Vermakelijke film. Als je een beetje door de zure randjes van de rock-n-roll zelfkant heen kunt kijken, that is. Je kunt deze film op 2 manieren ervaren: of je ergert je g&g aan het botte gedrag van de hoofdrolspelers of je ziet de humor van de zwarte kanten van onbezorgd gedrag in.
Erg sympathiek zijn de meeste personages namelijk niet: elk hun eigen problemen of merkwaardigheden waar je je wel of niet mee identificeert. Maar ook vormen ze al meer dan 30 jaar een hechte vriendengroep die ondanks alle heftigheid toch een strakke elastieken band heeft opgebouwd waardoor je zeker weet dat men elkaar nooit helemáál los zal laten. Dat laatste is voor mij de meerwaarde van de film, de reden om hem leuk te noemen en aan te bevelen.
Zeven maanden na het overlijden van zanger Kas (Peter te Bos, mensen. Dé Peter te Bos) komen de oud-leden van zijn band met aanhang bijeen om zijn as te gaan verstrooien. Ze zijn elk hun eigen tiepje: de vergoelijkende, de zweverige, de hard-zakelijke, de midlife-jeugdige. Aan de vooravond van de plechtigheid komt er onder een borrel een heleboel vuil naar buiten over de onderlinge verhoudingen. Toch nog wel iets anders dan goeds over de overledene, maar ook veel minder fraais over de overige bandleden. Denk aan "The Big Chill"
Er voltrekken zich een aantal onthullingen en ontboezemingen waardoor de situatie op scherp komt te staan. De zoon van de zanger, die er uiteraard niet zo R&R inzit als de rest, veroordeelt het gedrag van de mensen die zich volwassenen noemen. Maar, meer dan terecht ook, krijgt hij repliek van enkelen die aangeven dat die "onverantwoordelijke volwassenen" wel altijd voor elkaar klaargestaan hebben in mindere tijden. Al 30 jaar lang. En dat zullen ze ook in de toekomst blijven doen.
De rek die er in vriendschapsbanden zit, dat is wat mij betreft de kern van de film.
Met : oa Ariane Schlüter, Cees Geel, Monic Hendrickx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten