Mijn oma heette Alberta. En u mag drie keer raden wie er naar haar is vernoemd.
Dat ik deze film zou gaan kijken, ooit, dat stond dus allang vast. Heb zo goed als het complete werk van Eddy Terstall gezien, dus deze kon er nog wel bij. Het is niet zijn beste, dat verklap ik alvast. Een ietwat gezocht scenario, maar daar is niets mis mee. Mooie rollen voor The Mounties, dat is dan weer wel heel leuk.
Freek is reclameman in de cliché-uitvoering. Snel leven, gemakzuchtige filmpjes en slogans opleveren en ondertussen elke nieuwe blom op kantoor uitproberend om zijn mannelijkheid maar te bewijzen. U voelt hem al aankomen: Freek nadert een midlifecrisis.
Wanneer hij de mysterieuze Alberta ontmoet, een bloedmooi Canadees meisje, verergert zijn aandoening en gooit hij zijn vertrouwde leven met vrouw en adoptiezoon genadeloos even op spaarbrander. Hij 'moet echt even tot zichzelf komen", moet "even nadenken over wie hij nu eigenlijk is" . Enzovoort.
Zijn vrouw hoort het allemaal minzaam aan, ze weet allang hoe de vork in de steel zit maar ze laat hem maar even zijn gang gaan. Freek trekt naar Canada, naar de staat Alberta ja, waar hij met het meissie in een boshut gaat zitten om "aan zichzelf te werken". Hij schildert, hij wandelt , hij doet alles om het jonge deerntje te plezieren maar ondanks zijn inspanningen blijkt zij ondertussen ook gevoelig voor de avances van een spierbundel-indiaan. Freek twijfelt , wordt boos en vernielt alle BobRoss-schilderijtjes die hij samen met haar heeft gemaakt. Hij wordt daarbij opgevangen door twee filosofisch aangelegde Mounties, die hem rustig zijn levensverhaal laten vertellen. Hetgeen Freek duidelijk oplucht, er ontstaat zowaar een vriendschap met de Canadese politiemannen.
Het thuisfront wordt ongeduldig door het uitgelopen verblijf en zijn vrouw stapt op het vliegtuig. U snapt : de confrontatie is aanstaande, "drie is te veel".
Met : Daniel Bossevain, Eva Duijvestein, Jamie Grant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten