woensdag, februari 28, 2018

A United Kingdom - Amma Assante

A United Kingdom op IMDb (6,8)
Waargebeurdjes hebben bij mij altijd al een klein stukje voorsprong, reden waarom deze film net aan de voldoende haalt. Vooral omdat je je als kijker dient te verplaatsen in mores en politiek van de tijd waarin de film speelt, met de wijsheid van nu is veel geschiedenis oubollig.
In dit specifieke geval gaan we terug naar de geschiedenis kort na de tweede wereldoorlog: een jongeman uit Bechuanaland studeert in London en ontmoet daar een keurige tip-top Britse. Niets aan de hand , denkt u. Nou ja, in die tijd werden zwarte mensen niet direct geaccepteerd in het straatbeeld en daarmee waren gemengde koppels bij voorbaat gedoemd.
Extra complicerende factor is dat, wanneer het stel de voorzichtige kennismakingsperikelen achter de rug heeft, blijkt dat de jongeman een heuse kroonprins is. En dat hij is voorbestemd om na zijn studie zijn land te gaan leiden. En er is nóg iets: Engeland hecht nogal aan de belangen die het in dat kleine landje heeft omdat het buurland Zuid-Afrika een wispelturige periode doormaakt (sic) terwijl het UK er tamelijk grote belangen heeft in diamant- en goudmijnbouw. Tel dit allemaal op en u schetst met mij het onhandige gesternte waarin de jonggeliefden hun relatie gaan proberen op te bouwen.
Zij besluit met hem mee te gaan en komt daar vervolgens terecht in de strijd tussen haar geliefde en diens oom, die tot die tijd de regent van het landje heeft gespeeld.
Veel complicaties, veel brute tegenwerking en veel onthutsende politieke spelletjes later staan we op het breekpunt: wordt de weerstand het stel teveel , geven ze hetzij hun relatie hetzij hun land op?

Het is waargebeurd, het is een memorabel stukje geschiedenis. Dat blijft langer hangen dan het matige acteerwerk.

Met ; David Oyelowo, Rosamund Pike, Tom Felton , Jack Davenport


zondag, februari 18, 2018

Alberta - Eddy Terstall/ Erik Wünsch

Alberta op IMDb (6,6)
Mijn oma heette Alberta. En u mag drie keer raden wie er naar haar is vernoemd.
Dat ik deze film zou gaan kijken, ooit, dat stond dus allang vast. Heb zo goed als het complete werk van Eddy Terstall gezien, dus deze kon er nog wel bij. Het is niet zijn beste, dat verklap ik alvast. Een ietwat gezocht scenario, maar daar is niets mis mee. Mooie rollen voor The Mounties, dat is dan weer wel heel leuk.

Freek is reclameman in de cliché-uitvoering. Snel leven, gemakzuchtige filmpjes en slogans opleveren en ondertussen elke nieuwe blom op kantoor uitproberend om zijn mannelijkheid maar te bewijzen. U voelt hem al aankomen: Freek nadert een midlifecrisis.
Wanneer hij de mysterieuze Alberta ontmoet, een bloedmooi Canadees meisje, verergert zijn aandoening en gooit hij zijn vertrouwde leven met vrouw en adoptiezoon genadeloos even op spaarbrander. Hij 'moet echt even tot zichzelf komen", moet "even nadenken over wie hij nu eigenlijk is" . Enzovoort.
Zijn vrouw hoort het allemaal minzaam aan, ze weet allang hoe de vork in de steel zit maar ze laat hem maar even zijn gang gaan. Freek trekt naar Canada, naar de staat Alberta ja, waar hij met het meissie in een boshut gaat zitten om "aan zichzelf te werken". Hij schildert, hij wandelt , hij doet alles om het jonge deerntje te plezieren maar ondanks zijn inspanningen blijkt zij ondertussen ook gevoelig voor de avances van een spierbundel-indiaan. Freek twijfelt , wordt boos en vernielt alle BobRoss-schilderijtjes die hij samen met haar heeft gemaakt. Hij wordt daarbij opgevangen door twee filosofisch aangelegde Mounties, die hem rustig zijn levensverhaal laten vertellen. Hetgeen Freek duidelijk oplucht, er ontstaat zowaar een vriendschap met de Canadese politiemannen.
Het thuisfront wordt ongeduldig door het uitgelopen verblijf en zijn vrouw stapt op het vliegtuig. U snapt : de confrontatie is aanstaande, "drie is te veel".

Met : Daniel Bossevain, Eva Duijvestein, Jamie Grant

Logan - James Mangold

Logan op IMDb (8,1)

We hebben er samen maar smakelijk om gelachen: een 8,1 op IMDb. Dat is hoog, belachelijk hoog.
Juist vanwege die kwalificatie en enkele gunstige geluiden "uit het veld" had ik op "opnemen" geklikt. En een maandje later dus op "afspelen". We zeiden tegen elkaar dat het vast nog moest komen, want een 8,1 haal je niet zomaar. Dat moet ergens in de film zitten. Bij ons kwam het niet , kan ik u zeggen.

Er blijkt nog een voorafgaande film bij deze te zijn, dat zal ons vast enigszins gemankeerd hebben. Logan is blijkbaar een mutant: er is blijkbaar geknoeid met zijn genetica waardoor hij over stalen messen bij zijn knokkels beschikt. Die hij naar hartenlust kan uitklappen, zodat hij boevige creaturen een haal over het strottenhoofd kan geven. Dat doet hij dan ook een keer of zestig in deze film.
Het vervolg blijkt hieruit te bestaan dat held Logan aan zijn vorige film "Wolverine"  een aantal vijanden heeft overgehouden. Een daarvan is nu op zoek naar Laura, het net zo genetisch herschikte jonge meisje dat we al vroeg in de film leren kennen als een vechtmachine van 1,40 m hoog.
Logan krijgt de opdracht om het meisje dwars door de VS naar Noord-Dakota te brengen, alwaar een paradijselijke plek zou zijn gemaakt voor meisjes zoals zij. Want ja, er blijken nog meer tiepjes dusdanig aangepast te zijn dat ze over superkrachten beschikken.
U snapt dat de weg van Logan geplaveid is met doornen en spijkers, maar hij doet zijn best om het meisje op de plaats van bestemming te krijgen.

Met : Hugh Jackman, Patrick Stewart , Dafne Keen , Boyd Holbrook

zaterdag, februari 17, 2018

The Florida Project - Sean Baker

The Florida Project op IMDb (7,7)
De roem is de film al aardig vooruitgesneld, talk of the movietown van dit moment. Logisch overigens, want de film is dynamisch en ontwapenend. Wat mij betreft wordt de hele gimmick iets te lang doorgevoerd, maar ik snap zeker dat velen hierin een contemporaine film zien, een tijdgeest-beeld. De film geeft een schokkend beeld van een specifieke onderklasse van Amerika.Hij moest gemaakt worden, al was het maar om vast te leggen welke dagelijkse struggle een deel van de mensheid voert om te overleven.

Moonee is zes jaar oud en zit zwaar in de shit. Ze ervaart het zelf overigens niet zo: het leven op een motelkamertje naast een avonturenpark met een werkloze, bedelende, zichzelf prostituerende en joints rokende moeder is voor haar helemaal zo slecht nog niet. Ze speelt de hele dag, samen met haar beste vriendje Scooty en met nieuwkomer Jancey.
Dat spelen, dat moet u in dit geval letterlijk nemen: alles is voor Moonee een spel, of het nu om het bedelen om eten bij het fastfoodrestaurant of de ijswinkel gaat, of dat ze door de leegstaande afbraakpanden loopt , panden sloopt en in de fik steekt, volwassenen een grote muil geeft of het hele park zonder stroom zet. Moonie is onschuldig, ontwapenend en vrolijk. Maar ondertussen.
Ze heeft mazzel dat parkbeheerder Bobby (een fantastische rol van Willem Dafoe) af en toe een oogje dichtknijpt anders waren zij en haar moeder allang van het park verwijdert.
Moeder heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en wordt op een gegeven moment verlinkt door medebewoners: vanwege haar hoererende activiteiten wordt de kinderbescherming op haar afgestuurd. En dat gaat hartverscheurend. Moonee's onbekommerde bestaan komt in gevaar.

Zelf vond ik dat die omwenteling te laat in de film komt, op een gegeven moment wist ik het allemaal wel: dat olijke etterbakje is tot alles in staat en komt overal mee weg. De film werd er wat mij betreft naargeestig en uitzichtloos door. Ik betwijfel of dat de bedoeling van de regisseur is geweest. Maar het spel, dat is waarlijk fascinerend. En met dat spel bedoel ik het acteerwerk.

Met : Brooklyn Prince, Bria Vinaite , Willem Dafoe

Miles Ahead - Don Cheadle

Miles Ahead op IMDb (6,4)
Muzikant, acteur, regisseur. En fan. Het is niet zo moeilijk te raden waarom Don Cheadle tot het besluit kwam om een biopic te maken over de fameuze (volgens sommigen ongeëvenaarde) trompettist Miles Davis te maken. Toegegeven, hij laat aardig wat onprettige kanten van het karakter van de muzikant zien maar verder schiet hij aardig door in het roemen en eren.

De film belicht één specifiek deel van de carrière van Davis: het stuk waarin hij de beroemdheid even niet meer aan kan, het spelen moe is en eigenlijk aangeeft dat alles hem afleidt van het ene ding waar het eigenlijk om gaat: muziek maken.
Zijn platenmaatschappij is wanhopig, de man staat onder een duur contract en er komt maar niets om op de markt te brengen. Davis maakt wel muziek, maar voor zichzelf. In zijn eigen studiootje zet hij werken op tape die zijn gemoedstoestand perfect weer geven. Melancholisch, droevig, bij vlagen indringend, maar altijd typisch Miles.
Alles verandert als er een rommelige journalist zijn leven komt binnen donderen. Onder valse voorwendselen babbelt hij zich naar binnen, hij is geschokt door de gemoedstoestand waarin hij Mr. Toeter aantreft. Na enig getouwtrek gaan de mannen het gesprek aan en komt de journalist achter het bestaan van de tape. Door een onhandigheid laat hij per ongeluk de mogelijkheid open dat de platenmaatschappij er ook achter komt. Het stalken begint, het lastig vallen wordt sterker. Dit alles ontaardt in ruzies en uiteindelijk in diefstal van de tape. Davis is furieus en gaat verhaal halen. Gewapend en wel. Onder de coke , dat ook nog. Het leven loopt uit de hand.

Met : Don Cheadle, Ewan McGregor , Emayatzy Corinealdi , Michael Stuhlbarg

vrijdag, februari 16, 2018

Call me by your name - Luca Guadagnino

Call me by your name op IMDb (8,2)
Zeer poëtische film. Prachtige film, warme film.
Ik pakte vanmiddag de laatste kans om de film in mijn eigen stad te zien, hij draait al een week of zes maar ik had de gelegenheid nog niet. Blij dat ik dat vanmiddag goed heb gemaakt. Wat een schoonheid, wat een menselijkheid.

Elio is 17. En dat is hij met alle bijbehorende twijfels van dien. Vader is hoogleraar en krijgt in de zomermaanden een Amerikaanse student over die onder zijn aansporing aan een boek gaat werken. Van meet af aan heerst er spanning tussen Elio en deze heer Oliver. Is die spanning oorspronkelijk nog negatief, gaandeweg verandert hij in een lustvolle spanning.
Natuurlijk, Elio is op alle fronten bezig een man te worden maar als hij midden tijdens de seks met een van de mooiere meisjes van het dorp steeds heimelijk op zijn horloge kijkt, weten wij hoe laat het is. Zijn verlangens gaan op dit moment uit naar de intrigerende Oliver, die niet alleen qua intelligentie imponeert maar zeker ook qua fysiek. Van aantrekken komt afstoten, Oliver houdt duidelijk de boot aan. Elio geeft echter niet snel op en gaandeweg komt er toch weer toenadering tussen de twee mannen. Meer dan dat, het wordt een spetterende romance die overkookt van innige liefde. Op alle vlakken kunnen de mannen het goed vinden, ze verdiepen met de dag. Tot het moment komt dat Oliver weer terug moet naar Amerika.
Elio's ouders staan pal voor hun zoon, vader heeft fantastische open gesprekken met hem. Of het veel helpt? Elio moet door, hij moet nog een heel leven door maar weet nog niet hoe.

Schitterend lome plaatjes van Italië, wat is dat toch een prachtig land. En wat ademt het toch een culturele weelde. Ik wil weer heen.
Grappig om te horen ook dat een fijn liedje van The Psychedelic Furs tot tweemaal toe een rol speelt in het geheel. Het illustreerde de jaren 80 nog meer.

Met : Armie Hammer, Timothée Chalamet, Michael Stuhlbarg , Esther Garrel

My First Highway- Kevin Meul

My First Highway op IMDb (6,1)
In beginsel een heel sympathieke film, hij had alleen iets dieper uitgewerkt mogen worden. Laat ik het maar beschouwen als een veelbelovende start van de carrières van acteurs en regisseur.

Benjamin verveelt zich kapot. Wéér met zijn ouders op vakantie, weer een paar weken met de caravan op diezelfde camping, weer de zorg voor zijn jongere broertje. Het druist geheel in tegen het adolescentengevoel dat hem bezighoudt, je weet wel: van die dingen die een uitgegroeide puber nu eenmaal liever doet op vakantie.
Het lijkt allemaal aardig op zijn plaats te komen als hij de schone Annabel ontmoet. Ze is de dochter van de plaatselijke supermarkt-eigenares en ze onderschrijft al snel het verveelde gevoel van Benjamin. Maar daar brengt ze verandering in.
Ze vertelt hem over de aanranding die ze heeft meegemaakt op de camping, ze zegt ook waar de dader woont en ze verstrekt Benjamin zelfs een wapen. De boodschap is duidelijk: als jij wat met mij wilt, dan zul je eerst met mijn belager moeten afrekenen. Benjamin weet niet wat hem overkomt: hij wilde wel graag opgroeien maar liefst in stapjes. Ineens moet hij met zevenmijlslaarzen op weg naar het leven en gedrag van een jonge man. Hij wikt en hij weegt: kiest hij voor de vervelende maar vertrouwde sleur of stapt hij in een avontuur?

Met: Aaron Roggeman, Romy Lauwers, Natali Broods

Cake - Daniel Barnz

Cake op IMDb (6,4)
Moeilijke film. Moedige film. Moeilijk omdat het lastig is enige sympathie te krijgen voor de vervelende vrouw waar de film om draait (een vrouw die overigens door popje Jennifer Aniston uitstekend wordt neergezet). Moedig omdat de film een aantal lastige onderwerpen op ingenieuze wijze aan elkaar probeert te vlechten. We kijken naar een verhaal over chronische pijn, zelfmoord is een belangrijk thema, het verlies van een kind, immigratie en ook nog eens scheidingsperikelen.  Het zit er allemaal in en dat maakt de film boordevol, terwijl het lijkt of er steeds maar niets gebeurt in de film.

Claire ligt een groot gedeelte van de dag op bed. Ze heeft pijn, all over. Gaandeweg de film leren we dat het komt door een ongeluk. Een ongeluk dat haar hele leven voorgoed op zijn kop heeft gezet. Kind dood, man en vrouw uit elkaar gedreven en Claire kan zelf bijna niets meer. Ze sleept zichzelf naar een zelfhulpgroep waar ze het verhaal hoort over een minstens zo succesvolle jonge moeder, die ondanks alle voorspoed toch radicaal uit het leven is gestapt. Claire raakt gefascineerd door haar verhaal en gaat op zoek naar het verhaal achter die dame.
Helaas is Claire een nare persoonlijkheid en stoot ze louter mensen van zich af, hetgeen lastig is bij het juist willen aanknopen van contacten. Er moet iets gebeuren , iets met haar en iets met haar communicatie, wil ze niet alles en iedereen kwijt raken.

Zoals gezegd: niet makkelijk. Maar de film is zeker in enige mate interessant te noemen.

Met : Jennifer Aniston, Adriana Barraza, Anna Kendrick , Sam Worthington ,

donderdag, februari 15, 2018

Chorus - Francois Delisle

Chorus op IMDb (7,3)
Dan was de tweede film die ik gisteravond zag al een stuk interessanter. Omgaan met verlies, het is weinigen gegeven dat goed te doen.
Zo blijkt uit het verhaal van Christophe en Irene. Tien jaar geleden verdween hun 8-jarige zoontje Hugo, van de ene op de andere dag. Al direct bij het begin van de film weten we de oorzaak, terwijl het stel er pas gaandeweg de film achter komt.
Hun huwelijk heeft de vermissing niet overleefd, Christophe liet huis en haard achter en vluchtte naar Mexico. Irene heeft zo goed en zo kwaad als het ging de draad van het leven opgepakt, maar er mist een stuk. Met hun kind zijn de echtelieden ook zichzelf verloren.

Wanneer een langgestrafte gevangene met een bekentenis komt en daarmee de vermissingszaak opnieuw openbreekt, komt er eindelijk nieuws voor Irene. Het is geen goed nieuws maar het is nieuws. Ze neemt aarzelend contact op met Christophe, die spoorslags terugreist naar Quebec. Ze zijn te laat om de dader te confronteren (die is er in zijn cel tussenuit gepiept) maar ze gaan wel de onderlinge confrontatie aan: zijn ze eigenlijk nog steeds ouder van een kind ook als die er niet meer is? En zijn ze daarmee niet nog steeds een beetje vader en moeder?
De momenten zijn pijnlijk, talrijk zijn ze ook. Hoe krijg je ooit zo'n kapotgeslagen relatie weer een beetje gelijmd? Als dat al lukt...

Pijnlijke film, fraai gestileerde film/

Met: Sebastien Ricard, Fanny Mallette

The Trust - Alex & Benjamin Brewer

The Trust op IMDb (5,4)
Stone en Waters (ja, snapt u? Symbolische namen) zijn beiden politieagent. Ze waarderen het maar matig dat hun inkomen karig is terwijl ze om zich heen zien hoe de door hen vastgezette criminelen een luxe leventje kunnen leiden en zelfs met egards behandeld worden. U snapt: dat leidt tot corruptie en in deze film zelfs tot erger: met de info die de heren hebben, willen ze zelf een miljoenenkraak opzetten. Waters is minder overtuigd dan Stone, die hard is in zijn opstelling. Maar Waters gaat mee, want er moet toch een manier zijn om uit dit sleurende cirkeltje te komen.
Ze investeren flink: een busje, camouflagemateriaal en een heuse diamantboor om binnen te komen in de zwaar ommuurde kluis die ze op het oog hebben. Her en der een conflictje tussen de twee maar het doel heiligt de middelen. Totdat Stone blijkt er veel meer voor over te hebben , hij is bereid tot zware handelingen. Waters begint te twijfelen aan de oprechte bedoelingen van zijn compagnon en de twee komen tegenover elkaar te staan. De trust in de trust sijpelt tussen hun handen door.

Matige politiethriller. Voor de liefhebber.
Met: Nicholas Cage , Elijah Wood

maandag, februari 12, 2018

Een echte Vermeer - Rudolf van den Berg

Een echte Vermeer op IMDb (5,9)
Houterige verfilming van wat een belangrijk moment in de vaderlandse kunstgeschiedenis is geweest. Het is het allemaal net niet, waar we naar kijken. Terwijl het wel de ingrediënten in zich heeft om krachtig verfilmd te worden.

Han van Meegeren is beginnend kunstschilder. Heel langzaam begint hij op te vallen bij de kunstcritici, hij werkt aan zijn naam. Abraham Bredius is een invloedrijk kunstkenner die van Meegeren - bij diens eerste ontvangen prijs-  aanspoort om moderner te gaan werken en niet alleen maar Rembrandt en Vermeer te imiteren. Er zijn zoveel interessante moderne stromingen immers. Als de schilder bij zijn eerste expositie wordt neergesabeld door Bredius (vanwege "een gebrek aan eigen gezicht") en de vaderlandse pers  over hem heen valt, zweert hij wraak. En hij weet al hoe.
Hij komt in verval: zijn vrouw en zoon vertrekken naar haar vaderland Indonesië, hij zwerf door het buitenland en komt berooid in Rome terecht.  Daar ontmoet hij opnieuw de vrouw van Bredius en hij vervolgt zijn missie: hij palmt haar in, overtuigt haar opnieuw voor hem te poseren en verleidt haar.
Dat is pas zijn eerste stap op weg naar wraak op Bredius en de kunstwereld: daarnaast ontwikkelt hij een techniek waardoor hij zelfgemaakte schilderijen oud kan laten lijken , waardoor ze niet van echt te onderscheiden zijn. Het ultieme doel is misleiden van de kunstcommissies: als hij het voor elkaar krijgt zelf "een Echte Vermeer" te schilderen en die in een van de grote musea aan de wand te krijgen, heeft de meestervervalser de hele air van kunstkenners doorgeprikt. Het lijkt hem te lukken.

Zoals gezegd: houterig verfilmd, da's jammer. Ook de diverse flirts met nazisympathieën komen slecht uit de verf. Het is net iets te gezocht allemaal.

Met : Jeroen Spitzenberger, Lize Feryn, Roeland Fernhout, Porgy Franssen



dinsdag, februari 06, 2018

The Post - Steven Spielberg

The Post op IMDb (7,4)
Ik ben nogal geporteerd van historisch verantwoorde films. Zolang ze maar handelen over een bepaald omslagpunt in de geschiedenis, heb je aan mij al gauw een geboeide kijker. Zo ook deze.
Het spel kon me matig bekoren, maar precies het moment waarop de besluitvorming de climax bereikt, werkte spannend en intrigerend.

De film begint in de jaren 60. Daniel Ellsberg is een "method journalist": hij neemt actief deel aan de Vietnam-oorlog om op die manier te weten waarover hij schrijft. Als hij de hoge politieke heren hem het ene hoort beloven, maar de pers het andere te vertellen, komt bij hem het omslagpunt. Al zijn informatie en al zijn kennis moet in de openbaarheid, net zoals al die andere kennis en documentatie die over de oorlog is vergaard. Hij speelt hoog spel: hij smokkelt geheime informatie het pand uit, kopieert het en rubriceert het. Pas begin jaren 70 heeft hij zoveel informatie dat hij contact zoekt met belangrijke persmensen.
Op datzelfde moment is het dagblad The Washington Post bezig in een overlevingsstrijd: het familiebedrijf moet worden getransformeerd naar een bedrijf met aandeelhouders. Het geld is nodig om bij te kunnen blijven , om mee te kunnen doen. De directrice van het bedrijf is op die plek gekomen na het overlijden van haar man en ze is weifelend en twijfelend. Concurrent New York Times heeft de première van de informatie over Vietnam en het regeringsbeleid, op haar redactie is men jaloers. Wanneer de regering verdere publicaties door NYT verbiedt, ruikt Post-hoofdredacteur Bradley zijn kans: áls we er als krant toe willen doen, dan moeten wij de publicaties doorzetten. Niet alleen uit solidariteit, niet alleen uit naam van de vrijheid van meningsuiting, nee ook uit louter overlevingsdrang: waartoe zijn wij als krant op aarde?
Het wordt een periode van zware afwegingen: commerciële belangen, juridische belangen en journalistieke belangen botsen allemaal met elkaar. Het uiteindelijk go/no go besluit is aan Post-directeur Kay Graham. En het valt haar zwaar.

Zoals gezegd: het spel beviel me matig, maar het script is intrigerend en de kanteling van alle meningen wordt sterk in beeld gebracht. Film is oké!

Met : Meryl Streep, Tom HanksBob Odenkirk

zondag, februari 04, 2018

I, Tonya - Craig Gillespie

I, Tonya op IMDb (7,7)
Bizar verhaal. Des te meer omdat het gewoon zo gebeurd is. Althans: dat het op die waarheden is gebaseerd. Breed uitgemeten in de media destijds, iedereen kon mee"genieten" van het schokkende sportschandaal. En in deze film krijg je opnieuw de kans om mee te worden gezogen in de storm die het destijds veroorzaakte.

Tonya is trailertrash. Een typisch kansarm plattelandsmeisje uit een wankel gezin. Een uitermate afstandelijke moeder, die denkt dat ze met haar harde opvoeding haar dochter weerbaar maakt. Omdat het de enige kans op overleven is, de kans op een ander leven dan zij zelf leidt. Mede daarom wordt de piepjonge Tonya al opgedrongen aan de plaatselijke trainster van de kunstschaatsbaan. Eigenlijk is ze nog veel te jong, maar al snel wint ze wedstrijden en stoot ze op in de vaart der volkeren. Niet dat het voor de opvoeding wat uitmaakt, die is en blijft hardvochtig.
Wanneer ze haar eerste vriendje ontmoet, vergroot alles zich nog een keer uit. Moeder vindt haar dochter ondankbaar en vindt ze vlucht in de handen van iemand die in haar ogen geen goed kan doen. Op sommige punten klopt dat overigens, want Jeff heeft nogal losse handjes.
Het levenspad van Tonya is dus hard en bonkig, maar ondanks al die tegenslag slaagt ze er in door te dringen tot de internationale top van het kunstrijden. De meeste juryleden vinden haar uitstraling te plat voor het kitscherige wereldje, maar ze kunnen er niet omheen dat Tonya haar figuren uitstekend beheerst, vaak beter dan de anderen.
Haar concurrente om de titel, Nancy Kerrigan, kan er weinig aan doen dat ze steeds net betere cijfers krijgt dan Tonya. Maar wij begrijpen dan allang al dat het kwaad bloed zet bij de geboren verliezer. Ze moet en zal zich bewijzen. Haar motivatie stijgt tot Olympische hoogten.

Fantastische acteerprestaties, heerlijke muziek : prima film.

Met: Margot Robbie , Allison Janney, Sebastian Stan

zaterdag, februari 03, 2018

Médecin de Campagne (a.k.a. Irreplaceable) - Thomas Lilti

Médecin deuits Campagne op IMDb (6,5)

Een integere film. We zeiden het nog net niet tegelijk, maar het was de eenduidige conclusie. Op en top Frans: traag, veel gepraat, gewone mensen en gewone onderwerpen. Onthaasting in een aantal frames per seconde. Heerlijk.

Jean-Pierre is dokter. Niet zomaar één, hij is de plattelandsdokter van een uitgestrekte regio op het Franse platteland. Meerdere dorpen bestrijkt hij, al zijn klanten kent hij persoonlijk, alle dossiers kent hij uit zijn hoofd. Voor iedere patiënt een eigen werkwijze, een praktijk vol gebruiksaanwijzingen.
Alles wankelt als JP zélf ziek wordt. Een tumor in het hoofd, de bevriende arts van het stedelijke ziekenhuis draagt hem op de behandeling te ondergaan en voor die periode dan maar een vervangende arts te zoeken. Of op zijn minst een aanvullende arts: hij zou zelf de praktijk kunnen doen terwijl de ander de intensievere huisbezoeken doet.
Het kost hem moeite om zich daaraan over te geven, hoe zeer de charmante Nathalie het ook probeert. Ze is volledig bevoegd, ze heeft veel ervaring. Maar ja, die ervaring is allemaal "uit de stad", plattelandswerk is heel anders. Jean-Pierre is stug, feitelijk behandelt hij haar oneerlijk en bij vlagen zelfs kinderachtig. Maar zij geeft niet op en weet maar haar innemende persoonlijkheid en daadkrachtig handelen langzamerhand enkele dorpelingen voor zich te winnen. De eerste drempel is ze over.
In alle talen zwijgt Jean-Pierre tegen haar over zijn ziekte, het is door een merkwaardig toeval dat zij erachter komt. Op haar beurt zwijgt zij ook en vervolgt ze stoïcijns haar inwerkperiode. Haar persoonlijke aanpak werkt uitstekend bij sommige cliënten van de praktijk en langzaam begint hij in te zien dat het misschien allemaal niet zo'n slecht plan is om meer te verdelen.

Met : Francois Cluzet , Marianne Denicourt, Patrick Descamps


The Circle - James Ponsoldt

The Circle op IMDb (5,3)

Dystopische films hebben altijd een belachelijk uitgangspunt. Als je daar niet tegen kunt, moet je er niet aan beginnen. Deze film, gebaseerd op het succesvolle boek van Dave Eggers, speelt in een toekomst die niet eens zo ver van nu ligt. Nog meer dan nu zijn we daarin afhankelijk van het internet, van digitale informatie en van sociale media. Meten is weten, kennis is macht. Ontspanning is marketing, gedrag is analytische informatie.
Klinkt allemaal niet zo vreemd, zegt u? Klopt , de firma waar het in deze film allemaal om draait - The Circle dus- is overduidelijk geënt op de meest succesvolle bedrijven van dit moment: Google en Facebook.
Mae Holland is een jonge vrouw die ietwat ongelukkige en onnodige baantjes heeft, totdat ze door vriendin Annie binnengekruiwagend wordt bij The Circle. Hoewel ze start met een simpele helpdesk-functie stoot ze al snel op in de sneltreinvaart der circulerende volkeren. Targets en percentages is waar het om draait, de firma doet er alles aan om een zo open mogelijke maatschappij te creëren waar iedereen altijd alles meteen van elkaar weet. (Klinkt ook al helemaal niet zo futuristisch he? ).
Mae's handelingen vallen op, ze maakt bliksemsnel carrière en is modelmedewerker van de grote bazen. Ze lijkt voorbestemd.
Als zij als een van de eersten ter wereld besluit om voor "volledige transparantie" te gaan en dus haar gehele leven online te gooien, ontstaan de eerste scheuren. Niet bij Mae, die waant zichzelf aardig succesvol met haar miljoenen idolate volgers. Nee, de afstand ontstaat bij haar ouders, die plotseling méé worden gevolgd, tot in de echtelijke slaapkamer aan toe. Nog meer ontstaat hij bij Mae's jeugdvriend Mercer, een handige jongeman die helemaal niets moet weten van de digitale maatschappij en liever meubels en lampen in elkaar klust. Hout leeft, bites doen dat niet.
Mae wordt door haar volgers gepusht om Mercer op de digitale snelweg te krijgen. Het kan alleen nog maar uit de hand lopen.

Mijn vrouw keek mee, maar haakte af . Ik begrijp dat maar vond dat ik de film toch tot een einde moest brengen. Omdat catharsis een film altijd interessanter maakt. Juist als het mis gaat, krijgen regisseur, acteurs én het script de kans om te laten zien of het allemaal echt wat brengt. Dat lukte hier, wat mij betreft. Niet dat het nu een sterke film is, maar het verhaal is zeker interessant.

Met : Emma Watson, Tom Hanks, Ellar Coltrane

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...