Arquimedes Puccio werkt voor de generaals van de Argentijnse dictatuur, maar hun radicale activiteiten vormen voor hem slechts een dekmantel. Het moet hem een keurig volgzame burger doen lijken, maar in de tussentijd heeft Arquimedes (mooie voornaam , bijdewee) er een eigen handeltje bij. En een tamelijk lugubere.
In het geheim heeft de familie Puccio namelijk een complete ontvoering-industrie opgezet : men focust zich louter op rijke mensen, die worden afgeperst. Terwijl in de tussentijd de gegijzelde keurig wordt verzorgd en te eten krijgt, wordt het losgeld geregeld en uiteindelijk de zaak opgelost. Het hele gezin is verplicht mee te werken: moeder en de oudste dochter doen de zorg voor de gevangene, de oudste zoon moet mee als stroman voor het afleiden van het slachtoffer en het innen van de centjes. Veel hebben de gezinsleden daar overigens niet over te zeggen: vader is dwingend en kiest zijn slachtoffers ook rustig uit bevriende families of uit mensen waar zijn kinderen mee omgaan. Vooral de oudste zoon Alex krijgt daarmee te maken omdat hij op een nogal sjieke rugbyclub zit waar veel geld in omgaat. En waar dus ook veel rijke families hun gezicht vertonen.
Wanneer het in een van die uitvoeringen mis dreigt te gaan en er ontmaskering dreigt, komen de spanningen binnen het gezin naar buiten. De barsten springen in het misdaadsyndicaat.
Een wrange film, niet per sé heel goed maar toch: het is helaas op waarheid gebaseerd en dat maakt het kijken al een stuk dwingender.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten