botticelli, het Uffizi en Dante. Heel veel Dante. Allemaal prachtig, daarom kan ik deze films in ieder geval uitzitten.

Tom Hanks is opnieuw de historicus Robert Langdon, die zich moet beijveren om een nieuwe uitbraak van de pest te voorkomen. Die uitbraak is gepland door een "mad professor" , de steenrijke heer Zobrist die lezingen geeft over de overbevolking van de wereld. Hij wil nu zijn plan ten uitvoer brengen om die te halveren.
Langdon wordt geholpen door Sienna Brooks, een charmante verpleegster die ook nog eens hyperintelligent is. Samen proberen ze de agenten van World Health Organisation voor te blijven, die ook op zoek zijn naar de cilinder waarin zich de aanwijzingen moeten bevinden die leiden naar de bron van de ziektekiemen, die Zobrist ergens kundig verstopt heeft.
Er gebeurt een hoop, het is opnieuw een drukke film geworden: het zal wel in de boeken zitten waar deze verhalen uit voortkomen. Die boeken kennen veel liefhebbers, dat zullen de films ook wel hebben. Als ik hem ontleed, heb ik toch ook een leuke middag gehad.

Met : Tom Hanks, Felicity Jones, Omar Sy, Sidse Babett Knudsen, Irrfan Khan

Tulipani : Liefde, eer en een fiets - Mike van Diem

Tulipani op IMDb (8,3)
Hutje bij mutje zaten we gisteravond, nog slechts 2 plekken vrij van de 110 stoelen. Dat doet onze organisatie goed, blijkbaar heerst er een goede vibe rondom deze film. Opener van het Nederlands Film Festival, een alom gewaardeerde hoofdrolspeler en een ooit met een Oscar beloonde regisseur. Dan kom je al gauw tot een interessant project. Ik heen dus. Voor mij betrof het een niemendalletje, een stukkie feelgood. Daar is niks mis mee, het is eerder mijn probleem dat ik meer diepgang verwachtte. Het was een knusse zaterdagavond, de zaal lachte regelmatig hardop. Voor mij dus reden om hier niet al te hard over te oordelen. De film doet zijn werk.

Gauke is een Zeeuwse boerenzoon. Bij de watersnoodramp laat vader hem de boerderij en het land na, maar hij heeft helemaal geen zin meer in natte voeten. In de opvang, direct na de ramp, verandert Gauke zijn leven voor eeuwig: hij verkoopt zijn erfdeel én hij ontmoet een vrouw die hij later de moeder van zijn kinderen wil laten worden. Een hete nacht etcetera .
De volgende ochtend stapt hij op de fiets en rijdt in één ruk door naar Zuid-Italië. Daar belandt hij in een klein dorpje. Rijk man als hij door de verkoop is geworden, koopt hij daar een boerderijtje en stopt de bollen - die hij bij de verkoop van de koper heeft gekregen - in de grond.
Hij leert Italiaans, hij mengt zich onder de bevolking en bouwt zijn bestaan op. En ja hoor, daar is opeens de vrouw die hij in de shelter heeft bezwangerd. Niets staat een fijne toekomst voor het gezinnetje in de weg. Nou ja, niets.
Het is niet voor niets Zuid-Italië: de afpersers komen al gauw op het succes van de grote Hollandse tulpenreus af. De bevolking schijt bagger, maar een Zeeuw laat zich niet afschrikken. En dat kon hem nog wel eens bezuren.

Met : Gijs Naber. Ksenia Solo , Giancarlo Nannini , Lidia Vitello, Donatella Finoccharrio


vrijdag, september 22, 2017

Snowden - Oliver Stone

Snowden op IMDb (7,3)

Onderhoudende film. Maar niet omdat ie nou zo knap of spannend gefilmd is, nee. Gewoon omdat het onderwerp zo verdomde interessant is. En uiteraard ook omdat het een verhaaltje van macht is. Een macht die dit keer eens in handen valt van het kleine radertje, dat daarmee een mogelijk verpletteren door te grote wielen weett te verkomen.
Het verhaal is bekend: Edward Snowden is een briljant IT'er, die voortvarend carrière maakt bij diverse Amerikaanse intelligentie-diensten. CIA, NSA en zo, u kent de termen wel.
Oorspronkelijk is Snowden rechtgeaard, op het patriottische af. Hij werkt zich het schompes, ten koste van zijn gezondheid en zijn relatie. Voor hem is het woord 'nerd' uitgevonden, maar hij doet toch pogingen er een dynamisch familie- en seksleven op na te houden.
Maar het werk slokt hem steeds meer op, hij krijgt epileptische aanvallen en neemt - met die wetenschap in het achterhoofd- een baan aan op een NSA-centrum in Hawaii. Het leven daar doet hem aanvankelijk goed, maar al snel raakt ie wederom te diep in de materie. Er breekt iets in hem , als hij ziet hoe makkelijk de regering - ja , ook die van de hem sympathieke Obama- genadeloos informatie verzamelt van alle Amerikaanse , maar ook van vele andere burgers op aarde.
De rest is bekend: hij werkt aan bekendmaking van die gegevens, hij moet dat in het geheim doen en hij duikt onder. Uiteindelijk krijgt hij asiel in Moskou , als hij door de VS tot ongewenst burger is verklaard.
Ondanks een keur aan bekende acteurs (Tom Wilkinson, Shailene Woodley, Rhys Ifans) wordt er maar matig geacteerd. Verplicht nummertje voor de acteurs, zo lijkt het. Maar oke, het verhaal redt de film.

Met : Joseph Gordon - Levitt , Shailene Woodley, Rhys Ifans, Tom Wilkinson

dinsdag, september 19, 2017

Mother! - Darren Aronofsky

Mother! op IMDb (6,8)
Het is uiteraard goed als je in je persoonlijke evaluatie van een film de naam David Lynch voelt opkomen. Net als Lynch creëert Aronofsky veel verwarring bij de kijker, net als Lynch (en bijvoorbeeld ook een Malick) laat ie de film een aantal keren kantelen qua tempo en sfeer.
Niet dat dat nou een onverdeeld plezier is: ik heb een redelijk deel van de film als overbodig ervaren, het leidde me zelfs af van het verhaal dat ik dacht dat hij wilde vertellen. Aan de andere kant: toen er langzaam een eind kwam aan die waanzin, had ik volgens mij wel opeens door waarnaar ik zat te kijken. Voor mij maakt dat een knappe film, het hoeft niet allemaal gemakkelijk te zijn.

Mother! is in ieder geval een spannende film, bijna constant is de sfeer verontrustend. Er gaat iets heel ernstigs aankomen, je voelt het. Je voelt het als de eerste bezoeker binnenkomt in de villa van de hoofdrolspelers, die nergens in de film bij naam genoemd gaan worden. Hij is dichter, maar kampt met een enorm gebrek aan inspiratie. Zij is vele malen jonger dan hij en knapt het hele huis voor hem op - er heeft een grote dramatische brand plaatsgevonden waarna hij al zijn herinneringen en bezittingen is kwijtgeraakt.
Aan alles zie je dat ze consensus hebben over hun rolverdeling, maar aan alles zie je ook dat zij meer wil. Als hij zich tegenover de bezoekers laat ontvallen dat ze bezig zijn een kind te krijgen, is haar blik veelbetekenend. Waarom hebben zij daar zelf nog nooit over gesproken en doet hij dit wel naar buiten? Schildert hij het allemaal mooier af dan zij weet?

Het is onmogelijk om te beschrijven hoe de film escaleert, hoe dat kalme echtpaar in een paar stappen hun bestaan in een draaikolk ziet belanden. U mag hier stoppen met lezen, ik wil alleen nog maar mijn eigen interpretatie geven, die ik pas achteraf heb gevormd:
regelomhaal 1
regelomhaal 2
regelomhaal 3. STOP HIER!

Weet u wat? Ik zet mijn interpretatie in een comment hieronder, die hoeft u dan niet te lezen.



Met : Jennifer Lawrence, Javier Bardem, Ed Harris, Michelle Pfeiffer.


Dancer - Steven Cantor

Dancer op IMDb (7,9)
Interessante documentaire. Interessant drama ook. Dancer vertelt het her en der bekende verhaal van Sergei Polunin, een Oekraïens jongetje dat uitgroeit tot 's wereld meestbelovende balletdanser. Van zijn eerste gymnastische trainingen , via de eerste lieve balletjuf tot aan de Spartaanse hardheid van het London National Ballet en balletgezelschappen in Rusland.
Alles moet opzij in het gezin, hun enige kans op een uitvlucht uit het miserabel bestaan is succes voor Sergei. En die maakt het waar. Aanvankelijk. Als hij eenmaal, ver weg van familie, in London zijn successen viert , begint bij hem de twijfel. Hij krijgt moeite met de druk, begint te bezwijken voor de verleidingen des levens. Dansen blijft het leukste wat er is, maar waarom is het verder zo onbetekenend in zijn leven? Hij maakt zich op voor een grande finale: hij wil afscheid nemen met een grootse choreografie: die van de clip van "Take me to church" van zanger Hozier. En de rest is history.


maandag, september 18, 2017

The Last Waltz - Martin Scorsese

The last waltz op IMDb (8,2)
8,2 op IMDb. Voor een film uit 1978. Dat zegt wat. Dat zegt heel wat.

Gistermiddag hadden wij de derde editie van onze muziekfilm-middagen "Elly de Waard ontmoet...". Naar aanleiding van haar eerder dit jaar verschenen boek "Het jasje van David Bowie" pikken we een van de vele interviews en verhalen er uit om een artiest nader te belichten. Uiteraard moet er dan een documentaire of film van beschikbaar zijn, we zijn een filmtheater tenslotte. Twee uitverkochte edities hadden we al (met Bowie en Zappa heb je natuurlijk cashcows in huis) maar ook voor de band trokken we toch weer een voor 60 procent gevulde zaal. Velen kwamen de film opnieuw zien, maar nu een keer op het grote doek. Blij dat we hadden gekozen voor de digitale Londense versie van de film, zodat het beeld en geluid extra goed overkwamen. We misten weliswaar de ondertiteling die de dvd wel heeft, maar beeld en geluid waren subliem.
Over de film kan ik natuurlijk weinig anders meer toevoegen dan dat het een aaneenschakeling van speelplezier is. Kundige muzikanten, daar was je al van verzekerd. Maar de vreugde waarmee The Band dit laatste concert ten gehore bracht is ongekend. Wellicht komt dat door de keur aan gastartiesten (Neil Young, Muddy Waters, Van Morrison, Bob Dylan, de prachtige stemmen van Emmylou Harris en Joni Mitchell: het kon echt niet op.)
Het was een weelderig genot om deze middag aan elkaar te mogen praten en met plezier de film te ondergaan.

zaterdag, september 16, 2017

Wind River - Taylor Sheridan

Wind River op IMDb (8,1)
Sterke indruk maakt deze (8,1 op IMDb haal je ook niet zomaar). De film is rauw, vertelt het bekende verhaal van vermoorde jonge meisjes in een omgeving vol problemen. Qua sfeer deed ie me bij vlagen denken aan "Winter's bone" , de krachtige debuutfilm van Jennifer Lawrence. Ook hier zitten we diep in de binnenlanden van Noord-Amerika, in dit geval de bevroren vlaktes van Wyoming. Ook hier zitten we met een bevolking die wantrouwend kijkt naar het gezag en de staat, ditmaal zijn het de verjaagde Arapahoe-indianen die in dit kansloze gebied moeten zien te overleven. Werk is er bijna niet, de winter domineert het jaar en de enige uitweg voor velen zijn drank en drugs. Als in zo'n gemeenschap een vermoord meisje wordt gevonden, wil men weliswaar dat het opgelost wordt maar dat wil nog niet zeggen dat de ingevlogen FBI-agenten een warm welkom wordt geheten.

Jeremy Renner is de ijzersterke spil van de film. Hij is de doortastende jager Cory Lambert, die de regio vrijhoudt van wilde dieren die het vee aanvallen. Hij heeft zijn sneeuwscooter, enkele jachtgeweren en mag zijn eigen kogels fabriceren. Als er , middenin een angstaanjagende sneeuwstorm , een meisje uit het dorp gevonden wordt dat duidelijk slachtoffer is van een misdrijf, weet hij door zijn natuurlijke inzicht de sporen veilig te stellen. Daarmede is hij direct de belangrijkste informant van de snel opgetrommelde FBI-agente Jane Banner (Elizabeth Olsen). Deze dame schrikt van de weerbarstige houding van de lokale bevolking en vraagt Lambert haar tussenpersoon te zijn en daarmee feitelijk haar assistent.
Stukje bij beetje ontrafelen we zowel het geheim van het dorp als het geheim van Lambert. Zijn ruwe maar constructieve houding wordt langzamerhand verklaarbaar.

Hoewel stevig rauw kent de film ook een optimistische boodschap. Er wordt door iedereen weliswaar langs het randje van het recht gewerkt, maar dat betekent nog niet dat er geen gerechtigheid is.
Imponerende film. Ik zou 'm doen.

Met: Jeremy Renner , Elizabeth Olsen, Julia Jones, Graham Greene

vrijdag, september 15, 2017

Exhibition on screen: I , Claude Monet - Phil Grabsky

I, Claude Monet op IMDb (6,8)

Een nieuw initiatief voor de vaderlandse filmtheaters: onder de noemer "Exhibition on screen" wordt min of meer het museum naar het theater gebracht. Diverse wereldberoemde kunstenaars krijgen elk een eigen aflevering, ik was bij onze lokale primeur: het ging over Claude Monet.
Nog afgelopen maart wandelde ik door de Monet-zalen van de Orangerie, het kleine Parijse broertje van Orsay en Louvre. Diep onder de indruk van de zeggingskracht van zijn werk was ik. En dus kon ik deze aanbieding niet weigeren. Nou ja, aanbieding, ik betaalde 11 euro maar dat was mede doordat er ook een fijne inleiding werd gegeven. Bij ons gebeurde dat door Jeroen Damen van Mandarte, die een aanstekelijk verhaal vertelde en al vooraf aan ons enthousiasme over de kunstenaar te voorschijn bracht.

Voor de film is gekozen voor een vertelling van Monet's brieven (met de prettige vertelstem van Henry Goodman, heel rustig en beslist). Op deze wijze lopen we aan de hand van de 18-jarige Monet langzaam door zijn leven heen: werk, vrouwen, kinderen, overheid, de wereld, vriendschap, dood. Alles is uiteraard van invloed op de kunstenaar , niet voor niets is hij de maatgever van het impressionisme. Nu ik deze film gezien heb, weet ik dat er een betere naamgeving kan zijn voor de kunststroming dan deze.
Bijzonder intrigerend geheel, ik ga proberen om meer van deze reeks te volgen.



dinsdag, september 12, 2017

The Beguiled - Sofia Coppola

The Beguiled op IMDb (6,9)
Niet slecht, maar ook weer niet heel goed. Niet zo goed als andere dochter-Coppola dingen die ik zag. Laat ik het zo zeggen: deze komt áchter Virgin Suicides, Marie Antoinette en Lost in Translation, maar toch nog wel vóór the Bling Ring. Uw volgorde mag anders zijn uiteraard.

Als u deze gaat zien, kijkt u in ieder geval opnieuw naar een goed verzorgde, fraai gestileerde film met opnieuw alle aandacht voor de kracht van vrouwen/ Dat is wel een dingetje van de regisseur. In deze film zien we de kracht in verschillende gradaties terug en zien we het zelf bij de personen zelf toe- dan wel afnemen.

1864, de Amerikaanse Burgeroorlog is nog volledig op gang. Een klein weeshuis voor meisjes weet de kop nog net boven water te houden. Alleen de kinderen die echt nergens meer heen konden, zijn gebleven. Eén van hen treft tijdens een boswandeling een gewonde soldaat aan in het bos. Een vijandige (Noordelijke) soldaat nog wel. Echter: het meisje doet de hele dag niets anders dan deugdzaamheid leren, dus neemt ze de soldaat mee naar huis. Alwaar de leiding in eerste instantie schrikt, maar dan ook snapt wat hun humane plichten zijn. De wond wordt gehecht, de soldaat wordt gewassen en krijgt kans op een herstel voordat hij overgeleverd zal worden aan de zuidelijke troepen.
Maar er broeit iets. Stuk voor stuk blijken de dames - van jong tienermeisje tot "ouwe vrijster" Miss Martha - gevoelig voor de aanwezigheid van een man. Een voor een proberen ze hun charmes uit op John McBurney, de soldaat die onder al die warmte snel herstelt. Hij voelt verdomd goed dat hij de dames tegen elkaar kan uitspelen om aldus zijn toekomst veilig te stellen. Hoe sterker hij wordt , hoe meer hij de dames het hoofd op hol brengt. Totdat zijn vrijpostigheid hem ongelukkig wordt en alle settings in het huis plots omgedraaid zijn.

Coppola speelt met macht, ze laat hem beurtelings in andere handen liggen. Waardoor deze film een schijvenspel wordt, waarbij steeds iemand anders de overhand krijgt. De moeite waard om te bekijken, al gaat het niet een Oscar-nominatie wegslepen.

Met : Colin Farrell, Kirsten Dunst, Nicole Kidman , Elle Fanning

dinsdag, september 05, 2017

The Danish Girl - Tom Hooper

The Danish Girl op IMDb (7,1)
In de nabespreking van "Una Mujer Fantastica" vorige week kwam deze titel op de proppen. Vanwege een ten dele vergelijkbaar verhaal. Ik werd daarbij getipt dat ie op Netflix stond en ging het dus maar eens aaneen breien.
Prima film. Bij verschijning stond het verhaal me in zoverre tegen dat ik bang was dat Eddie Redmayne er een gimmick, een travo-spelletje, van zou maken maar dat blijkt niet het geval. Op redelijk geloofwaardige manier zet hij neer dat hij in een verkeerd lichaam zit, dat Einar altijd al Lily heeft willen zijn. Het komt pas naar buiten als zijn vrouw, schilderes Gerda, hem vraagt om te poseren in panty, als haar model niet komt opdagen.
Lang onderdrukte verlangens worden aangewakkerd en stukje bij beetje gaat Einar het vrouwelijke pad op. Eerst alleen in travestie, eerst louter verkleed. Maar gaandeweg blijken zijn wensen dieper te liggen en wil hij ook daadwerkelijk vrouw worden, hij wil zich laten opereren. Dat zou nu veel minder problemen opleveren dan in de tijd waarin deze film speelt. Eind jaren 20, ten dele in het preutse Denemarken en ten dele in het mondaine Parijs. Op die laatste plek rijpt zijn plan, maar de belangrijkste vraag is of de medische wetenschap op dat moment al zo ver is.
Einar en Gerda, aanvankelijk gelukkig getrouwd, doorlopen een proces van uit elkaar groeien en uiteindelijk weer bij elkaar komen. De liefde is groter dan het onbegrip.

Voor de tweede dag achtereen een film met de Alicia Vikander en ik geef nu toe dat ik haar in déze film echt vond acteren. Eindelijk is ze meer dan een erg fraai gezichtje, hier laat ze serieus wat zien. Ze speelt met verve de rol van onbegrepen vrouw die vervolgens zelf een overload aan begrip toont.
Sterk.

Met : Eddie Redmayne, Alicia Vikander, Matthias Schoenaerts , Sebastian Koch

Tulip Fever - Justin Chadwick

Tulip Fever op IMDb (6,4)
Het was ondanks het ingenieuze , zelfs ietwat complexe plot dat ik de film als niet helemaal geslaagd beschouw. Het verhaal ja, dat zit goed gevlochten in elkaar: de verandering in gemoedstoestand van de respectievelijke hoofdrolspelers houdt de vaart erin bij het bekijken van deze film. Aan de meeste acteurs ligt het ook niet: Alicia Vikander is een fraaie verschijning die hier iets meer verschillende stemmingen speelt dan in eerdere films die ik van haar zag, Christoph Waltz valt sowieso zelden tegen en de bijroltypes (Tom Hollander, Dane de Haan en Jack o Connell) dragen allen ook hun steentje bij.
Waarom dan? Nou , ik zat me welhaast te ergeren aan de te zeer aanwezige computer. Het verhaal speelt in de 18e eeuw, maar aan alles zie je dat decors, scheepjes en sowieso alles met diepte uit de digitale breinen van een aantal harde werkers komt. Hoeft geen bezwaar te zijn in film, men kan ook moeilijk zonder, maar hier vond ik het storend. Bij lange na haalt men niet een 2 of 3D - gevoel, het is allemaal te plat. En dan die overmatige drukte die de mensen op de Amsterdamse kades uitoefenen. dat werkt ook niet mee. Maar goed, het kan persoonlijk zijn; wie weet ervaart u het geheel anders.

Sophia is een (mooi) weesmeisje dat opgroeit in een klooster. Het komt de abdis (Judi Dench) goed uit dat het meisje weggekocht wordt door een rijke koopman. Die moet zij een erfgenaam gaan schenken, zodat zijn bedrijf kan blijven bestaan. Met de nodige tegenzin geeft het meisje zich in de sponde over aan de kinderlijke aandrang van haar man Cornelis.
Cornelis is een rijk man en vaardigt een opdracht uit aan een schilder om portretten van het echtpaar te maken. U snapt: die schilder, dat is een mooie vurige jongen, iemand die de gevoelens van het meisje van de spaarbrander-stand af haalt. In de tussentijd raakt de vriendelijke dienstmeid in verwachting van haar vrijer, juist als die denkt dat zij het met...de schilder aanlegt. Hij vergist zich uiteraard, want de dame die hij ziet lopen is stiekeme Sophia.
De beide dames sluiten een verbond: zogenaamd is Sophia in verwachting, zij zal daarna het kindje "ter wereld brengen" als de wettige erfgenaam van Cornelis. Maar helaas, hun plan bevat gaatjes en het dreigt allemaal mis te gaan. Dit gebeurt allemaal tegen de achtergrond van de rijzende en vervolgens instortende handel in tulpen. Een waargebeurde periode die de geschiedenis in is gegaan als de :"Tulpenmanie".

Nogmaals: ik vraag u zelf te oordelen, het kan best zijn dat ik te kritisch zit te kijken .

Met : Alicia Vikander, Christoph Waltz, Tom Hollander, Dane de Haan, Judi Dench


vrijdag, september 01, 2017

Una Mujer Fantástica - Sebastian Lello

Una Mujer Fantástica op IMDb (7,6)
Indrukwekkende film. Ik vermoed -vanwege het onderwerp - dat de Academy iets te conservatief is om deze film voor te dragen voor beste buitenlandse film , maar als speelfilm an sich (en zeker qua acteerwerk) is dit een monumentale film. Gisteren in première gegaan, de recensies zijn denderend. Weliswaar verlieten enkelen na een half uur de zaal (waarom , in vredesnaam waarom?) maar zij die bleven werden langzaam het verhaal ingezogen.

Marina is zangeres, is verliefd én is bezig met het transgender proces. Haar paspoort vertelt nog haar mannennaam maar ze laat zich overal al Marina noemen. Binnenkort zal dat ook gewoon haar officiële naam zijn. Haar partner is een "oudere"man , richting 60, maar dat deert haar niet. Ze dansen, ze gaan uit eten, ze seksen. Niets staat hun persoonlijk geluk in de weg.
Dat pakt anders uit als haar man Orlando midden in de nacht opstaat met duizeligheden. Hartproblemen? Het blijkt nog heviger dan dat, het blijkt een hersenbloeding. Ze willen direct naar het ziekenhuis, daarbij valt Orlando ook nog eens van de trap. Met zijn verwondingen en de aandoening verliest Orlando onderweg het bewustzijn. Kort na aankomst overlijdt hij.
Alle grond stort onder de voeten van Marina weg. Ineens is zij niet meer de liefhebbende partner, maar is ze in de ogen van artsen en politie verdachte. En , erger nog, in de ogen van de familie van Orlando is ze een rare indringer, een schande van een mens dat van hun Orlando had moeten afblijven.
Ze moet het huis verlaten, ze verliest het contact met hun hond, ze ondergaat vernederende controles en verhoren en wordt ook nog eens buitengesloten van de ceremoniële plechtigheden rondom Orlanda's crematie. Eigenlijk verliest ze álles. Alles, behalve haar waardigheid.

Een fenomenale acteerprestatie van Daniela Vega. Het kan niet anders of iedereen die de film ziet gaat onvoorwaardelijk aan haar kant staan. Bijzonder mooie film.

Met : Daniela Vega, Francisco Reyes, Luis Gnecco

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...